Ήταν ένα… ήσυχο πρωινό του Μεσοζωικού αιώνα, πριν από περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια, στη χερσόνησο Γιουκατάν του Μεξικού.
Δεινόσαυροι και υπερμεγέθη έντομα σουλάτσαραν αμέριμνα στα κωνοφόρα δάση και τους βαλτότοπους της περιοχής. Στιγμές αργότερα συνέβη αυτό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως προϊστορική «Αποκάλυψη». Δεν ήταν μια βιβλικού μεγέθους καταστροφή, αλλά κάτι πολύ περισσότερο.
Σύμφωνα με την κυρίαρχη επιστημονική θεωρία, ένας αστεροειδής μεγέθους του μισού Μανχάταν έπεσε στη χερσόνησο του Μεξικού και στο σημείο που σήμερα είναι γνωστό ως «Κρατήρας Πρόσκρουσης». Ήταν το τέλος του τότε γνωστού έμβιου πληθυσμού της Γης. Ο μετεωρίτης ταξίδεψε προς τη Γη με ταχύτητα 64.000 χιλιομέτρων την ώρα και καθώς έσχιζε τον ουρανό έμοιαζε για μια στιγμή μεγαλύτερος και λαμπρότερος από τον Ήλιο. Τη στιγμή της συντριβής του απελευθέρωσε ενέργεια που εκτιμάται στα 100 τρισεκατομμύρια τόνους TNT, ή ένα δισεκατομμύριο βόμβες σαν της Χιροσίμα!
Η πρόσκρουση έσκαψε το γήινο φλοιό σε βάθος 30 χιλιομέτρων και δημιούργησε κρατήρα διαμέτρου 185 χιλιομέτρων. Εκατομμύρια κυβικά χιλιόμετρα πετρωμάτων εξαερώθηκαν και ξεκίνησαν ένα ντόμινο καταστροφής που εξαφάνισε το 75% των ζωντανών οργανισμών στη Γη, σηματοδοτώντας το τέλος της εποχής των δεινοσαύρων. Από τότε στον πλανήτη κυριάρχησαν τα θηλαστικά και εν τέλει ο άνθρωπος.
Ο αστεροειδής προκάλεσε πυρκαγιές και τσουνάμι, αλλά κυρίως εκτόξευσε τόσο μεγάλη ποσότητα θείου στην ατμόσφαιρα που «κρύφτηκε» ο ήλιος, με αποτέλεσμα τη μεγάλη πτώση της θερμοκρασίας και τη σαρωτική κλιματική αλλαγή. Αυτή η κοσμογονική εξέλιξη εξαφάνισε σταδιακά τους δεινόσαυρους και άλλα ιπτάμενα ερπετά, που πολύ πιθανόν να είχαν επιβιώσει μέχρι σήμερα.
Είναι το σενάριο που έχει επιβεβαιωθεί από τις μελέτες των ειδικών, χάρη στην ανακάλυψη ακλόνητων στοιχείων στους βράχους που γέμισαν τον κρατήρα μέσα στις πρώτες 24 ώρες μετά την πρόσκρουση.
Δύο χρόνια χωρίς φως
Μάλιστα, σύμφωνα με μια νέα μελέτη της Ακαδημίας Επιστημών της Καλιφόρνια, μετά την πτώση του αστεροειδή ακολούθησε μια περίοδος δύο ολόκληρων ετών όπου στη Γη επικράτησε απόλυτο σκοτάδι! Τα τελευταία χρόνια γίνονται συνεχώς μελέτες για να συνδεθεί το παζλ του τι ακριβώς συνέβη αμέσως μετά τη σύγκρουση και το τελευταίο κομμάτι είναι η πλήρης… έ(κ)λειψη ηλίου στον πλανήτη για μία διετία.
Η τέφρα, ο καπνός και η σκόνη τόσο από την σύγκρουση όσο και από τις πυρκαγιές που ακολούθησαν δημιούργησαν σύμφωνα με τους ερευνητές ένα πυκνό πέπλο που σκέπασε τον ουρανό σχεδόν ολόκληρου του πλανήτη για χρονικό διάστημα δύο ετών.
Το ηλιακό φως δεν μπορούσε να διαπεράσει αυτό το πέπλο και όπως είναι ευνόητο σε αυτές τις σκοτεινές και τοξικές συνθήκες δεν μπορούσε να υπάρξει χλωρίδα, ενώ η προσπάθεια επιβίωσης όποιων ζώων και οργανισμών είχαν επιζήσει είχε χαρακτηριστικά μιας άνισης μάχης. Μάλιστα οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι ακόμη και όταν το πέπλο άρχισε να διαλύεται και το φως του Ήλιου επέστρεψε στην επιφάνεια της Γης, οι συνθήκες που είχαν επικρατήσει δεν επέτρεψαν για πολλές δεκαετίες να λειτουργήσει ομαλά η διαδικασία της φωτοσύνθεσης και η ανάπτυξη χλωρίδας στον πλανήτη.
Όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί, ο αστεροειδής βρήκε πρόσφορο έδαφος από θείο, υδρογονάνθρακες και ορυκτά καύσιμα. Οι καυτές θερμοκρασίες του κρατήρα πυροδότησαν την καύση κι έτσι προκλήθηκαν αναθυμιάσεις από θείο που διοχετεύθηκαν στην στρατόσφαιρα και μπλόκαραν τις ακτίνες του ηλίου. Το παγκόσμιο σκοτάδι μείωσε τη φωτοσύνθεση των φυτών σε δραματικά χαμηλά επίπεδα, στερώντας από τη βασική πηγή τροφής τους τα περισσότερα μεγαλόσωμα ζώα.
Ο ερευνητής του UTIG (University of Texas Institute for Geophysics), Σον Γκούλικ, έχει κάνει λόγο για μια βραχυχρόνια «κόλαση» σε τοπικό επίπεδο, που ακολουθήθηκε από μια μακρά περίοδο παγκόσμιας πτώσης της θερμοκρασίας. «Ένα μεγάλο μέρος των ζωντανών οργανισμών του πλανήτη τηγανίστηκαν και μετά πάγωσαν. Δεν πέθαναν όλοι οι δεινόσαυροι εκείνη την ημέρα, μα πέθαναν πολλοί».
Η έκρηξη είχε ως αποτέλεσμα να πιάσουν φωτιά δέντρα και φυτά που ήταν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, ενώ προκάλεσε ένα πελώριο τσουνάμι που έφτασε βαθιά στην ενδοχώρα. Οι ερευνητές έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οποιοσδήποτε βρισκόταν σε ακτίνα 1.000 χιλιομέτρων από την πρόσκρουση, θα σκοτωνόταν ακαριαία ή μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
Σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις, το τράνταγμα του κοσμικού χτυπήματος θα ξεπερνούσε τους 10,1 βαθμούς στην κλίμακα Ρίχτερ. Οι σεισμολόγοι συνηγορούν ότι ένα σεισμικό συμβάν αυτού του μεγέθους θα αντιστοιχούσε με το να εκδηλωθούν ταυτόχρονα όλοι οι σεισμοί του κόσμου τα τελευταία 160 χρόνια!
Εννέα δευτερόλεπτα μετά την «ώρα μηδέν», οτιδήποτε μπορεί να καεί – θάμνοι, δέντρα και ολόκληρα δάση – φτάνει στο σημείο ανάφλεξης και πιάνει αυθόρμητα φωτιά από την ακτινοβολία.
Οχτώ λεπτά μετά την «ώρα μηδέν», συντρίμμια της πρόσκρουσης αρχίζουν να πέφτουν προς τη Γη, πνίγοντας τα πάντα σε ένα κάλυμμα από πυρωμένες πέτρες και στάχτη. Περίπου 45 λεπτά αργότερα, ένας αφύσικος άνεμος χτυπά με ταχύτητα 960 χιλιομέτρων την ώρα, ισοπεδώνοντας ό,τι είχε καταφέρει να μείνει όρθιο. Μαζί με τη ριπή φτάνει ο κρότος της πρόσκρουσης, ένα βιβλικό βουητό των 105 decibel, εκκωφαντικό σαν αεριωθούμενο που πετά σε χαμηλό ύψος.
Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, σε περιοχές που παρέμειναν ασφαλείς από τις άμεσες επιπτώσεις, ο ουρανός πρώτα μαυρίζει από τον κουρνιαχτό και μετά φωτίζεται από συντρίμμια που εκτινάχθηκαν στο διάστημα και μετά έπεσαν στην ατμόσφαιρα σαν πεφταστέρια.
Το αρχείο των απολιθωμάτων μαρτυρά την ασύλληπτης έκτασης κατάρρευση ολόκληρων οικοσυστημάτων: τουλάχιστον επτά στα δέκα είδη του πλανήτη εξαφανίστηκαν, συμπεριλαμβανομένων όλων των τετράποδων ζώων με βάρος άνω των 25 κιλών.
Κι όμως, δευτερόλεπτα πριν, ήταν ένα ήσυχο, τυπικό πρωϊνό στον πλανήτη Γη…
Πηγή: https://menshouse.gr/
Ακολουθήστε το Ολύμπιο Βήμα στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις με καθημερινή ενημέρωση
