– Φέρε μια καρέκλα, θα λιποθυμήσω!
– Τι έπαθες, παιδί μου!
– Μη μιλάς και κάνε μου αέρα, δεν είμαι καλά!
– Να καλέσω ασθενοφόρο;
– Ακόμη δεν έφτασα στο απροχώρητο, όταν θα φτάσω θα σου πω!
– Σίγουρα; Τι άλλο θες να κάνω;
– Ένα ποτήρι νερό!
– Είσαι καλύτερα τώρα;
– Ναι!
– Πες μου ρε παιδί μου τι σ’ έπιασε;
– Μια αντράλα! Μια σκοτοδίνη! Ένα φτερούγισμα στο βλέμμα! Μια απογοήτευση!
– Όλα αυτά μαζί;
– Όλα αυτά μαζί! Και λίγα είναι! Ναι! Και πάλι να τα μαζέψεις φασόλια θα μείνουν με άδειο το σακούλι!
– Δεν σε καταλαβαίνω!
– Ρε, είδα μια έρευνα για το τι πληρώνεται ο Ευρωπαίος και τι ο Έλληνας!
– Και;
– Δε σου λέω γιατί κι εσύ θα λιποθυμήσεις!
– Έλα!
– Ναι, ρε! Η κατάσταση είναι απελπιστικά μεγάλη διαφορά.
– Καλά και…
– Μην τυχόν πεις ότι είναι πιο ακριβή η ζωή εκεί οπότε ερχόμαστε στα ίσα! Και εγώ θα ανταπαντήσω, γιατί τόσα ελληνάκια την κοπάνησαν στην αλλοδαπή και ζουν και βασιλεύουν και σου λέει εδώ είναι καλύτερα. Φυσικά όπου και να είσαι υπάρχουν δυσκολίες, αλλά αφού δεν επιστρέφουν σημαίνει ότι κάτι καλό θα βρίσκουν εκεί! Και να σου πω; Εδώ το ετήσιο εισόδημα, λέμε τώρα, είναι δεκαεπτά χιλιάδες! Ο μέσος όρος των καθαρών αποδοχών στην ΕΕ ήταν 28.217 €, που χρησιμεύει ως σημείο αναφοράς για σύγκριση. Εν τω μεταξύ σχεδόν σε όλες τις βόρειες χώρες, ας μη δούμε το ετήσιο εισόδημα εργαζομένων διότι ένα ψυχικό τραλαλά, ένα ανεπαίσθητο εγκεφαλικό, θα το πάθεις, μια αλλεργική φαγούρα ολούθε στο σώμα θα κάτσει, ένας στραβισμός θα σου κάτσει, μια αχρωματοψία, μερικοί νευρικοί σπασμοί, μια ταχυκαρδία, ένα τικ στον ώμο θα σου κάτσει και οτιδήποτε άλλο σκεφτείτε θα εγκατασταθεί, και τι να τα κάνεις τα λεφτά μετά; Δεν πάνε στο διάλα, να πάνε να χαθούν να χάνονται;
– Ένα μου ντε! Και τώρα;
– Τώρα θα κάτσεις να απολαύσεις άρτον και θεάματα. Υπάρχει μπόλικο στην πολιτική σκηνή! Άντι για άρτον προτείνεται το ποπ κορν, είναι αμερικέν, έτσι για μια δόση αμερικανιάς να ξεγελιόμαστε!
