Ήρθε απελπισμένος και σωριάστηκε βαρύς στην καρέκλα.
– Ουφ, θα σκάσω.
– Δεν πας παραδίπλα να σκάσεις;
– Διάβασε ρε σκληρόκαρδε.
– Τι είναι αυτό;
– Ραβασάκι από την εφορία και μου λέει πόσο με αγαπά και σε ανταπόδοση θέλει τη βοήθειά μου.
– Όλοι πρέπει να συνεισφέρουμε!
– Κι εκείνοι που δεν έχουν; Δεν ξέρεις ότι έκλεισα το κατάστημα γιατί δεν έβγαινα από τα έξοδα και δήλωσα παθητικό;
– Αμ τότε πύκνωσες τις τάξεις των προλετάριων. Είσαι ο εκλεκτός των εκλεκτών.
– Βρε δεν ξέρεις ότι δεν έχω να φάω;
– Μακάριοι οι πεινώντες ότι αυτοί χορτασθήσονται!
– Ναι στην άλλη ζωή! Κοίτα, τα προηγούμενα χρόνια πήγαινα καλά, αγόρασα ένα σπίτι κι ένα αυτοκίνητο. Καθώς η ύφεση μεγάλωνε τα συντηρούσα σφίγγοντας τα δόντια περιμένοντας μια καλύτερη μέρα.
– Τώρα σώθηκες!
– Ναι και τώρα που έμεινα ταπί μου ζητούν φόρο από τα τεκμήρια. Κι όχι μόνο αυτό αλλά ζητούν και προκαταβολή φόρου για του χρόνου. Τόσο σίγουροι είναι ότι θα κερδίσω το τζόκερ;
– Έχουν άλλοι σειρά!
– Και τώρα τι να κάνω; Με συντηρούν οι γονείς μου αλλά αν τους κοπεί η σύνταξη πρέπει να μάθω να ζω χωρίς να ξοδεύω!
– Αν δεν έχεις, μην πληρώνεις. «Ουκ αν λάβουν παρά του μη έχοντος»!
– Αυτό είναι σίγουρο. Ήδη γράφτηκα στο «δεν πληρώνω» αλλά δεν βλέπω φως!
– Γιατί δεν γράφεσαι στον Ρουβίκωνα;
– Δεν το σκέφτηκα!
– Εγώ θα σου ανοίγω τα μάτια; Πώς θα πάς στον έφορο μόνος και έρημος να διαμαρτυρηθείς; Ενώ με δέκα συντρόφια με βαριοπούλες θα είναι επιεικής μαζί σου.
– Για κοίτα βρε τι μαθαίνει κανείς συζητώντας!
– Μην κάθεσαι καθόλου. Αγόρασε κουκούλα, γάντια κι αν δεν έχει παράρτημα στη γειτονιά σου ντύσε Ρουβίκωνες το σόι σου πάρε μπογιές και βαριοπούλες και ίσια στον έφορο!
-Κι αν με μπαγλαρώσουν;
– Τουλάχιστον θα έχεις να τρως!
Κώστας Δαλακιουρίδης