Ουδέν σχόλιον ! Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Έλεος!
– Έλεος!
– Και πάλι έλεος!
– Είναι ηλίου φαεινότερον!
– Και σελήνης λαμπυριζούσης και σελαγιζούσης!
– Μα είναι δυνατόν; Δεν πάει παραπέρα! Παραπέρα τοίχος!
– Τι τοίχος, ρε βλάκα! Το πυρ το εξώτερον! Το χάσμα! Το απόλυτο κενό! Το ατέρμον σύμπαν!
– Καλά τα λες!
– Ποιος, ποιος, ποιος; Ένας δεν έχει μυαλό; Ας μας το πούνε ξεκάθαρα! Λεβέντικα ρε! Όχι ήξεις αφήξεις! Δεν είναι κουβέντες για άντρες αυτά! Να έτσι, να αλλιώς, να αλλιώτικα, να λίγο παραπέρα, να δεν βγαίνω, να βάλε και κάτι παραπάνω, δεν είναι μισό κιλό κοντά εξακόσια γραμμάρια να τ’ αφήσω; Και δεν τα’ αφήνεις; Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει σάλιο! Γράφτα κι αυτά!
– Οϊμέ! Και δεν προλαβαίνουμε να ξενιτευτούμε!
– Ρε, τόσα λεφτά δώσαμε! Μπας και θα πάνε χαμένα; Διότι κι άλλα μέτρα ζητάνε για το 2018 και πέρα… πώς θα βγούμε;
– Είδες; Δεν βγαίνουμε εμείς, δεν βγαίνουν κι αυτοί, όλοι χάσιμο έχουμε! Εμείς χάνουμε, σε αυτούς δεν κάθεται το πράγμα καλά, θέλουν κάτι παραπάνω…, το παραπάνω υπάρχει; Δεν υπάρχει!
– Οι Ιταλοί έχουν δημοψήφισμα την Κυριακή!
– Για ποιο λόγο;
– Ψηφίζουν ναι ή όχι!
– Κάτι μου θυμίζει αυτό! Μήπως τυχόν πέρασε κάποια στιγμή κι από δω; Γιατί μου φαίνεται γνωστό το όλο θέμα! Κάτι μακρινό, κάτι σα να ξεχάστηκε. Τέλος πάντων, θα το πω! Θα το πω γιατί να μην το πω; Όλα ένα τέλος πάντων δεν είναι; Ή δεν είναι; Και δε μου λες… Τι θα γίνει αν ψηφίσουν όχι;
– Θα υπάρξουν παρενέργειες και κλυδωνισμοί!
– Πάλι;
– Ρε, μήπως όλο αυτό είναι για τους Ιταλούς; Είναι μήνυμα; Κοιτάξτε μόρτηδες τι τραβάνε οι Έλληνες και κανονίστε. Άμα θέτε ελάτε στο θείο. Μνημόνια με την ουρά! Να κάτι μνημόνια με το συμπάθιο!
– Δηλαδή πόσο τα βγάζεις τα μνημόνια;
– Να μην είναι τόσο με το συμπάθιο;
– Μπα…, κοίτα…, τόσο πρέπει να είναι με το συμπάθιο!
