«Πες μας – μου λέει τηλεφωνικά «φανατικός αναγνώστης της στήλης», όπως ο ίδιος δήλωσε – και κάτι αισιόδοξο, κάτι χαρούμενο. Η ζωή μας είναι που είναι δύσκολη. Οφείλετε λοιπόν, όπως νομίζω, να μας δώσετε και κάποιες ελπίδες. Να μας δείξετε κάποιο μέλλον καλύτερο. Έστω κι αν ακόμα πείτε ψέματα, καλό θα μας κάνετε. Δεν μένει χώρος για άλλο κακό. Υπάρχουν – και το ξέρετε ασφαλώς και τα «κατά συνθήκην ψεύδη». Δώστε μας λοιπόν ελπίδα. Από αυτό έχουμε τη μεγαλύτερη ανάγκη».
«Πες μας – μου λέει τηλεφωνικά «φανατικός αναγνώστης της στήλης», όπως ο ίδιος δήλωσε – και κάτι αισιόδοξο, κάτι χαρούμενο. Η ζωή μας είναι που είναι δύσκολη. Οφείλετε λοιπόν, όπως νομίζω, να μας δώσετε και κάποιες ελπίδες. Να μας δείξετε κάποιο μέλλον καλύτερο. Έστω κι αν ακόμα πείτε ψέματα, καλό θα μας κάνετε. Δεν μένει χώρος για άλλο κακό. Υπάρχουν – και το ξέρετε ασφαλώς και τα «κατά συνθήκην ψεύδη». Δώστε μας λοιπόν ελπίδα. Από αυτό έχουμε τη μεγαλύτερη ανάγκη».
Είπε κι αρκετά άλλα ο φίλος αναγνώστης. Στο ίδιο πάντα πνεύμα. Το ίδιο φορτωμένα, με πίκρα, αβεβαιότητα και οργή, κάποιες στιγμές.
Επί της ουσίας έχει δίκιο. Και στη στήλη δεν γράφονται διαφορετικά πράγματα. Κι εκείνος μεν βλέπει πως είναι τα πράγματα όμως διψάει για κάτι καλύτερο. Τον βολεύει ίσως κάποιες φορές να σκέφτεται ότι μπορεί να κάνει και λάθος. Εύχεται να κάνει λάθος. Και περιμένει μήπως η στήλη του αποδείξει ότι όντως κάνει λάθος.
Λυπούμαι ειλικρινά που δεν μπορώ να ικανοποιήσω αυτή την προσμονή. «Φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δ’ αλήθεια», έλεγε ο Αριστοτέλης, ο οποίος μερικές φορές διαφωνούσε με ιδέες του δασκάλου του, του Πλάτωνα. Έλεγε δηλ: Αγαπητός ο Πλάτωνας όμως πιο αγαπητή η αλήθεια. Χρέος του Τύπου ( έντυπου και ηλεκτρονικού) είναι όχι να κάνει τα χατίρια ή ότι αυξάνει τα έσοδα του παρουσιάζοντας αυτά που θέλει να διαβάσει ή να δει ή να ακούσει ο πολύς κόσμος αλλά να υπηρετεί την αλήθεια, τη σωστή ενημέρωση την πρέπουσα ψυχαγωγία.
Δυστυχώς στην υλιστική εποχή μας κυριαρχούν το κέρδος, το συμφέρον, η ικανοποίηση των χαμηλών ενστίκτων των ανθρώπων. Κι έτσι τηλεοράσεις, σκανδαλοθηρικές εφημερίδες και έντυπα διάφορα κιτρινωπών αποχρώσεων προβάλλουν συνεχώς αίμα, βία, σεξ και κάθε είδους ψευδολογίες. Αδιαφορώντας για το πόσο ακριβά πληρώνεται, από τους νέους κυρίως αυτή η αισχροκέρδεια.
Σε κάθε περίπτωση η εφημερίδα μας, δεν ακολουθεί τέτοιους δρόμους. Όπως σίγουρα και αρκετά άλλα μέσα ενημέρωσης. Τα λιγότερα φυσικά αλλά, έστω και λίγα υπάρχουν. Και φέρνουν αποτελέσματα.
Όχι βέβαια όσα τα άλλα τα λαϊκίστικα. Όμως χωρίς αυτά δεν θα έμενε τίποτε όρθιο. Το κακό πάντως που γίνεται είναι μεγάλο. Είχε δίκιο ο Τ. Ελιοτ όταν έγραφε: «Πως χάθηκε η γνώση μέσα στις τόσες πληροφορίες. Πως χάθηκε η σοφία μέσα στις τόσες γνώσεις».
Πραγματικά καθημερινά μας βομβαρδίζουν του κόσμου οι πληροφορίες. Για τον τόπο μας αλλά και για όσα γίνονται στην «άκρη της γης». Εποχή της πληροφορίας βλέπεις. Είναι τότες πολλές και οι περισσότερες αδιασταύρωτες ώστε πρώτον δεν ξέρεις τι να πιστέψεις και τι όχι και δεύτερον δεν μπορείς να τις προσλάβεις όλες. Καίτοι οι μηχανισμοί απόκρυψης πληροφοριών έκαναν σοβαρή δουλειά ώστε να μην κυκλοφορούν ειδήσεις που δεν συμφέρουν στους ιδιοκτήτες των μηχανισμών, οι διαθέσιμες είναι αρκετές ώστε να προκαλείται γενικότερη σύγχυση. Σε τελευταία ανάλυση κάθε μέρα να γεμίζουμε το μυαλό μας με άχρηστες πληροφορίες και να μην ξεχωρίζουμε ποιο πραγματικά αξίζει να γνωρίζουμε και ποιο όχι.
Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον βρίσκουν εύφορο και εύκολο έδαφος οι κάθε είδους λαϊκιστές ( της Δεξιάς ή της Αριστεράς) οι αεριτζήδες, οι καταφερτζήδες σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας. Τρανό παράδειγμα οι απανωτές «επιτυχίες» της σημερινής κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ.
Συνεχίζεται
