Ακεφιές απ’ τις πολλές λυπητερές
Κακά τα ψέματα, αναγνώστες μου. Με το καλαντάρι να δείχνει 1 Σεπτεμβρίου, σήμερα (σ.σ. καλό μήνα, από καρδιάς), βιαστήκαμε να φέρουμε τα πρωτοβρόχια, από «σφηνών», παραδεχόμαστε, αφού το θέρος εκπνέει ημερολογιακά, κατά την ισημερία, στις 21 του μήνα.
Όμως, αυτό άντε να το καταλάβει ο κατηφής μικροσυνταξιούχος, «Μήτσος», που πασχίζοντας να εξοικονομήσει τα της πρώτης δόσης του ΕΝΦΙΑ συν τα τυχόν έξτρα χαράτσια που μας «μαγειρεύουν» οι «δεύτερη φορά αριστερά» τεφτετέρηδες, απρόβλεπτες οι αποφάσεις τους γαρ, άκουσες Αλέξη(;), διαισθάνεται το πιο «μαύρο» από τα μίζερα φθινόπωρα των τελευταίων χρόνων, «κατίμαυρο» στο πιο πεσιμιστικό, τι γράφω ο άνθρωπος!
Αμφιβάλλει κανείς; Δεν νομίζω(!), κι ως εκ τούτου βρείτε τρόπο να μελαγχολήσετε πάραυτα, σκεπτόμενοι, φέρ’ ειπείν, τον Γιώργο να εξαγγέλλει Μνημόνιο από Καστελλορίζου, την πεθερά σας να εγκαλεί εσάς που καταντήσετε «ασχημόπαπια» την πεντάμορφη θυγατέρα της, τις πείνες μας μέσα(!), ή άλλο τι τρομακτικό, για να συμπαρασταθούμε στον πάσχοντα «Μήτσο», βρε αδερφέ!
Του οποίου το μαράζι δεν παίζεται, όταν πένεται, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται:
Ακεφιές απ’ τις πολλές λυπητερές.
Κακά τα ψέματα, αλληλέγγυοι αναγνώστες μου. Μετά τον εμπειροτέχνη πολιτικό αναλυτή, θείο Αφεντούλη, που άκουσε τα «κάλαντα», πουρνό – πουρνό, σειρά σας να πάρετε τον απόθαρρο, διά στόματος κατηφούς, άδοντος επανάληψη ενός από τα πασίγνωστα σουξέ της στήλης, οπότε πάμε όλοι μαζί.
Δεν ξέρω πόσα πια χρωστώ
και πού να πρωτοδώσω,
με μια μικρούλα σύνταξη
πόσες ψυχές να σώσω;
Ήταν τα μέτρα στην αρχή
και έκτακτα τα τέλη,
γίναν τα τέλη μόνιμα
κι η σύνταξη κουρέλι.
Τα μέτρα που μας τσάκισαν
αριστερά αυξάνουν,
βαστάτε, οι «αντέχοντες!»,
να μη μας αποκάνουν.
Παύση ολίγων λεπτών για να συνέλθουμε από τη σύγχυση, πίνοντας νεράκι, χαπάκι προς ρεγουλάρισμα των «ατμοσφαιρών», ό,τι καταπραϋντικό μάς βρίσκετε πρόχειρο, τέλος πάντων.
Διότι, τα άσχημα νέα διαδέχονται χειρότερα, ας όψεται, ο δισεγγονός, «Ατσιδάκης» που βρήκε την ώρα να πάρει στο κατόπι τα νεόκοπα διαδικτυακά «φαντασματάκια», να δείτε πώς τα λένε, πώς τα λένε, ω ναι(!), τα «pokemon», έξω από δω και μακριά(!), προκαλώντας την εύλογη απορία του σεκλετισμένου παππού, αναφωνούντος:
Τη ρωμιοσύνη να την κλαις…
Ναι, για! Βλέπετε, το φτωχό μυαλό μας αδυνατεί να εξηγήσει τις παραπανίσιες θυσίες των πιο αδύναμων, επειδή, φέρ’ ειπείν η φοροδιαφυγή διαφεύγει της ραγδαία εξελισσόμενης τεχνολογίας, που εσχάτως πέτυχε ακόμα και τη μέσω «Pokemon» είσοδο του φανταστικού κόσμου στον πραγματικό.
Εντάξει, δεν λέμε. Υπήρξαν κάτι παρατράγουδα – ανεπιθύμητες συγκρούσεις των προσηλωμένων επί της οθόνης των κινητών τηλεφώνων παιχτών με ανυποψίαστους περαστικούς στους δρόμους, αναπάντεχες «εισβολές» επίδοξων αναζητητών «cartoons» σε νεκροταφεία προς μεγάλη έκπληξη των «τεθλιμμένων» οικείων των εκλιπόντων, κ.λπ. κ.λπ., Κύριος να αναπαύει αυτούς! – αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η τεχνολογία δεν μπορεί να φωτίσει όλους εμάς τους επί γης, που αν δεν αλλάζουμε μυαλά, διόλου απίθανο να ακούσουμε τον «Μήτσο» να παραφράζει τον ποιητή, μοιρολογώντας:
Τη ρωμιοσύνη να την κλαις,
τι επαιτεί σκυμμένη
κι όσο η Τρόικα κυβερνά
σε ξέφωτο δεν βγαίνει.
Νάτη στενάζει στα γκισέ
πληρώνει και φτωχαίνει
κι έχει χαράτσια βερεσέ
συνέχεια να ασθμαίνει,
άβε, παγκόσμια οικονομία της γνώσης! Οι «πειναλέοντες» σε χαιρετούν, ή μήπως όχι;…
-Ω-