Έγιναν την Κυριακή 11 Μαΐου με την απαραίτητη επισημότητα και συγκίνηση τα αποκαλυπτήρια της προτομής του αείμνηστου Συνταγματάρχη Δημήτριου Σβορώνου, αγωνιστή που θυσιάστηκε την ημέρα της απελευθέρωσης της Κατερίνης, στις 16 Οκτωβρίου 1912, μαζί με τον υπολοχαγό Νίκα, τον δεκαεξάχρονο εθελοντή από την Κρήτη Απόστολο Κονταξάκη και μερικά ακόμη γενναία παλικάρια.
Ο θάνατος του Δ. Σβορώνου επήλθε από πυροβολισμούς μιας δράκας Τουρκαλβανών φενταϊδων, κρυμμένων στα χαμόκλαδα μιας μικρής γέφυρας στο ύψος του σημερινού Μνημείου έξω από το Κουλουκούρι. Οι δράστες συνελήφθησαν και τιμωρήθηκαν σκληρά, αλλά μείωσαν την μεγάλη χαρά των κατοίκων της Κατερίνης, που υποδέχονταν απελευθερωτή τον ελληνικό στρατό υπό τον μέραρχο Κλεομένη Κλεομένους.
Στη δοξολογία που πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό Θείας Αναλήψεως Κατερίνης, ο Επίσκοπος Κίτρους και Κατερίνης Παρθένιος Βαρδάκας δέσμευσε το λαό της Κατερίνης να φιλοτεχνηθεί άγαλμα-προτομή του αδίκως εκλιπόντος Συνταγματάρχη Σβορώνου.
Βέβαια η Πολιτεία μετονόμασε το Κουλουκούρι σε Σβορώνο, και αυτό είναι μεγάλη τιμή και δικαίωση.
Όμως το τάμα του Επισκόπου παρέμενε ανεκπλήρωτο για 113 χρόνια! Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Συγχαρητήρια σε όσους συνέβαλαν σ’ αυτό το αγαθό και πολυσήμαντο έργο, ιδίως στον Ιωάννη Χρηστακίδη Πρόεδρο του Μορφωτικού και Πολιτιστικού Συλλόγου Σβορώνου (όπως και με άλλη διοίκηση του Συλλόγου για αδελφοποίηση του Σβορώνου με τα Σβορωνάτα Κεφαλληνίας).
Άξιος ο μισθός όλων!
Όμως η πόλη μας έχει ακόμη ανεκπλήρωτα χρέη απέναντι στη λαμπρή μα ξεχασμένη Ιστορία της. Απαιτεί ένα σύμπλεγμα με ολόσωμες τις Εννέα Μούσες, φωταγωγημένες κατάλληλα, με ένα σοβαρό κενοτάφιο των 25.000 νεκρών της μάχης της Πύδνας και άλλα, για τα οποία ο Δήμαρχος κ. Γιάννης Ντούμος και το πολιτιστικό του επιτελείο έχουν ευήκοα ώτα.
Είδομεν
Γ.Ρ.
