Του Αντώνη Ι. Ζαρκανέλα
π. Γενικού Διευθυντή Ανάπτυξης
της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης
Η σειρά “Ιστορία 1940-1950. ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ..” τον περασμένο Απρίλιο έφθασε στο τέλος του 1946, οπότε και ο «πόλεμος» εναντίον ενός εχθρού που δεν φαίνονταν, συνεχίζονταν με αυξανόμενη ένταση. Η κυβέρνηση του Ντίνου Τσαλδάρη παραπαίει και όλοι οι πολιτικοί και συμφωνούν στο να αλλάξει ο Πρωθυπουργός αλλά διαφωνούν με το από ποιόν.
Πριν μπούμε στο 1947 θεωρούμε ότι είναι η κατάλληλη η στιγμή να κάνουμε μία χρονική επιστροφή πηγαίνοντας στην αρχή της Κατοχικής περιόδου, αρχίζοντας από την Άνοιξη του 1941, όταν τα Γέρμανο-Ιταλικο-Βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής κατέκλυσαν την Ελλάδα. Στην ζοφερή αυτή για τους Έλληνες περίοδο βρίσκονται τα σπέρματα του νέου Διχασμού.
Με τα γεγονότα της Κατοχής σταδιακά αποδομείται ο προπολεμικός Διχασμός, η διαίρεση σε «Δημοκρατικούς» και «Βασιλικούς» ή «Βενιζελικούς» και «Κωνσταντινικούς» ή «Φιλελεύθερους» και «Λαϊκούς» και αρχίζει να «χτίζεται» δειλά-δειλά, το καλοκαίρι του 1943, η νέα διαίρεση σε ΕΑΜίτες-Κομμουνιστές και Μη κομμουνιστές, σε Εθνικιστές και Διεθνιστές. Επιτείνεται αυτή με τα κινήματα στις ένοπλες δυνάμεις της Μέσης Ανατολής, ιδίως, το 1944, την Απελευθέρωση, την εγκαθίδρυση της ΕΑΜοκρατίας (Σεπ.-Νοέμ. 1944). Ιδιαίτερα μετά τα τραγικά Δεκεμβριανά, την Βάρκιζα και τους λίγους μήνες που ακολούθησαν, όταν κάθε μέρα μάθαινε ο κόσμος λεπτομέρειες για το τί πραγματικά συνέβη εκείνες τις 33 ημέρες με τις χιλιάδες των ομήρων, τους εξευτελισμούς τους θανάτους και τις εκτελέσεις από τους κομμουνιστές «επαναστάτες» γύρω από την Αθήνα ξύπνησαν πράγματι συνειδήσεις που μέχρι τότε βρισκόταν «εν υπνώσει».
Είναι η περίοδος όπου όλοι πια οι μη Κομμουνιστές πολιτικοί δεν είχαν πρόβλημα με τον χαρακτηρισμό τους ως «Εθνικόφρονες» γιατί θεωρούσαν ήταν σημαντικό και τιμητικό να έχει κανείς φρόνημα Εθνικό εκείνα τα μαύρα χρόνια..Την ίδια εποχή, στις αρχές του 1945, εγκατέλειψαν το ΕΑΜ οι μη κομμουνιστογενείς αριστεροί σύμμαχοι τους κατά την Κατοχή (Σβώλος, Τσιριμώκος κλπ.) Η διαίρεση σε Εθνικόφρονες από την μία-με όλα τα αστικά κόμματα και όλους σχεδόν τους αστούς πολιτικούς- και «διεθνιστές Κομμουνιστές» με πολύ αρνητικό, όμως, πρόσημο, από την άλλη, έμεινε μέχρι το τέλος αυτού του αδελφοκτόνου πολέμου.
Κατά τον συγγραφέα αυτή η «μεταφορά» στην κατοχική περίοδο που προηγήθηκε θα βοηθήσει τους αναγνώστες να κατανοήσουν το «πώς» και το «γιατί» πήραν οι κομμουνιστές και οι σύμμαχοι τους μη κομμουνιστές της «Άκρας Αριστεράς» το πάνω χέρι την περίοδο της τριπλής, Γερμανο-Ιταλικο-Βουλγαρικής, κατάληψης της χώρας αλλά και τα «έχασαν» όλα αυτά όταν έφυγαν οι κατακτητές.
Η παρουσίαση της σειράς θα γίνεται κάθε Τετάρτη.
ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ