Εντάξει, από τους θυσάνους τού τίτλου αναφύονται κάποια εύλογα ερωτηματικά περί της πολυπλοκότητας του σημερινού θέματος της στήλης αλλά ο μικροσυνταξιούχος, «Μήτσος», να μην αναφωνεί: «Πάλι δουλειές με φούντες; Απαυδήσαμε πια!».
Διότι, πλανάται πλάνην οικτράν, αν νομίζει πως ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, θα συμμεριστεί αυθάδη παράφραση του τεράστιου Μάρκου Βαμβακάρη, βάσει της οποίας προσπαθεί να τεκμηριώσει διαφαινόμενη συνωμοσία των ιδιοφυιών όπου γης με σκοπό τον αφανισμό της συνταξούλας του από προσώπου γης, άδοντας:
Φουντωτή διάνοια απ’ τα Ιμαλάϊα.
Εντάξει, από τους θυσάνους τού τίτλου αναφύονται κάποια εύλογα ερωτηματικά περί της πολυπλοκότητας του σημερινού θέματος της στήλης αλλά ο μικροσυνταξιούχος, «Μήτσος», να μην αναφωνεί: «Πάλι δουλειές με φούντες; Απαυδήσαμε πια!».
Διότι, πλανάται πλάνην οικτράν, αν νομίζει πως ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, θα συμμεριστεί αυθάδη παράφραση του τεράστιου Μάρκου Βαμβακάρη, βάσει της οποίας προσπαθεί να τεκμηριώσει διαφαινόμενη συνωμοσία των ιδιοφυιών όπου γης με σκοπό τον αφανισμό της συνταξούλας του από προσώπου γης, άδοντας:
Η λυπητερή.
Μία φούντωση, μια κάψα / έχω μέσα στην καρδιά, / στων πολιτικών την κλάψα, / η λυπητερή σιμά, / κάθε που ακούω κλάψα, / δέχομαι τη μαχαιριά.
Θα ‘θελα πολύ να ξέρω / τι θα γίνουν οι συντάξεις, / άλλο πια να μην εισφέρω, / ο φτωχός στις αφαιμάξεις, / άλλο να μην υποφέρω, / νιώθοντας αναταράξεις.
Προσεχώς θα σε ξοφλήσω / στα γκισέ των τραπεζών, / πάλι αίμα θε να φτύσω / για να μείνω επιζών, / τις λυπητερές να σβήσω / προσπαθώ από ετών.
Στις ουρές ορθοστασία / και η τσέπη αδειανή, / ό,τι είχαμε καβάντζα / τα ‘φαγες λυπητερή, / πάντα υπέρ σου η παλάντζα, / άσπλαχνη λυπητερή.
Ναι, για! Βλέπετε, ο ανυπόμονος πάνω στη φούρια αποπληρωμής των οφειλών του μπέρδεψε τις φούντες με τη φούντωση, αφενός.
Αφετέρου, αδιαφόρησε, παντελώς, μήπως σπάσουμε κανένα θερμόμετρο από τον πυρετό, προκαλώντας άθελά μας την αιφνίδια εισβολή άλικων σταγονιδίων του «τιμημένου» εντός της υπερθερμασμένης Αριστεράς, λόγω εμμονής του ΔουΝουΤου να κοπούν οι συντάξεις και «γαία πυρί μειχθήτω», τι γράφω ο άνθρωπος(!), αλλά υπολογίζουν οι «σφήνες» κάτι μη ευγενή μέταλλα σαν τον υδράργυρο;
Με καμιά κυβέρνηση θα λέγαμε και προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων ακολουθούν εξηγήσεις…
Στον ενικό.
Κακά τα ψέματα, αναγνώστες μου. Τελικά, ο παραπονιάρης είχε δεν είχε κατάφερε να καθυστερήσει την αποκάλυψη τής θυσανωτής γαλής Ιμαλάϊων, αδιάψευστη μάρτυς των μυστικών συναντήσεων πεπειραμένου εκδότη με ανερχόμενο πολιτικό, όπως ανέφερε πασίγνωστο δημοσίευμα της αθηναϊκής φυλλάδας, «Το Βήμα», που απασχόλησε, μεταξύ άλλων, την εκπομπή τού Νίκου Χατζηνικολάου, από τηλεοράσεως «Star», στις 29 του περασμένου μήνα. Το θυμάστε;
Αν όχι, ο καχύποπτος δράττεται της ευκαιρίας να διευκρινίσει πως ο Πρωθυπουργός παραχώρησε βαρυσήμαντη συνέντευξη λίγα λεπτά πριν τα μεσάνυχτα λήξης του δίσεκτου Φλεβάρη, για να αναστοχαζόμαστε τα λεγόμενα στα γενέθλια, κάθε τέσσερα χρόνια, «ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι», δηλαδή, και συνεχίζει ακάθεκτος, αναφωνώντας:
Τι εννοεί ο ποιητής;
Γιατί, αλήθεια, να πιστέψουμε
εκδότες και πολιτικούς
στα Ιμαλάϊα ν’ ανέβουμε
είν’ επικίνδυνο, ακούς;
Γάτα κινεί το μυθιστόρημα,
πολύ μυστήριας υφής,
κι όλοι εμείς με το ερώτημα
προς τι νουβέλες ασαφείς,
ν’ αναρωτιέται ο καθείς,
τι εννοεί ο ποιητής
στο κάτω – κάτω της γραφής;
«Μήπως το πάτε απόξω – απόξω, φοβούμενοι τα απόνερα της σύγκρουσης της εσαεί τέταρτης εξουσίας με τη “δεύτερη φορά αριστερά» εκτελεστική, βρε θηρία;» πετάχτηκε η μανδάμ «Μήτσαινα», δίνοντας λαβή στον σύζυγο να αναρωτηθεί: «Με τα βατράχια να την πληρώνουν, όταν μαλώνουν τα βουβάλια, είναι να μην κλαίω τη σύνταξη, τις λαϊκές σοφίες μέσα;», οπότε κατόπιν τούτων, πείτε κι εσείς αναγνώστες μου, τα Ιμαλάϊα μέσα!
Πείτε κι εσείς…
-Ω-
