Του Γιάννη Β. Ευσταθιάδη
Στην πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του στον κ. Παπαχελά ο κ.Sch?uble, θεωρώ ότι έδωσε μαθήματα πολιτικής συνέπειας, σοβαρότητας και ευθύνης προς κάθε κατεύθυνση με αποδέκτες απλούς πολίτες και πολιτικούς. Μας έμαθε πολλές αλήθειες, που στη χώρα μας οι πολιτικές σκοπιμότητες δεν επιτρέπουν να λέγονται. Έτσι, καταλάβαμε τι είχαμε και τι χάσαμε το 2014, ανεξάρτητα από τι ψηφίζει ο καθένας, όπως και τι μας στοίχισε όλη εκείνη η ονειροπαρμένη, ανερμάτιστη και εξωπραγματική ανευθυνοπολιτική ρητορία περί καταργήσεων των μνημονίων, των φορολογικών μέτρων, της περιφρούρησης των συντάξεων κ.λ.π.
Έλεγε ο μεγάλος Ισοκράτης 2.500 χιλιάδες περίπου χρόνια πριν: “Θαυμάζω δ’ ει μη δύνασθαι συνιδείν ότι γένος ουδέν εστί κακονούστερον τω πλήθει πονηρών ρητόρων και δημαγωγών…” .”Απορώ, δηλαδή, πώς δεν καταλαβαίνουν μερικοί, ότι δεν υπάρχει χειρότερη πάστα ανθρώπων από τους φαύλους ομιλητές και τους πολιτικούς δημαγωγούς…” (Στη σκιά της λησμονιάς” του γράφοντα, σελ. 50). Ποιος πολιτικός τον άκουσε και τον ακούει και ποιος διδάχθηκε και διδάσκεται από τη σοφία του; Ελάχιστοι. Τέσσερα χρόνια μετά, αυτό πληρώνουμε: Την ευκολοπιστία μας, την ακρισία μας, την άνευ όρων ενδοτικότητά μας, το ανέξοδο και εύχαρο ευκταίο, εθελοτυφλώντας στο πραγματικό, τον στηλωμένο ατομικισμό μας, την αθεράπευτη επιρρέπειά μας στην ιδέα ότι, στα κρίσιμα θέματα, πάντοτε φταίνε οι άλλοι και ποτέ εμείς οι ίδιοι. Πληρώνουμε έναν πολύ ακριβό λογαριασμό, για να οπισθοδρομίσουμε, τελικά, και να πάμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε.
Μια χώρα με παλινδρομίζουσα οικονομία (ένα βήμα μπρος και δύο πίσω), αγκομαχούσα και εύθραυστη, με δυσβάστακτο δημόσιο χρέος, με σοβαρά εξωτερικά και άλλα προβλήματα, είναι δυνατόν να σημειώσει βήματα προόδου και ανάπτυξης; Ο Γερμανός πολίτης έχει στον Εθνικό του ύμνο το ιδεώδες “Πάνω από όλα η Γερμανία”, δηλαδή η πατρίδα, ιδεώδες που το ενστερνίζεται, το φυλάγει ως κόρη οφθαλμού και το υπηρετεί. Στο ιδεώδες αυτό θα βρεις “κόκκινες γραμμές” που καθένας πασχίζει να μην τις παραβιάζει και εννοώ τον απλό πολίτη μέχρι και τον Πρόεδρο της χώρας του. Εμείς εδώ έναν που θα μιλήσει για την πατρίδα του θα τον χαρακτηρίσουμε εθνικιστή, φασίστα και δεν ξέρω τι άλλο. Δε λέω να γίνουμε Γερμανοί, που, και να το θέλαμε, ανθρωπολογικά, βιολογικά, κοινωνιολογικά και πολιτισμικά δεν γινόμαστε ποτέ. Λέω, όμως, να διαβάζουμε προσεκτικότερα το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό μας περιβάλλον και, όταν καλούμαστε να αποφασίσουμε για τις πολιτικές επιλογές μας, η ψήφος μας να είναι ψήφος της σκέψης, της κρίσης, της προοπτικής, της σοβαρότητας και όχι της αγανάκτησης, της εν θερμώ, της διαμαρτυρίας. Τους εν επί γνώσει ψηφίζοντες οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα τους σέβομαι, καθώς εκεί λειτουργούν οι κανόνες της δημοκρατίας. Σε κάθε περίπτωση, δεν έχουμε την αμαρτωλή πολυτέλεια να αδικούμε τον εαυτό μας και δια της αδικίας να βλάπτουμε κι αυτήν ακόμη τη χώρα μας.. Έχουμε παιδιά, εγγόνια και άλλες ακόλουθες γενιές που, σε μελλοντικές στιγμές του χρόνου, θα μας κρίνουν και εξ αυτού του λόγου η ευθύνη μας προκύπτει μεγάλη.
Υ.Γ : Η δημοτικότητα του κ.Sch?uble στη χώρα του, σύμφωνα με σχετική δημοσκόπηση (Αύγουστος 2017), φτάνει στο ύψος ρεκόρ, 72%. Σήμερα τιμάται από τον πολιτικό κόσμο της πατρίδας του, από την ίδια του πατρίδα, με την ανάδειξή του σε προέδρου της Ομοσπονδιακής Βουλής της χώρας του. Και το ερώτημά μου: Αν είχαμε στις μέρες μας έναν Κωνσταντίνο Καραμανλή του Γεωργίου, ένα Ανδρέα Παπανδρέου ή έναν Sch?uble, θα φτάναμε, ως χώρα, εδώ που φτάσαμε;
Του Γιάννη Β. Ευσταθιάδη
