– Είμαι ένας αποτυχημένος!
– Ε, τα παραλές!
– Δεν τα παραλέω καθόλου!
– Εγώ νομίζω ότι είσαι ένας επιτυχημένος στον τομέα σου, έχεις την εκτίμηση του κόσμου…
– Καλά, κάτι μας είπες τώρα!
– Και βέβαια κάτι σου είπα τώρα! Είσαι ένας επιτυχημένος!
– Εσύ πως την νομίζεις την επιτυχία;
– Έτσι όπως ακούγεται!
– Εγώ νομίζω ότι είναι συνδυασμός δυο παραμέτρων.
– Δηλαδή;
– Η μια είναι αυτή που είπες.
– Και η άλλη;
– Η άλλη είναι μια πονεμένη ιστορία!
– Δηλαδή και πάλι; Πόσο πονεμένη; Κάτι από Νίκο Ξανθόπουλο; Κάτι από Μάρθα Βούρτση;
– Όχι, ρε!
– Τότε;
– Δεν έχεις δουλέψει σκληρά μια ζωή;
– Ναι!
– Κοντά είκοσι ώρες την ημέρα;
– Ναι!
– Μιλάμε για πολύ δουλειά! Κυριακές και εορτές και αργίες;
– Ναι!
– Ωραία, συμφωνούμε μέχρι εδώ!
– Και που θες να καταλήξεις;
– Που θέλω να καταλήξω; Στο οικονομικό μέρος της ιστορίας! Που είναι η αμοιβή μου;
– Καλά, τζάμπα δούλευες τόσα χρόνια;
– Όχι δεν δούλευα τζάμπα, αλλά… όλη αυτή η εργασία δεν έπρεπε να αμειφθεί αναλόγως;
– Θες να πεις ότι σκληρή δουλειά και λίγα λεφτά;
– Ακριβώς! Που είναι οι δικές μου καταθέσεις;, Που είναι τα δικά μου ακίνητα; Που είναι τα δικά μου διαμερίσματα στη Μύκονο, στην Κυανή Ακτή στη Νέα Υόρκη και εγώ δεν ξέρω που;
– Ξέχασες και μερικές ράβδους χρυσού!
– Υπάρχει και από αυτό; Μου ξέφυγε!
– Κατάλαβα που το πας!
– Το πάω, πάει από μόνο του… Είναι λοιπόν τόσο άδικη η ζωή;
– Κοίτα να σου πω, ο καλός Θεούλης σου λέει αυτός έχει όρεξη για δουλειά, δεν πρόκειται να πεινάσει ποτέ, ας ασχοληθώ με κανέναν άλλο, που είναι κρίμα να πεινάσει αφού είναι λίγο τεμπελάκος.
– Μα, εδώ μιλάμε όχι για πείνα και ελεημοσύνες, μιλάμε για αύξηση χοληστερίνης και τριγλυκεριδίων στα ύψη! Χτύπησαν ταβάνι , έσπασαν την πλάκα και πιάσανε σύννεφα μεριά…
– Έχεις δίκιο!
– Μα είναι δυνατόν; Πως γίνονται τέτοιες περιουσίες; Με ποιο τρόπο, εγώ γιατί δεν ξέρω; Δουλεύω… δουλεύω… και οι τσέπες μου είναι τρύπιες; Δεν κρατάνε τίποτα;
– Είμαι κι εγώ έξαλλος!
– Μάλλον σε αυτή τη ζωή όταν πας με το σταυρό στα χέρια δεν βλέπεις Θεού πρόσωπο, θέλει μπαγαποντιές και τσιριμόνιες!
– Τι να τα κάνεις όμως τόσα λεφτά! Μεγάλα καράβια μεγάλες φουρτούνες, δεν βλέπεις;
– Δώσε μου εμένα μια βάρκα και τα καταφέρνω, διότι όπου φτωχός κι η μοίρα του, να έχω ένα κομπόδεμα μπας και χρειαστεί, ποτέ δεν ξέρεις, γεράματα έρχονται, φάρμακα θα χρειαστούν, γιατροί να πληρωθούν, μην πάμε σαν το σκυλί στ’ αμπέλι!
Ακολουθήστε το Ολύμπιο Βήμα στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις με καθημερινή ενημέρωση
