Αναγνώστες μου, όταν ένα αριστερό κουβέρνο, τασσόμενο, αναφανδόν, υπέρ του εθελοντισμού, αν δεν απατόμαστε, επιβάλλει ΕΝΦΙΑ στα «Παιδικά Χωριά SOS», το «Χαμόγελο του Παιδιού» ή άλλα κοινωφελή ιδρύματα, αντί να τα υπαγάγει σε καθεστώς ατέλειας, είναι να μην πάρει ανάποδες, ο μικροσυνταξιούχος, «βόηθα τον πλησίον», «Μήτσος»;
Αναγνώστες μου, όταν ένα αριστερό κουβέρνο, τασσόμενο, αναφανδόν, υπέρ του εθελοντισμού, αν δεν απατόμαστε, επιβάλλει ΕΝΦΙΑ στα «Παιδικά Χωριά SOS», το «Χαμόγελο του Παιδιού» ή άλλα κοινωφελή ιδρύματα, αντί να τα υπαγάγει σε καθεστώς ατέλειας, είναι να μην πάρει ανάποδες, ο μικροσυνταξιούχος, «βόηθα τον πλησίον», «Μήτσος»;
Μάλλον όχι, απαντώ, κι ακούστε τον αναφωνούντα: «Ποιος ονόμασε τους συριζαίους καλούς, τέλος πάντων;»
«Mea culpa, βρε θηρίον. Αναλαμβάνω την ευθύνη των παρωνυμίων!» απάντησε, ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, και άγνωστο πως η διαβούλευση συνεχίστηκε…
Στον αστερισμό τού Τοξότη.
– Τελικά, η Αριστερά παρέχει στήριξη στον εθελοντισμό ή δεν παρέχει;
– Παρέχει, ευαισθητοποιημένε μου, και χαρά στον που τον έχει!
– Τον ΕΝΦΙΑ; Έλα Χριστέ και μη χειρότερα!
– Παρεξήγηση! Μιλάμε για κοινωνική στράτευση ήτοι αισθήματα ανώτερα.
– Διάλεξες την ώρα να εμφανιστούμε σε ρετιρέ κι εξώστες;
– Φοβείσαι, μήπως μας γιουχαΐσουν οι αναγνώστες;
– Όχι! Ανεβαίνουν οι χρεώσεις στο ειδοποιητήριο.
– Ουδέν κρυπτόν υπό τον Ήλιο!
– Καλά λες. Τα ίδια έκαναν κι οι προηγούμενοι.
– Για να βρεθεί η Αριστερά ηγούμενη;
– Σαφώς, αλλά συννεφιά είχε και δεν είδε το «Χαμόγελο του παιδιού»;
– Τι σου είναι τα μετέωρα. Μέχρι χαράτσια «βρέχουν» κουτουρού!
– Εννόησες πως μούρλαναν και τον καιρό οι καλοί συριζαίοι;
– Πάρε πίσω τα «γαλλικά», καθότι το ΕΣΡ μένεα πνέει!
– Ανακαλώ. Ανακαλώ και καλώ τον Αστερίξ να διαμηνύσει προς τον Καίσαρα πως «είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι!».
– Ιούλιος κι αυτός; Κοτζαμάν Ρουβίκωνα διάβηκε, απαιτώντας τα των πατρικίων χρέη.
– Και των πληβείων και των πληβείων!
– Τι μου λες. Είχαν κι οι Ρωμαίοι, Γιάνη, «με ένα νι», υπέρμαχο λιτών βίων;
– Δεν γνωρίζω αλλά όλο και θα καλλιεργούσαν τον εθελοντισμό.
– Και τίνι τρόπω παραλάμβαναν τον λογαριασμό;
– Θα τον ταχυδρομούσαν τίποτα τοξότες. «Με το βέλος και το τέλος», ας πούμε.
«Παππού, παππού, 23 του Νοέμβρη, σήμερα, στον Τοξότη θε να μπούμε!» πετάχτηκε, διακόπτοντας το κουβεντολόι, μία από τις δισεγγονές του «Μήτσου», και ιδού, για μία εισέτι φορά ενώπιόν μας, το διαχρονικό ερώτημα του Διονύση Σαββόπουλου:
Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά;…
Πήραν πρέφα, όλοι όσοι από τους παλαιότερους ψέγουν τις νεότερες γενιές επειδή – άκουσον, άκουσον! – πετάν στ’ αστέρια;
Αν όχι, όταν στο αριστούργημα του Μενέλαου Λουντέμη, «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα», προφανώς ξέρει να υπολογίζει και τον ΕΝΦΙΑ τού «Χωριού» του, για να μας προκάνει η Έλενα Ακρίτα (« Τα Νέα Σαββατοκύριακο», 31/10/2015) στο καταχέριασμα των τεφτετέρηδων και να μας αφήσει δεύτερους και καταϊδρωμένους.
Τέλος πάντων. Η στήλη, παρά την πολυήμερη καθυστέρηση, κατάφερε να πρωτοτυπήσει, «ας γιούζουαλ», καταφεύγοντας στην αστρολογία, κι ο «Μήτσος» συνεχίζει, σε παράφραση Μανώλη Ρασούλη, άδοντας:
Καλωσόρισες Τοξότη,
φέρε τις λυπητερές,
συριζαίοι χαρατσώνουν,
τους μη έχοντες αγχώνουν
και ραγίζουνε καρδιές.
Καλωσόρισες Τοξότη,
παρελθόντων των «Σκορπιών»,
ναι(!),των «μνημονιακών»
κι η Αριστερά ως πρώτη,
έχει νέα να μας πει.
Όλα τριγύρω αλλάζουνε
κι όλα τα ίδια μένουν
και τα χαράτσια, όπως παλιά,
τη φτώχεια παραδέρνουν.
Αλέξη, πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα και θα εισακουστούν, ελπίζουμε.
Ελπίζουμε!…
-Ω-