Στην έρευνα τούς έκαναν ερωτήσεις για τη δουλειά, την οικογένεια, την υγεία τους κ.ά. Το συμπέρασμά τους: «ούτε τα πλούτη ούτε η δόξα αρκούν για να κάνουν κάποιον ευτυχισμένο. Αντίθετα, η ποιότητα των σχέσεων εγγυάται ευτυχία, υγεία και …μνήμη».
του Γεωργίου Σ. Κανταρτζή
Η έρευνα δεν έδειξε κάτι νέο. Ο άνθρωπος με κοινό νου και χωρίς την έρευνα επιστημόνων θα έφτανε στο ίδιο συμπέρασμα. Τα γεγονότα αποκαλύπτουν τη θλιβερή πραγματικότητα. Πάμπλουτοι σε μια νύχτα έγιναν πάμπτωχοι. Διάσημοι, που ήταν κέντρο θαυμασμού, πέθαναν στην ψάθα…
Ο άνθρωπος είναι μπολιασμένος με την επιθυμία της ευτυχίας. Η λαχτάρα για ευτυχία είναι σε κάθε εποχή και κάθε πολιτισμό.
Ακούμε λένε: Αν βρω την κατάλληλη γυναίκα να παντρευτώ, θα είμαι ευτυχισμένος … Αν θ’ αποκτούσα μοντέρνο σπίτι ή ακριβό αυτοκίνητο ή αν … και η λίστα τελειωμό δεν έχει. Και όταν τα αποκτήσουν, είναι ευτυχισμένοι; Η καρδιά του ανθρώπου είναι βαρέλι άπατο.
Ο Γκαίτε, είπε: «Με θεωρούν ιδιαίτερα ευτυχισμένο! …Από τα εβδομήντα πέντε χρόνια μου, ούτε τέσσερις εβδομάδες δεν πέρασα ευχάριστα!»
Ο Ανατόλ Φρανς, Γάλλος συγγραφέας, καταφρονούσε τον Θεό. Τα είχε όλα. Με δάκρυα είπε στον γραμματέα του: «Κανένας άνθρωπος στον κόσμο δεν φαντάζομαι να είναι τόσο δυστυχισμένος, όσο εγώ!… Ποτέ δεν υπήρξα ευτυχισμένος. Ούτε ημέρα. Ούτε ώρα!»
Ο Φαραώ Σέσωστρις κυκλοφορούσε με ολόχρυσο αμάξι, που το έσερναν τέσσερις βασιλιάδες, πού τους είχε νικήσει σε πολέμους. Κάποιος από τους ζεμένους βασιλιάδες γύριζε συνεχώς το κεφάλι του προς τα πίσω. Τον ερώτησε: «Γιατί γυρίζεις συνεχώς πίσω;» Του απάντησε: «Κοιτώ τη ρόδα του αμαξιού και σκέπτομαι. Μια ρόδα είναι στη ζωή μας και η ευτυχία. Ρόδα πού γυρίζει! Σε μια στιγμή, το σημείο της ρόδας, πού είναι κάτω, βρίσκεται επάνω· και σε άλλη στιγμή, το επάνω-κάτω! Πριν από λίγα χρόνια ήμουν εγώ στην κορυφή, όπου τώρα είσαι συ. Ποιος ξέρει, μέχρι πότε; Μπορεί κάποια στιγμή να γυρίσει η ρόδα. Κι εκεί πού βρίσκομαι τώρα εγώ, να βρεθείς εσύ». Η παρατήρηση αυτή συγκλόνισε τον Σέσωστρι και τους πήρε συμβούλους στα ανάκτορα.
Βιβλικά παραδείγματα έχουμε: Τη Σαμαρείτισσα (Ιωάννης 4). Ζούσε αμαρτωλή ζωή. Δεν ήταν ικανοποιημένη, ως ότου βρήκε το ζωντανό νερό και πίστεψε στον Χριστό.
Ο άσωτος γιος (Λουκάς 15), αφού ξόδεψε όλα τα χρήματα του σε απολαύσεις, δυστυχισμένος γύρισε στο σπίτι τού Πατέρα. Τέτοιες εμπειρίες τις περιγράφει ο βασιλιάς Σολομών: «…Και κάθε τι που ζήτησαν τα μάτια μου, δεν το αρνήθηκα σ’ αυτά· δεν εμπόδισα την καρδιά μου από κάθε ευφροσύνη…» Στο τέλος, αφού τα δοκίμασε όλα, κατάληξε: «… τα πάντα ματαιότητα, και θλίψη πνεύματος, και κανένα όφελος κάτω από τον ήλιο» (Εκκλησιαστής 2:1-11).
Πολλοί έχουν ταυτίσει τον Χριστιανισμό με την κατήφεια. Δυστυχώς, υπάρχουν χριστιανοί που επιδιώκουν να είναι σοβαροφανείς, σκυθρωποί, αγέλαστοι. Ο Θεός θέλει τα παιδιά Του να είναι χαρούμενα. «Ας αγάλλονται, και ας ευφραίνονται σε σένα, όλοι εκείνοι που σε ζητούν» (Ψαλμός 40:16). Ο απ. Παύλος προτρέπει από τη φυλακή, που ήταν για χάρη του Χριστού: «Να χαίρεστε πάντοτε που ανήκετε στον Κύριο…» (Φιλιππησίους 4:4)
Η ευτυχία δεν βρίσκεται ούτε μέσα μας ούτε έξω μας. Βρίσκεται στον Θεό. Ο Ιησούς Χριστός μάς το περιγράφει με ζωηρά χρώματα στους Μακαρισμούς: Στο κήρυγμα Του είπε ότι Μακάριοι, ευτυχισμένοι είναι, αυτοί που: 1) Νιώθουν την πνευματική τους φτώχεια, 2) Πενθούν. 3) Οι πράοι 4) Πεινούν και διψούν για τη δικαιοσύνη. 5) Οι ελεήμονες 6) Οι καθαροί στην καρδιά. 7) Οι ειρηνοποιοί 8) Αυτοί διώκονται επειδή εφαρμόζουν τη δικαιοσύνη (Ευαγγέλιο Ματθαίου 5:3-11). Ο δε απ. Παύλος γράφει: «Και είναι μεγάλος πλουτισμός η ευσέβεια, όταν την έχει κανείς αρκούμενος σ’ αυτά που έχει… Εφόσον λοιπόν έχουμε τροφές και ενδύματα, θ’ αρκεστούμε σ’ αυτά…» (Α΄ Τιμόθεον 6: 6-10). Κάποιος είπε: «Ευτυχία είναι να είμαστε ικανοποιημένοι μ’ αυτά που έχουμε και όχι με αυτά που δεν έχουμε». Η μεγαλύτερη μακαριότητα είναι να έχεις το Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, τα δεύτερο της Αγίας Τριάδος, Σωτήρα Κύριο.
