Πρόσφατα μετέφερα τη μητέρα μου σε κρίσιμη κατάσταση στο Νοσοκομείο Κατερίνης.
Στα επείγοντα τα κορίτσια, «έπεσαν πάνω της για να τη σώσουν σαν να είχαν απέναντί τους ένα μικρό κορίτσι, μόνο που η μητέρα μου έχει πατήσει τα 80… Οι στιγμές που ακολούθησαν μου σπάραξαν την καρδιά βλέποντας τη μητέρα μου να πεθαίνει.
Η απόφαση τους για μεταφορά στην εντατική ήταν άμεση.
Πέρασαν 15 ώρες αγωνίας ώσπου το τηλέφωνο μου χτύπησε ακούγοντας για πρώτη φορά τον διευθυντή της εντατικής να με ενημερώνει για την κατάσταση της υγείας της μητέρας μου.
Ομολογώ πως ο τρόπος που μου μετέφερε μέσα από ακουστικό την πραγματικότητα ήταν απλά χαρισματικός. 12 μέρες πέρασαν και η μητέρα μου είναι στο σπίτι μαζί μας.
Όμως τις 12 αυτές μέρες το προσωπικό του Νοσοκομείου από την καθαρίστρια μέχρι και την διεύθυνση έδωσαν στη μητέρα μου αλλά και σε μένα την ποιότητα και την φροντίδα που μας άξιζε.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα επείγοντα και το προσωπικό τους και ένα μεγάλο μπράβο στη ΜΕΘ και τους γιατρούς της, τους νοσηλευτές και το διευθυντή της.
Το όνομά μου είναι Διονύσης και είμαι από την Κατερίνη
ΥΓ. Σε όσους σχηματιστεί η εντύπωση πως το ευχαριστήριο μήνυμα μου έχει να κάνει με το ότι η μητέρα μου έγινε καλά, θέλω να πω πως, από την τρίτη κιόλας τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με τον διευθυντή της ΜΕΘ τον ευχαρίστησα λέγοντας πως όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της υγείας της μητέρας μου, αυτή την εικόνα που έδωσαν όλοι όσοι ήταν εκεί θα τη μεταφέρω στον κόσμο εκεί έξω. Και το έκανα.
