– Είσαι κάπως;

– Ναι, μωρέ λίγο κουρασμένος… Όχι… Πολύ κουρασμένος!

– Στα χωράφια ήσουν;

– Όχι, ρε! Κουράστηκα από τις εκλογές.

– Κουράγιο φίλε! Μην ξεχνάς, δεν έχουμε τελειώσει ακόμη. Ακολουθούν και οι ευρωεκλογές!

– Μμμμ… Τα βρήκαμε τα λεφτά μας τώρα!

– Και γιατί τόση κούραση;

– Ρε, οι μισοί γνωστοί μου είναι υποψήφιοι! Να από δω να από κει δεν ξέρω τι να κάνω, και βαβούρα, και λόγια, κι υποσχέσεις, και βαράτε βιολιτζήδες… Και βάλε και τόσους υποψήφιους… Δεν τους λυπάσαι; Δεν πρέπει να τρέξουν, να μαζέψουν ψήφους, μπας και βγουν.

– Μη σκας, πρέπει από νωρίς να ξέρουν, ότι οι ψήφοι τους θα μπούνε στο καζάνι του συνδυασμού τους, διότι δεν μπορεί να γίνουν όλοι δημοτικοί σύμβουλοι.

– Σκοτώνονται όμως…

– Πιο πολύ αυτοί που γνωρίζουν ότι θα βγουν σκοτώνονται και παλεύουν για να ισχυροποιήσουν την εκλογή τους!

– Και γιατί τόσο πολύ;

– Τι ερώτηση κι αυτή! Γιατί τρέχει ένας υποψήφιος; Στόχος του είναι να βγει για να προσφέρει στην κοινωνία που τον περιβάλλει στον τόπο του και …στον τόπο του! Θέλει να προσφέρει να γίνει η πόλη του… να γίνει η πόλη του… να γίνει η πόλη του…

– Ναι… Πες το…

– Να γίνει η πόλη του!

– Ε, τι να γίνει;

– Καλύτερη!

– Τι καλύτερη;

– Από άλλες πόλεις!

– Δεν μου τα λες καλά!

– Γιατί ρε;

– Και τι μας νοιάζει εμάς να γίνουμε καλύτεροι από άλλες πόλεις; Αυτό σημαίνει ότι τόσα χρόνια μας έφαγαν λάχανο και εμείς μείναμε πίσω; Λες; Καλά, και τόσα χρόνια τι κάναμε; Όλοι οι άλλοι σκοτωνόντουσαν στην δουλειά κι μείς, τι κάναμε εμείς…; Άρα τι καλύτεροι να γίνουμε από τους άλλους; Ο καθένας κοιτά την δουλειά του. Τι με νοιάζει ο άλλος… Το θέμα είναι να δουλέψει ο άλλος! Δουλεύει; Έχει καλώς. Δεν δουλεύει; Πάλι έχει καλώς!

-Τι θες να πεις; Με μπέρδεψες!

– Ρε, δυο και δυο κάνουν τέσσερα!

– Ναι, πέντε και πέντε κάνουν δέκα!

– Πόσα είναι αυτά;

– Πέντε!

– Όρσε να μη στα χρωστάω!

Ουδέν Σχόλιον! – Γράφει ο Βασίλης Μόσχης