Κι εμείς τι κάνουμε; Βλέπουμε ότι οι κυβερνώντες το πρώτο 8μηνο της πρώτης θητείας τους τα έκαναν θάλασσα και χρέωσαν τη χώρα, δηλαδή εμάς το λαό που, όπως πάντα, πληρώνει τα λάθη και τις «αμαρτίες» τους. Και συνεχίζουν να πράττουν το ίδιο και τους ως τώρα λίγους μήνες της για δεύτερη φορά αριστεροδεξιάς κυβέρνησης. Κι εμείς; Μαύρισε το μάτι μας. Κι όμως δεν κάνουμε απολύτως τίποτα. Λες και «δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αυτά/ προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα», που θάλεγε κι ο Κ. Βάρναλης. Ακόμα και οι γνωστοί μας κουκουλοφόροι κι οι γιαλατζί επαναστάτες μας σπανίως ακούγονται. Γιατί άραγε;
Κι εμείς τι κάνουμε; Βλέπουμε ότι οι κυβερνώντες το πρώτο 8μηνο της πρώτης θητείας τους τα έκαναν θάλασσα και χρέωσαν τη χώρα, δηλαδή εμάς το λαό που, όπως πάντα, πληρώνει τα λάθη και τις «αμαρτίες» τους. Και συνεχίζουν να πράττουν το ίδιο και τους ως τώρα λίγους μήνες της για δεύτερη φορά αριστεροδεξιάς κυβέρνησης. Κι εμείς; Μαύρισε το μάτι μας. Κι όμως δεν κάνουμε απολύτως τίποτα. Λες και «δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αυτά/ προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα», που θάλεγε κι ο Κ. Βάρναλης. Ακόμα και οι γνωστοί μας κουκουλοφόροι κι οι γιαλατζί επαναστάτες μας σπανίως ακούγονται. Γιατί άραγε;
Πολλοί λέν – μεταξύ τους και αρκετοί, μεγαλόσχημοι πολιτικοί μας – ότι εμείς, ο λαός, είμαστε πρόβατα. Και πως μας κατευθύνει το πνεύμα της αγέλης. Δηλαδή η θέληση του τσομπάνη. Έτσι, γινόταν πάντα λεν, κι έτσι θα γίνεται πάντα. Φέρνουν και παραδείγματα από το παρελθόν. Όπως π.χ. τη συμπεριφορά του γερμανικού λαού που αιματοκύλησε την Ευρώπη τον προηγούμενο αιώνα και μάλιστα όχι μία φορά αλλά δύο! Τη μια δε διότι έτσι αποφάσισε ο ημιπαράφρων Αδόλφος Χίτλερ.
Αλλά και την ιστορία τη δική μας αν μελετήσουμε θα βρούμε δυστυχώς άφθονα παραδείγματα όπως το διχασμό, την Μικρασιατική καταστροφή, τον εμφύλιο πόλεμος, τις δικτατορίες Μεταξά και Συνταγματαρχών κ.λ.π. κ.λ.π. Και για να επανέλθουμε στα τωρινά, στα της τελευταίας επταετίας της κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας, υπήρξαν κάποιες λαϊκές αντιδράσεις με τους «Αγανακτισμένους» με συλλαλητήρια και διαδηλώσεις. Παρουσιάστηκαν ως αυθόρμητες. Πλην όμως είναι πολλές οι αποχρώσες ενδείξεις ότι ήταν υποκινούμενες τεχνηέντως. Όπως και νάχει «μόδα» ήταν και πέρασε. Τόσο στην Ισπανία όπου πρωτοεμφανίστηκαν όσο και στη χώρα μας κι αλλού.
Εκτοτε πάρθηκαν πολλά αντιλαϊκά και άδικα εν πολλοίς μέτρα, από κυβερνήσεις διαφόρων αποχρώσεων. Μα ο λαός μας δεν αντιδρά. Η σημερινή κυβέρνηση μάλιστα το παράκανε. Κατέλαβε την εξουσία υποσχόμενη στους πάντες τα πάντα, δεν τήρηση καμία από τις σοβαρές δεσμεύσεις της, έφερε το τρίτο κατά σειρά μνημόνιο, χειρότερο από τα προηγούμενα, «μετέφρασε» το «όχι» του δημοψηφίσματος σε «ναι» και παρά ταύτα κέρδισε και τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου. Και συνεχίζει το έργο της με τον σχεδόν ίδιο αποτυχημένο τρόπο.
Κι εμείς ο λαός τι κάνουμε; Τίποτα. Αποδεικνύουμε – γράφουν κάποιοι περισπούδαστοι αναλυτές τις αρετές της φυλής μας! Όπως καρτερία, υπομονή. Όμως πόση υπομονή μπορεί να έχει ένας μακροχρόνια άνεργος (κι είναι πάρα πολλοί) χωρίς οικονομικούς πόρους; ‘Η το 30% περίπου των Ελλήνων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας; Η άποψη της ενάρετης απραξίας δεν φαίνεται και πολύ πειστική. Κάπου αλλού πρέπει να αναζητήσουμε την αιτία.
Δεν θα ισχυριστώ – προς Θεού- ότι διαθέτω το αλάθητο. Που δεν το κατέχει κανένας, ούτε και ο Πάπας της Ρώμης. Κι ας πιστεύουν πολλά εκατομμύρια άνθρωποι το αντίθετο. Μ’ αυτή την προϋπόθεση θα τολμούσα να πω ότι η βασική αιτία της ακατανόητης συμπεριφοράς του λαού μας (την περίοδο της κρίσης ή και σε κάποιες εκλογές, όχι σε όλες) είναι το γεγονός ότι με τα όσα μας συνέβησαν και μας συμβαίνουν «αντιδρούμε» όπως το περίφημο σκυλί του Παβλόφ στην Τρίτη φάση του πειράματος. Θυμίζουμε (τηλεγραφικά)
1η φάση: Ένα σκυλί, ένα καμπανάκι, αρκετή σκυλοτροφή. Χτυπάει το καμπανάκι και αμέσως μετά δίνεται τροφή στο σκυλί. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται για αρκετές φορές.
2η φάση: Χτυπάει το καμπανάκι, όμως δεν δίδεται τροφή στο σκυλί. Στο στόμα και το στομάχι του ωστόσο οι διαδικασίες πέψης (σάλιο, στομαχικά υγρά..) λειτουργούν κανονικά λες και δόθηκε τροφή στο σκυλί. Αυτό ονομάστηκε εξαρτημένο αντανακλαστικό. Χρησιμοποιήθηκε δε τόσο στην ψυχολογία όσο και σε άλλες συγγενείς επιστήμες και ανάγκες στρατιωτικές π.χ.).
3η φάση: Μερικές φορές χτυπάει το καμπανάκι και δίδεται άμεσα μετά τροφή στο σκυλί. Άλλες φορές χτυπάει το καμπανάκι και δεν δίδεται τροφή. Κι αυτό ακανόνιστα και ανισόχρονα.
Αποτέλεσμα: το σκυλί περιέπεσε σε πλήρη αφασία. Δεν ξέρει τι το περιμένει. Απόγνωση, Απελπισία. Ξαπλώνει και αδιαφορεί παντελώς για το αν χτυπάει ή όχι το καμπανάκι. Για το αν του προσφέρεται ή όχι τροφή. Σε ανάλογη κατάσταση βρίσκεται σήμερα κι ο λαός μας. Οργή, απόγνωση, ακινησία. Αφού όλα τα κόμμα τον ξεγέλασαν.
Συνεχίζεται