Β’ Η “Επανίδρυση” της ΝΔ
Οι λέξεις αλήθεια και ευθύνη ακούστηκαν πολλές φορές στο Συνέδριο της ΝΔ (και στο λεγόμενο παράλληλο συνέδριο) της περασμένης εβδομάδας. Τυχαία άραγε; Ή μήπως προσχηματικά; Ούτε το ένα ούτε άλλο. Διότι ο Πρόεδρος της Κυρ. Μητσοτάκης πολλές φορές επανέλαβε – και όταν διεκδικούσε την ηγεσία και αφού την ανέλαβε- ότι ο μεγάλο στόχος του είναι «Νέα Δημοκρατία από την αρχή».
Και θάταν παράλογο ένας νέος άνθρωπος με το χαρακτήρα και τις περγαμηνές του να φαντάζεται την επανεκκίνηση εξαρχής της Ν.Δ. στηριγμένη στο ψέμα και την ανευθυνότητα. Κάτι τέτοιο θα παρέπεμπε σε ανίδεους και λαϊκιστές.
Εξάλλου το ψέμα κι η ανευθυνότητα «φορέθηκαν» πάρα πολύ και για πολλά χρόνια και πληρώθηκαν πανάκριβα από τις ασθενέστερες αλλά και τη μεσαία τάξεις. Θάταν λοιπόν παραλογισμός και μεγάλη ανοησία να οραματίζεται κάποιος πολιτικός ηγέτης ένα καλύτερο μέλλον χρισμένο με τα ίδια υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν και μας οδήγησαν στα χείλη του γκρεμού στη σημερινή κατάντια, αναξιοπιστία και εξαθλίωση.
Μετά και «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» του σημερινού πρωθυπουργού ο λαϊκισμός, το ψέμα και η ανευθυνότητα χρεοκόπησαν οριστικά και αμετάκλητα (τουλάχιστον για αρκετά από τα επόμενα χρόνια). Επανάληψη τους από έναν νέο πολιτικό θα αποτελούσε σίγουρα πολιτική αυτοκτονία. Του ίδιου και του κόμματος που ηγείται. Κι ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν έχει τάσεις για αυτοκτονία. Κατά συνέπεια ορθώς οραματίζεται μια καινούργια αρχή, για τη ΝΔ, που δεν είναι χθεσινή. Πλησιάζει τα 42 χρόνια από την ίδρυσή της.
Και στα χρόνια αυτά τα 18 περίπου κυβερνούσε τη χώρα. Ασκούσε εξουσία. Κι η εξουσία φθείρει. Και ενίοτε διαφθείρει. Προφανής λοιπόν είναι η ανάγκη για «ξεσκαρτάρισμα», ανανέωση και νέο σύγχρονο αξιακό, κοινωνικό και πολιτικό οπλοστάσιο. Επιπλέον δε- δεδομένης της επείγουσας ανάγκης να βγει επιτέλους από την κρίση και την εξαθλίωση η χώρα και αυτά δεν γίνονται με ψέματα, και επικοινωνιακά τερτίπια αλλά με εντιμότητα, αγώνα, αλήθεια, και πολλή δουλειά – επιβάλλεται να πιστέψει και να κινητοποιηθεί ο λαός από μια κυβέρνηση που να δίνει πρώτη το καλό παράδειγμα. Προς μίμηση κι όχι προς αποφυγή, όπως συμβαίνει σήμερα.
Τα προαναφερθέντα υπονοούνται από τη ρήση «αλήθεια της ευθύνης και ευθύνη της αλήθειας». Αφού αλήθεια της ευθύνης σημαίνει να λέει το κόμμα, η ηγεσία, η μελλοντική κυβέρνηση την πάσα αλήθεια για τις ευθύνες που επωμίζεται, ή που τις ανήκουν. Κι όχι να τις αποποιείται φορτώνοντας τες σε ξένες (άσχετες συνήθως) πλάτες.
Η ευθύνη της αλήθειας εξάλλου σημαίνει να αναλαμβάνει όλες τις ευθύνες που προκύπτουν από την αλήθεια που επαγγέλλεται και υπηρετεί. Γιατί δεν αρκεί να λέει κανείς απλά την αλήθεια αλλά να την κάνει πράξη. Αναλαμβάνοντας φυσικά και το όποιο κόστος, πολιτικό ή άλλο αυτή συνεπάγεται.
Επιπλέον δε – καταπώς ο μεγάλος μας ποιητής Κωστής Παλαμάς γράφει στα «Σατυρικά γυμνάσματα» – να την οδηγεί όπου χρειασθεί, ως τα όρια της. Ιδού λοιπόν τι του συμβουλεύει ο Παλαμάς: «… Πες τα, και ακέρια και γυμνά, δεν φτάνει/ να λαμπ’ η αλήθεια. Πρέπει και να σφάζει./ Ο λόγος που χτυπά και που θυμώνει/ ριζώνει και της γης την όψη αλλάζει…»
Συνεχίζεται
Ακολουθήστε το “Ο.Β.” στο twitter και κάντε like στην σελίδα μας στο facebook και μάθετε πρώτοι όλα όσα συμβαίνουν!