Για τον Ευάγγελο Γιακουμάκη
- Ευάγγελε και άγγελε της μάννας σου καμάρι μια ευωδία ανάδυες με της ψυχής τη χάρη.
- Τα βήματά σου λιγοστά πάνω στη γη ετούτη σε όλους έδινες χαρά με όλα σου τα πλούτη.
- Το σφρίγος που ’χες μέσα σου δε σ’ άφησαν να ζήσεις και συ το επλεόνασες και σ’ άλλους να δανείσεις.
- Πως δεν το μπόρεσαν ποτέ, «οι φίλοι σου», οι γύρω ούτ’ ένας ομολόγησε , κι αρνήθηκε, την κεφαλή να γείρω
- Να γείρω βρε και να ιδώ πως το ‘κτισε η φύση, αφού το φως το ουράνιο την έκανε την κτίση.
- Την κτίση της λεπτής ψυχής που ανάδυε ευωδία κι αυτοί μέσα στη ζήση τους και μες την κτηνωδία!
- Στραγγάλισαν και ήπιανε το αίμα σ’ λίγο – λίγο και συ να λέγεις άκακα το : όπου φύγω, φύγω!
- Βαγγέλη μας περήφανε, παιδί μας όλων τώρα όλοι μας γονατίζουμε και κλαίει πια η χώρα.
- Ερχόμαστε στον τάφο σου και ρίχνουμε το χώμα και κλείστηκες ανάερα μες της ψυχής το δώμα.
- Να ξέρεις πάντα βέβαια κρατώντας μας τη θέση θυμίαμα και το κερί θ’ ανέβει μες στη μέση.
- Πέτα λοιπόν πανύψηλα και μέσα στα ουράνια, το διάβα σου ανάερο σε λόγγους και ρουμάνια!
Κατερίνη 17 Μαρτίου 2015
Κουνατίδης Δημήτριος – συν/χος δάσκαλος
Ηφαίστου 2 – Ανδρομάχη ΤΚ 60100
