Ακολουθήστε το Ολύμπιο Βήμα στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις με καθημερινή ενημέρωσηΤου Κώστα Δαλακιουρίδη
…και νόμο δεν εκράτεις», λέει μια παροιμία. Έχουμε ένα πολιτικό σύστημα και ιδίως όσους εκπρόσωπούς του είναι στο κυβερνητικό κόμμα όπου συναγωνίζονται σε νουθεσίες προς τους ιθαγενείς να βάζουν τα λεφτά τους σε ελληνικές τράπεζες.
Τι κάνουν όμως οι ίδιοι οι βουλευτές και διάφοροι νομείς της εξουσίας; Απλά κρατούν μερικές πενταροδεκάρες στην χώρα και τα μεγάλα ποσά τα καταθέτουν έξω κυρίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα νόμιμα δηλαδή.
Τόση είναι η εμπιστοσύνη που έχουν στην οικονομική κατάσταση της χώρας, που ξεχνούν όσα πατριωτικά τους κατεβάζει η κούτρα τους όταν μιλούν για τα λεφτά των άλλων. Κι εδώ συμφωνούν όλοι ανεξάρτητα από το κόμμα που υπηρετούν. Γιατί όταν πρόκειται για οικονομικά θέματα, το οικονομικό νικά κατά κράτος το κομματικό. Αν σημειώσουμε ότι το κομματικό νικά με την ίδια ευκολία το εθνικό, τότε κάπου έχουν δίκαιο. Γιατί βλέπουν καθαρά σε τι χέρια έχει πέσει η χώρα γιατί αυτά τα χέρια είναι δικά τους και αν ήταν ειλικρινείς δεν θα ψήφιζαν ούτε τον εαυτό τους.
Βέβαια αυτό το βλέπουμε σε όλα τα κοινοβούλια γιατί βλέπουμε στον τύπο μέχρι και στην πατρίδα του κοινοβουλευτισμού να κάνουν έκκληση στα πατριωτικά τους αισθήματα και να ξεχάσουν έστω για λίγο το κομματικό τους συμφέρον. Αλλά «στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα». Αρνούνται να συνεργαστούν για να βγει η Αγγλία από μια δύσκολη στιγμή, καθώς ηδονίζονται να βλέπουν τον πρωθυπουργό τους να τρώει τη μια κοινοβουλευτική καρπαζιά μετά την άλλη. «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι».
Τώρα βέβαια υπάρχουν και κόμματα που θεωρούν ότι οι βουλευτές πρέπει ψωμολυσσάν προκειμένου να νιώθουν τα βάσανα του καταπιεζόμενου λαού. Έτσι στο ΚΚΕ οι βουλευτές παραιτούνται από τη βουλευτική αποζημίωση που την παίρνει το κόμμα και τους δίνει κάποιο μισθουλάκο να μην πεθάνουν της πείνας. Τουλάχιστον είναι συνεπείς.
Στον Σύριζα που σε λιγότερο ποσοστό οι βουλευτές συνεισφέρουν στο κόμμα (με υπογραφή τους όταν έκαναν αίτηση υποψηφιότητας) μερικοί «ξεχνούν» την υποχρέωση και τελευταία έχουνε μουρμούρες.
Όσον αφορά τα κόμματα της κεφαλαιοκρατίας τι να τα συζητάμε αφού το άτιμο το χρήμα μέχρι και υπουργό σε κάνει. Φυσικά σε όλα τα κόμματα όσοι είναι πλούσιοι απολαμβάνουν κάποιο σεβασμό καθότι «στον κόσμο το σημερινό, αυτό το ξέρουν όλοι η δύναμη στον άνθρωπο είναι το πορτοφόλι». Και ύστερα μιλούν στη νεολαία για ιδανικά. Το παράδειγμά τους τα λέει όλα.
Κώστας Δαλακιουρίδης
