Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Φεύγω για Ελβετία!
– Ελβετία; Τι δουλειά έχεις εσύ εκεί; Τι θα κάνεις; Μη μου πεις ότι θα πας για διακοπές; Σαν την Ελλάδα διακοπές δεν έχει.
– Σιγά που θα πάω διακοπές στην Ελβετία. Για άλλη δουλειά πάω!
– Για στάσου ρε φίλε! Έχεις καταθέσεις στην Ελβετία; Αυτό είναι! Έχεις καταθέσεις στην Ελβετία. Για αυτό πας εκεί! Καλά, ρε τόσα χρόνια δε σε πήραν χαμπάρι; Εσύ πως κι έτσι την γλύτωσες και δεν βρέθηκες σε καμιά λίστα;
– Σσσς! Μη σ’ ακούσει κανείς!
– Έτσι ρε μπαγάσα… Και προχτές που σου ζήτησα δανεικά, μού το έπαιζες φτωχούλης… έτσι είναι οι φίλοι ρε;
– Ρε, που να σου πει ο παπάς στ’ αυτί κι ο διάκος στο κεφάλι!
– Ωραία! Πες μας κι άλλα! Άμα λένε τέτοια οι φίλοι…
– Πάντα βιάζεσαι!
– Τότε γιατί πας στην Ελβετία;
– Για να μάθω τρόπους!
– Έλα μου!
– Σε μια σχολή καλής συμπεριφοράς!
– Έλα μου!
– Στο τραπέζι!
– Έλα μου!
– Σε βλέπω να εκπλήσσεσαι!
– Έχω μείνει κάγκελο!
– Στην Ελβετία υπάρχει μια σχολή καλής συμπεριφοράς στο τραπέζι.
– Δηλαδή; Αυτό που έλεγαν οι γονείς μας όταν τρώμε δεν μιλάμε;
– Και όχι μόνο! Πώς να κρατάς το κουτάλι, το πιρούνι, πώς στέκεται ο λαιμός όταν κρατάς το κουτάλι για να απολαύσεις τη σούπα σου…
– Θεός φυλάξοι! Υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται με αυτά;
– Και βέβαια! Διότι υπάρχουν και τραπέζια με ανθρώπους που ακολουθούν αυτούς τους τρόπους συμπεριφοράς!
– Και δε μου λες! Εσύ τι δουλειά έχεις με όλα αυτά, για να έχουμε καλό ρώτημα;
– Τόσα χρόνια η σχολή ήταν μόνο για γυναίκες! Τώρα κάνουν σεμινάρια και για άντρες! Έχει και ταχύρρυθμα τμήματα!
– Λοιπόν! Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους! Εσύ τι δουλειά έχεις με όλα αυτά;
– Πως θα μπω στην υψηλή κοινωνία; Πως θα εμφανιστώ αύριο μεθαύριο στην δεξίωση του πρέσβη; Το αποκλείεις να μου σταλεί καμιά πρόσκληση; Δεν πρέπει να ξέρω πώς να κρατάω το πιρούνι και το μαχαίρι;
– Καλά, άσε… Εγώ προτιμώ τη λαδόκολλα και τα δάχτυλά μου!
