– Είμαι σε παράκρουση, όχι δεν είμαι, ναι είμαι, όχι δεν είμαι…
– Τι έπαθες, ρε; Έτσι δεν μαδάν τις μαργαρίτες! Μ’ αγαπάει δεν μ’ αγαπάει πηγαίνει…
– Μπα, εγώ είμαι σε άλλη διάσταση, έπαθα ηλιθιότητα…
– Ηλίαση θες να πεις…
– Τι σχέση έχει η ηλιθιότητα με την ηλίαση, όχι πες μου! Για να μην εκραγώ εκ νέου! Άκου τι λέει ρε…
– Λέω μήπως τα έχεις χάσει διότι πολύ αλτσχάιμερ πέφτει τώρα τελευταία, όσο να πεις δεν είσαι και στην πρώτη σου νεότητα, οπότε ας έχουν γνώσιν οι φύλακες…
– Λοιπόν, ούτε αλτσχάιμερ έπαθα, ούτε άνοια, δεν βρίσκομαι σε καμιά παθολογική κατάσταση διατάραξης του νοητικού μου πεδίου! Γκέγκε;
– Ωραία, σε αφήνω να μου εξηγηθείς! Τι ψάχνεις να βρεις με τις μαργαρίτες;
– Α! Σε ευχαριστώ πολύ ρε, υπόχρεος! Ως δια μαγείας βρέθηκα σε μια κατάσταση εκτός εαυτού, κυριολεκτικά εκτός εαυτού, διότι δεν μπορούσα να πιστέψω και ούτε ακόμη πιστεύω ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβαίνει, αδυνατώ, πως το λένε, είναι πάνω από κάθε λογική μου σκέψη!
– Θα με τρελάνεις, τι έμαθες πάλι; Διάβασες κάτι;
– Έχεις ακουστά φαντάζομαι ότι αυτό το υπέροχο δάσος της Δαδιάς εδώ και κάτι μέρες καίγεται! Αυτό το λαμπρό οικολογικό στολίδι μας, μην πω της Ευρώπης!
– Ναι, ρε το άκουσα! Κρίμα, κρίμα ρε! Το είχα επισκεφτεί παλιά, πριν από χρόνια, φανταστικό, πόσα ζωντανά και σπάνια ζωντανά βρίσκουν καταφύγιο εκεί!
– Έβρισκαν θες να πεις! Διότι μάλλον πάπαλα!
– Κρίμας!
– Αυτό που δεν μπορώ να δεχτώ στη λογική μου είναι αυτό που διαβάζω παντού ότι πριν από καιρό όχι και πολύ η Ζήμενς είχε ζητήσει να βάλει ανεμογεννήτριες στην περιοχή!
– Ποια περιοχή; Στη Δαδιά;
– Ναι!
– Σατανική σύμπτωση;
– Για αυτό μαδάω μαργαρίτες! Διότι καμιά μου λογική δεν μπορεί να δεχτεί ότι κάτι υποκρύπτεται! Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, είναι να πάρουμε τα ποδαράκια μας και να πιάσουμε τα βουνά να πάμε να κρυφτούμε σε καμιά χαράδρα, να πάμε να κρυφτούμε, να μη μας βλέπει ούτε μια τόσο χαραμάδα ήλιου! Δεν το πιστεύω κάτι τέτοιο, Δεν θέλω να το πιστέψω! Κατάλαβες;
– Ρε, λες; Είναι που και η Ζήμενς είχε κάποιο αμαρτωλό παρελθόν, οπότε λες μπας και; Αναρωτιέσαι! Διότι άμα έχεις το χούι…
– Ρε, πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι του…