Έκλεισε τα γεμάτα αλήθεια και ντομπροσύνη μάτια του πλήρης ημερών, ζωής και αγάπης. Μας αποχαιρέτησε, τον αποχαιρετήσαμε και ξεκίνησε το τελευταίο του ταξίδι.
Αυτές τις ημέρες η ψυχούλα του θα κάνει τις στερνές της βόλτες στο σπίτι, στο Βατάνι και τις γειτονιές της Κατερίνης, στους αγρούς και τα χωριά. Στα μέρη που κόπιασε, αγάπησε, γέλασε, έκλαψε, έκανε φιλίες ζωής και άφησε το στίγμα του σε όσους το γνώρισαν για την καλοσύνη, τη γενναιοδωρία και τη ντομπροσύνη του.
Εις το επανιδείν, παππού μας!
Αυτό δεν είναι ένα «αντίο». Θα ανταμώσουμε ξανά όταν το επιτρέψει ο Πλάστης. Θα πιούμε το κρασί μας – κοκκινέλι ή ρετσίνα – και θα φάμε μαζί όπως κάναμε τις Κυριακές που ψήναμε και καθόσουν ανάμεσά μας με την προσμονή να φάμε και να χορτάσουμε εμείς τα «τσακάλια» και «πουλόπα» σου.
Μέχρι να ξανασμίξουμε παππού, μείνε να μας περιμένεις με την οικογένεια και τους φίλους σου από τα χωράφια, τα κυνήγια, τα ψαρέματα τους καφενέδες και τις ταβέρνες. Γράφω αυτές τις γραμμές και ακούω το τραγούδι που πάντα άκουγα και σε σκεφτόμουν. Αυτό που έβαλα να ακούσω στη μνήμη σου αφού έμαθα το μαντάτο ότι μας άφησες και έκλεισες τα μάτια σου για να αναπαυθείς πια.
«…Του Βοτανικού το μάγκα, το καλύτερο παιδί,
στα μπουζούκια στις ταβέρνες πια κανείς δε θα τον δει.
Πάντα όμορφα γλεντούσε και δεν έκανε κακό
και τον αγαπούσαν όλοι μέσα στο Βοτανικό…»
Τσερτεκίδης Γεώργιος
Ακολουθήστε το 
