Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα είμαστε!
– Μια χαρωπή παρέα!
– Δεν περνάς κυρά Μαρία, δεν περνάς, …περνάς!
– Τσίγκολελέτα, τσίγκολελέτα, ένα φράγκο η βιολέτα…
– Ωραία παίζουμε!
– Σανταλίνα, μανταλίνα…
– Το βλέπεις και εσύ , δεν μπορεί…
– Αμέ, και σίγουρα και βέβαια…
– Κάτι κυκλοφορεί στον αέρα…
– Ναι, όσο να πεις μια μυρωδιά υπάρχει, αλλά μπερδεύομαι, άμα είναι πολλές μυρωδιές μαζί, κάτι σου ξεφεύγει, εκεί που πας να πεις είναι τσίκνα από μπάρμπεκιου και συγχρόνως κάνει επίθεση το τηγάνι με τα κεφτεδάκια και αμέσως καπάκι το τηγάνι με τις σαρδέλες, ε, νισάφι, δεν βγάζεις άκρη. Μπορείς; Δεν μπορείς! Και λες τώρα, τι να πω; Τι να κάνω; Ποιο δρόμο να ακολουθήσει η μύτη μου; Να σταθώ στη μέση και να οσφραίνομαι ότι έρχεται κατακέφαλα, ό, τι περνάει και φεύγει; Ε, όχι δεν είναι δουλειά αυτή! Οι καθαρές δουλειές, είναι καθαρές δουλειές! Δεν βλέπεις τι γίνεται παραπέρα;
– Είδες τι έγινε με το πρωτάθλημα; Τέρμα, σου λέει τα δίφραγκα, δεν μπορεί να πάει άλλο!
– Α, ρε δώσε στον κόσμο θεάματα, να αγαλλιάσει η ψυχή του! Όσον αφορά στον άρτο, δεν πάει να καεί και το παλιάμπελο! Όλο και κάτι θα βρούμε! Δεν θα πεθάνουμε!
– Οι γείτονες μας στέλνουν άλλα μηνύματα σωρηδόν… Αφού δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε αποδοχή και ντιλίτ! Μετά είναι και τα κοράκια, ωραίο σκηνικό, δεν λέω, για ταινία γκραν γκινιόλ! Και μέσα σε όλα αυτά εμείς να προσπαθούμε να διαλευκάνουμε για να στρέψουμε τη μύτη μας προς τα κει!
– Ε, αφού το είπε κι ο Βασίλης!
– Τι είπε ο Βασίλης;
– Αυτός έχει άκρες από τα μέσα!
– Ρε, κατάλαβα για ποιον λες! Για λέγε!
– Τον πρόεδρο! Ένας είναι ο πρόεδρος!
– Λέγε, ρε!
– Σε μερικές εβδομάδες!
– Τι μερικές εβδομάδες ;
– Θα ξεκαθαρίσουν οι μυρωδιές!
