Γράφει ο Αντώνης Βελώνης
Η τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι, σηματοδοτεί νέες εξελίξεις τόσο στη γηραιά ήπειρο όσο και σε ολόκληρη τη Δύση με αποτέλεσμα τη νέα τροπή στο Mεσανατολικό ζήτημα με την Αραβική Άνοιξη σε εξέλιξη. Η Μέση Ανατολή και στο σύνολο ο Αραβικός κόσμος αποτελεί την σύγχρονη μπαρουταποθήκη , με αβέβαιο το μέλλον. Ιστορικοί και πολιτικοί αναλυτές απεύχονται τη σύγκριση με τα Βαλκάνια του προηγούμενου αιώνα, με τα τραγικά για την ανθρωπότητα αποτελέσματα. Ο Δυτικός κόσμος έχοντας αντιμετωπίσει τις πληγές στα δημοσιονομικά και οικονομικά προβλήματα που επέφερε το κραχ του 2008 καλείται να αντιμετωπίσει το φλέγον ζήτημα της τρομοκρατίας που παίρνει σάρκα και οστά μέσα στην καρδιά του, αλλά και το προσφυγικό ζήτημα θυμίζοντας τους καιρούς του 1923, με την Ελλάδα να επωμίζεται το σημαντικότερο βάρος στο θέμα αυτό, αφού αποτελεί την φυσική πύλη ολόκληρης της Δύσης.
Οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής με τον ηγετικό ρόλο να το διεκδικούν αφενός οι Η.Π.Α από τη μία πλευρά και αφετέρου η Ρωσία από την άλλη, βρίσκονται στην πιο πλεονεκτική θέση για την άμεση επέμβαση στα εδάφη του Αλλάχ. Για αυτό τον λόγο όχι μόνο οι διπλωματικές αντιπροσωπείες έχουν ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις στο διεθνές σκηνικό, αλλά και οι στρατιωτικές μηχανές έχουν τεθεί εκ πρηνηδόν προσμένοντας την τελική διαταγή. Φυσικά πρέπει να γίνει ιδιαίτερη αναφορά στο ηθικό προβάδισμα που έχουν οι ηγέτες του δυτικού κόσμου, που είναι η αποδοχή της κοινής γνώμης, όλων των πολιτών, των social media και των Μ.Μ.Ε. αφού η επέμβαση στην καρδιά του Ισλάμ θεωρείται εθνική ανάγκη. Ακόμη και το Συμβούλιο της Επικρατείας του Ο.Η.Ε ως ο σύγχρονος Πάπας Ουρβανός ΄Β καλεί όλα τα μέλη σε Σταυροφορία εναντίον των αλλόθρησκων.
Είναι γεγονός ότι το Ζήτημα της Μέσης Ανατολής είναι διαχρονικό και οι παράγοντες που το καθορίζουν είναι η ισορροπία των Δυνάμεων της Δύσης. Με απλά λόγια τα κατάλοιπα του Ιμπεριαλισμού και της αποικιοκρατίας των τελευταίων αιώνων συνδέονται με τη σημερινή κατάσταση και τα συνεπακόλουθα της. Από τη θρησκευτική σκοπιά, εάν το αναλύσουμε, η θρησκευτική δυσανεξία και η περιφρόνηση του θανάτου είναι τα βασικά γνωρίσματα των Ισλαμιστών. Η θέση στον παράδεισο για αυτούς προσφέρεται με αντάλλαγμα την ζωή τους. Είναι ζήτημα πνευματικό, εδώ και αιώνες, αδύνατο να λυθεί , ειδικά στην εποχή μας.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσουμε την ευθύνη του δυτικού πολιτισμού όταν εκατό χρόνια πριν οι συμμαχικές δυνάμεις ξερίζωναν την Οθωμανική Αυτοκρατορία παίρνοντας τα σκήπτρα στην περιοχή. Τα εφόδια που θα προσέφεραν τα εδάφη αυτά θα ήταν ο μαύρος χρυσός δηλαδή το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο αργότερα και φυσικά η στρατηγική θέση που προσφέρει η περιοχή απέναντι στον υπόλοιπο κόσμο. Είχαμε λοιπόν την διείσδυση και την έναρξη μια πολιτικής εκμετάλλευσης και λεηλασίας των περιοχών αυτών για αρκετές δεκαετίες σε καθεστώς αποικιοκρατίας με θύμα αυτών το σύνολο των Αράβων πολιτών και κερδισμένους τους τοπικούς φυλάρχους που αναβαθμίστηκαν στους γνωστούς Σεΐχηδες της εποχής μας. Επίσης αποτέλεσμα αυτών ήταν φυσικά η αύξηση των κεφαλαίων τόσο στα κρατικά ταμεία της Δύσης όσο και των ιδιωτικών εταιριών που ήταν οι υπεύθυνες της εκπροσώπησης της. Η αποικιοκρατία έδωσε τη σειρά της στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου και στην περιοχή αναδύθηκαν δεκάδες νέα κράτη με τεράστια προβλήματα όπως αυτά της φτώχειας, των επιδημιών, των εμφύλιων συρράξεων, με μια Δύση αλλά και την Σοβιετική Ένωση να εμπλέκονται με τον ένα η τον άλλο τρόπο στα δρώμενα της περιοχής τα οποία δρομολογούνται ως τις ημέρες μας.
Εδώ λοιπόν πρέπει να ασκήσουμε την κριτική μας στον Δυτικό κόσμο. Ενώ η Δύση παρόλα τα προβλήματα που αντιμετώπισε τον προηγούμενο αιώνα με κύριο το παράδειγμα των δυο Παγκοσμίων Πολέμων, τα ξεπέρασε, έκανε τεράστια βήματα και οδήγησε την ανθρωπότητα σε μια νέα εποχή σε όλους τους τομείς. Όμως το κομμάτι γης αυτό που σήμερα φλέγεται το άφησε στο περιθώριο, συνεχίζοντας τη λεηλασία του στο έπακρο για τα δικά της συμφέροντα. Ενώ είχε τη δυνατότητα να εκσυγχρονίσει τον Αραβικό κόσμο στο μέγιστο και να τον οδηγήσει στη δική του αναγέννηση, που στην πράξη θα σήμαινε αναθεώρηση του θρησκευτικού ζητήματος, όπως έπραξε και στην Ευρώπη κάποιους αιώνες πριν αλλάζοντας το ρου της Ιστορίας με την Καθολική Εκκλησία στην περίοδο του Διαφωτισμού, απλά συνέχισε την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της περιοχής με καθε κόστος τόσο για τους μεν όσο και για τους δε.
Το χρέος του λευκού ανθρώπου στους καιρούς της αποικιοκρατίας είχε στοιχεία του μεσσιανισμού και της πολιτιστικής αποστολής. Η Δύση έπρεπε να γίνει ο φάρος των υποανάπτυκτων περιοχών και να τους οδηγήσει στη λύτρωση και στον εκσυγχρονισμό. Παρατηρείται μια έξαρση εθνικισμού και οι ιθύνοντες γνώρισαν τεράστια λαϊκή αποδοχή. Η Ιστορία όμως έκρινε και απέδειξε το εξής: Το Μεσανατολικό δεν πρόκειται να τελειώσει με μια ακόμη στρατιωτική επέμβαση. Όσο η περιοχή αυτή θα προσφέρει φυσικούς πόρους και οι δυνάμεις της Άπω Ανατολής θα ισχυροποιούνται, τόσο η σημασία της θα είναι πρώτη στην ατζέντα των διεθνών σχέσεων και θα παραμένει φλέγον ζήτημα με τον διαρκή φόβο της παγκόσμιας σύρραξης.
Ο Δυτικός πολιτισμός κληρονόμησε το χρέος που του άφησε ο λευκός άνθρωπος στην Ιστορία. Τα λάθη του παρελθόντος ξεπληρώνονται με το ίδιο το αίμα των αθώων πολιτών στην καρδιά του σύγχρονου κόσμου. Όσα μέτρα ασφαλείας και ένα τεθούν σε εφαρμογή το δυνατό όπλο των εχθρών θα είναι η τρομοκρατία. Δυστυχώς πλέον κανείς δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί ότι μια νέα 11η Σεπτεμβρίου δε βρίσκεται προ των πυλών με τραγικά αποτελέσματα για την ανθρωπότητα.
Στη μνήμη των αδικοχαμένων…
Βελώνης Αντώνιος
Ιστορικός Α.Π.Θ.
Υπ. Πολιτ. Σχεδιασμού ΟΝΝΕΔ Πιερίας
Ακολουθήστε το “Ο.Β.” στο twitter και κάντε like στην σελίδα μας στο facebook
