Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα και ροζ χρώματα φορούν οι τριανταφυλλιές του κήπου της αυλής μου.
Μέρα τραγουδούν μαγιάτικα τραγούδια στο φως του ήλιου μαζί με τα πουλιά, χαίρονται την ομορφιά τους.
Απόσπερο παίζουν με το ανάλαφρο αέρι μια του βουνού και μια της θάλασσας, χορεύουν και φιλιούνται.
Βράδυ αφουγκράζονται τη σιωπή των άστρων και του φεγγαριού, το μήνυμα του κι εγώ είμαι εδώ, μήνυμα του γκιώνη.
Καλότυχες οι τριανταφυλλιές. Κάθε μέρα έχουνε γιορτή.
Μα, έχουμε κι εμείς τη δική μας που είναι και σημερινή. Γιορτή της καρδιάς τη λέω, της αλήθειας, της κρινένιας, γιορτή της γηθοσύνης, μία και μοναδική, γιορτή της μητέρας.
Με άσπρα, κόκκινα, κίτρινα και ροζ τριαντάφυλλα του κήπου της αυλής μου εγώ θα την τιμήσω, αφημένα κάτω από το φέγγισμα ενός καντηλιού του σπιτικού ιερού κι εσύ με μια αγκαλιά και ένα φιλί, που μόνο εκείνη ξέρει από τη ζεστασιά και τη γλυκάδα τους, αγκαλιά
και φιλί από δικό της παιδί.
Του Γιάννη Β. Ευσταθιάδη
πρ. Σχολικού Συμβούλου
Α/θμιας Εκπ/σης
