Με σνομπάρουν οι φίλοι μου, μα να είναι καλά
που σ’ εμένα στέλνουνε τη δόλια προσφυγιά.
Η ελπίδα βουλιάζει στα λασπόνερα
βόηθα, Παναγιά μου, και μη χειρότερα
Ελλάδα μόνη περιθάλπει…
Με σνομπάρουν οι φίλοι μου, μα να είναι καλά
που σ’ εμένα στέλνουνε τη δόλια προσφυγιά.
Η ελπίδα βουλιάζει στα λασπόνερα
βόηθα, Παναγιά μου, και μη χειρότερα
Φράχτες στα σύνορα, μην έρθει βοήθεια,
τα παραπήγματα λεν την αλήθεια.
Όπου ρίξω το βλέμμα, μόνο πόνο θα δω,
χιλιάδες παράπονα στον κόσμο αυτό.
Η ελπίδα βουλιάζει στα λασπόνερα,
βόηθα, Παναγιά μου, και μη χειρότερα.
Ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, πιστός στη χτεσινή υπόσχεση, ενημερώνει ότι μόλις διαβήκατε την κατόπιν παραφράσεως Σπύρου Γιατρά σπαραχτική «γέφυρα» του μικροσυνταξιούχου, «Μήτσου», που συνδέει τα ρόδα Σμύρνης με τα σημερινά «αγκάθια» τύπου «Βίζεγκραντ», ας όψονται όλοι όσοι άφησαν την προσφυγική κρίση στις πλάτες τής ανίσχυρης Ελλάδας των μνημονιακών, «ωχ μανούλα!», προσαρμογών και για του λόγου το αληθές, ακούστε τον «γεφυροποιό» αναφωνούντα:
Δειλοί, μοιραίοι…. ευρωπαίοι!
Προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων για το μικρό αντί κεφαλαίου γράμμα στην προσφώνηση των εταίρων, σπεύδουμε να διευκρινίσουμε ότι χρησιμοποιούμε την αλφαβήτα ανάλογα με το μπόι ενός εκάστου των δημοσίων προσώπων, που υφίστανται τη βάσανο της πένας μας.
Και το δικό τους αποδείχτηκε τόσο μικρό, εσχάτως, που ο «Μήτσος», μόνιμος αφηγητής της «Χιονάτης» στα δισέγγονα, ελλείψει λοιπού ρεπερτορίου, το αλτσχάιμερ μέσα(!), θα είχε πάρει τουλάχιστον ένα νόμπελ, συγγράφοντας το αριστούργημα «Η Τουρκία και οι 28 νάνοι», αν δεν είχε κεντριστεί από τον ποιητικό οίστρο, βεβαίως – βεβαίως.
Ως εκ τούτου, εταίροι ή άλλοι σύμμαχοι είναι τυχεροί που μας κέρδισε η στιχουργική και η μανδάμ «Μήτσαινα» να μην αναρωτιέται υστερόβουλα και προκλητικά: «Τη ρίμα τη ρωτήσατε αν ωφελήθηκε ή ζημιώθηκε;».
Διότι, το κρίμα βρίσκεται στον λαιμό εκείνων, που μας αφήνουν «μπουκάλα», εν ονόματι των αλληλέγγυων ευρωπαϊκών αποφάσεων, το είπαμε χτες, δίνοντας λαβή για…
Πλασαρίσματα και τρολαρίσματα.
Αναγνώστες μου, ήταν Πέμπτη, 10 του Μάρτη, όταν ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, «τιτίβισε» τα συχαρίκια στις χώρες των δυτικών Βαλκανίων που έφραξαν τα σύνορα, σε εφαρμογή κοινής απόφασης των 28, διαψεύδοντας προγενέστερη υπόσχεση να ταχθεί στο πλευρό μας, από βήματος Μαξίμου, μάλιστα, τζάμπα τα φιλέματα!
Το θυμάστε; Αν όχι, στο «πλασάρισμα» απάντησε οργισμένο «τρολάρισμα» του Πρωθυπουργού, διαμηνύοντος (σ.σ. ελεύθερη απόδοση): «Ο βαλκανικός διάδρομος έκλεισε λόγω μονομερών ενεργειών. Η ΕΕ που αποδέχεται τετελεσμένα δεν έχει μέλλον» με τον «Μήτσο» να επαυξάνει, αναφωνώντας: «Τι τα θες Αλέξη μου; Είναι Πολωνός και ως τοιούτος ανάρτησε την ταμπέλα “Πωλείται Μυαλό” στο twitter!» αλλά λεφτά για αγορές δεν έχουμε, καθότι η στυγνή λιτότητα μας έχει αφήσει πανί με πανί, ως γνωστόν.
Έτσι, η μεταμελημένη μανδάμ «Μήτσαινα» σκέφτηκε να παραφράσει Λίνα Νικολακοπούλου, για να παιανίσει πανανθρώπινο άγγελμα, κι απολαύστε την άδουσα:
Φιλοξενώ και συμπονώ, / γιατί απάνθρωπη να γίνω / δεν μπορώ.
Των Βρυξελλών κακομοιριά, / μ’ αφήνει δω στη λασπουριά / να προχωρώ.
Φιλοξενώ και βοηθώ / και στα συσσίτια / θα σέρνω πρώτη το χορό.
Για κείνα που ‘χουνε χαθεί / την ανθρωπιά μας τη ρηχή / και απορώ.
Ναι, απορώ που μια ζωή / φιλοξενώ και συμπονάω / αλλά δεν είμαι και Θεός / να συχωρνάω.
Και απορώ που μια ζωή / τους ισχυρούς παρακαλάω / αντί να βρω τη δύναμη να προσπερνάω.
Η διεθνής κοινή γνώμη έλαβε το μήνυμα; Όβερ!…
-Ω-