Ο χρόνος του λίγος και πολύτιμος. Ο ήλιος είναι ακόμα αρκετά ζεστός και αυτός εννοεί να κάνει πρόβες εντατικές προσέχοντας την παραμικρή λεπτομέρεια.
Επιβλέπει ο ίδιος προσωπικά, ρυθμίζει τα όργανα, δίνει οδηγίες, βρίσκει λάθη συμφωνεί, επιμένει. Επιτέλους τελείωσαν με τα όργανα, λίγα τραγούδια και οι πρόβες σταματάνε.
Σάββατο απόγευμα, το γήπεδο πλημμυρίζει από ήχους και μουσικές.
Ο Γιώργος Νταλάρας έχει ολοκληρώσει τις δοκιμές του ενόψει της βραδινής συναυλίας του, η οποία θα αρχίσει σε λίγη ώρα.
Ένας διάφανος και καθαρός ουρανός προμηνύει μια πολύ όμορφη βραδιά, κάποια ελαφρά σύννεφα δε φοβίζουν τον κόσμο που έχει αρχίσει να συρρέει.
Ήδη αναχωρεί για το ξενοδοχείο, όταν το ζητάμε να απαντήσει λίγες ερωτήσεις. Δεν αρνείται αλλά … είναι και ο χρόνος που πιέζει. Τέλος πάντων, κάτι θα γίνει αργότερα.
Το γήπεδο έχει σχεδόν γεμίσει.
Το «αργότερα» φτάνει και κρατά το λόγο του. Μας φωνάζουν για μία μικρή συνέντευξη.
Από τις κερκίδες ακούγονται κιόλας φωνές για να ξεκινήσει συναυλία, όμως πίσω από την εξέδρα της ορχήστρας μας δίνει σύντομες απαντήσεις.
Γιάννης Παπαγεωργίου : κ. Νταλάρα έχετε τραγουδήσει λαϊκό, δημοτικό τραγούδι, ροκ, λάτιν, ρεμπέτικο. Πού σκοπεύετε να φτάσετε και πού οδηγεί ο δρόμος που ακολουθείτε;
Γιώργος Νταλάρας : Κοιτάξτε, δεν έχω βάλει ορισμένα όρια, αλλά ακολουθώ το δρόμο μου έχοντας την πεποίθηση ότι η ελληνική μουσική είναι πολύ πλατιά, έχει πάρα πολλά είδη. Βυζαντινά ακούσματα, δημοτικά, ρεμπέτικο τραγούδι, έντεχνη μουσική, δυτικά στοιχεία.
Η Ελλάδα είναι ένα σταυροδρόμι και κλείνει μέσα της όλους αυτούς τους ήχους. Εμένα, ως μουσικό και κυρίως σαν ερευνητή με ενδιαφέρει να αντλήσω τα όρια και του χώρου μου και το εαυτού μου.
Γιάννης Παπαγεωργίου : Κατά τη γνώμη σας πού βαδίζει το ελληνικό τραγούδι;
Γιώργος Νταλάρας : Αυτή είναι μία γενική ερώτηση που δεν θα μπορούσα να απαντήσω με λίγα λόγια ειδικά. Βαδίζει όπου το πάμε και ο κόσμος -εσείς δηλαδή- και εμείς και οι εταιρείες δίσκων και η ίδια η πολιτεία. Ευθύνες αποδίδονται σ’ όλους αυτούς τους παράγοντες, δηλαδή και σε μας που τα παράγουμε και σε σας που τα αποδέχεστε. Κακό τραγούδι σημαίνει ότι το καλύπτει ο κόσμος. Δεν πρέπει να κανακεύουμε τον κόσμο, όταν δέχεται αυτό το είδος της μουσικής.
Γιάννης Παπαγεωργίου : Ο δικός σας ρόλος σαν πολιτιστικού παράγοντα ποιος είναι και τι κάνετε για αυτό; Και του τραγουδιστή και το ατόμου Γιώργου Νταλάρα;
Γιώργος Νταλάρας : Δεν βλέπω τη δουλειά του τραγουδιστή σαν έναν καθημερινό επάγγελμα, όπως είναι ένας καταστηματάρχης ενός εμπορικού μαγαζιού ή ένας δημόσιος υπάλληλος. Βλέπω σ’ αυτή τη δουλειά μια βαθιά σχέση με τον κόσμο και η οποία έχει δυνατότητα και μπορεί να επηρεάσει τις διαθέσεις των ανθρώπων και τη μουσική. Μ’ αυτή την έννοια δεν μπορώ να σκεφτώ σαν κάτι πρόχειρο την ύπαρξη των τραγουδιών και της σχέση με τον κόσμο. Είναι μια βαθιά σχέση και στηρίζεται στην αμοιβαιότητα αυτής της αποδοχής και από τον κόσμο αλλά και από μένα προς τον κόσμο. Αυτή η υπόθεση χρειάζεται έρευνα και καλά τραγούδια.
Γιάννης Παπαγεωργίου : Πώς θα κλείνατε αυτή τη σύντομη κουβέντα μας;
Γιώργος Νταλάρας : Εύχομαι και σε σας και στον κόσμο υγεία, δύναμη, χαρά και ευτυχία.
Γιάννης Παπαγεωργίου : Σας ευχαριστούμε πολύ.
Γιώργος Νταλάρας : Κι εγώ σας ευχαριστώ.
Ώσπου να βγει στη σκηνή η ορχήστρα έπαιζε κάποια κομμάτια, μερικά είναι δείγματα γραφής του Γιώργου Νταλάρα.
Βγαίνει στη σκηνή, το κοινό ξεσηκώνεται. Υπάρχει μια σχέση επικοινωνίας μεταξύ τους άμεση.
Πολλά ρεφραίν τα τραγουδά ο κόσμος στην κερκίδα. Η μουσική ανοίγει νέους δρόμους, αγγίζει ευαίσθητες χορδές της ψυχής, γεμίζει το χώρο, ευφορία και κινητικότητα επικρατεί στις κερκίδες.
Κλείνοντας ή προσπαθώντας να κλείσει την εκδήλωση ζητά από τον κόσμο να του πει «Καληνύχτα» τραγουδώντας.
Δεν του κάνουν το χατίρι, γιατί θέλουν να συνεχίσει. Ξαναρχίζει αρκετές φορές.
Κάποτε βέβαια όλα τελειώνουν, το κατάμεστο γήπεδα αδειάζει.
Το φεγγάρι από πάνω τα παρακολουθεί όλα κι ας τραγουδούσαμε όλοι λίγο πριν «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι».
