Η συμμετοχή της χορευτικής ομάδας της Θρακικής Εστίας Κατερίνης στο φεστιβάλ που διοργάνωσε το Ζωγράφειο Λύκειο στην Κωνσταντινούπολη δεν ήταν απλώς μια ακάμα εμφάνιση. Ήταν μια βαθιά συγκινητική εμπειρία, ένας συμβολικός χορός πάνω στα βήματα της ιστορίας, σε έναν χώρο που κρατά άσβεστη τη φλόγα του Ελληνισμού.

Το Ζωγράφειο Λύκειο: Ένας Φάρος Ελληνισμού στην Πόλη

Το Ζωγράφειο Λύκειο, ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα ελληνικά σχολεία της Κωνσταντινούπολης, είναι κάτι παραπάνω από ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα. Είναι ένα ζωντανό σύμβολο της Ρωμιοσύνης, ένας φάρος που κρατά άσβεστη τη γλώσσα, την παράδοση και την ταυτότητά μας.

Περνώντας την πύλη του ιστορικού αυτού σχολείου, νιώσαμε αμέσως το βάρος της ιστορίας. Οι τοίχοι του μαρτυρούν τις γενιές Ελλήνων που φοίτησαν εδώ, τη δύναμη ενός λαού που, παρά τις αντιξοότητες, δεν ξεχνά τις ρίζες του.

Συνάντηση με τον Διευθυντή του Σχολείου

Η συνάντηση μας με τον διευθυντή του Ζωγραφείου, κύριο Ιωάννη Δεμιρτζόγλου, ήταν μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές της εκδρομής μας. Με θερμή υποδοχή, μας μίλησε για την ιστορία του σχολείου, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει, αλλά και τη σημασία του να διατηρείται η ελληνική παιδεία στην Κωνσταντινούπολη.

Ο Χορός της Θράκης στην Καρδιά της Πόλης

Όταν ήρθε η στιγμή να ανέβουμε στη σκηνή, οι καρδιές μας χτυπούσαν δυνατά. Δεν ήταν απλώς μια παράσταση – ήταν ένας τρόπος να τιμήσουμε τους προγόνους μας, να ενώσουμε το χθες με το σήμερα.

Με τις παραδοσιακές μας φορεσιές, ξεκινήσαμε τους θρακιώτικους χορούς μέσα σε μια ατμόσφαιρα βαθιάς συγκίνησης. Κάθε βήμα μας πάνω στη σκηνή ένιωθε σαν γέφυρα ανάμεσα στη Θράκη και την Κωνσταντινούπολη, σαν ένας τρόπος να δηλώσουμε πως ο πολιτισμός μας ζει και θα συνεχίσει να ζει.

Συναισθήματα που θα μας συνοδεύουν για πάντα

Η εμπειρία αυτή θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη μας. Ο χορός μας στο Ζωγράφειο δεν ήταν απλώς μια παράσταση· ήταν μια δήλωση παρουσίας, μια υπόσχεση ότι οι Θρακιώτες, όπου κι αν βρίσκονται, κουβαλούν πάντα μέσα τους την παράδοση και την ιστορία τους.

Αποχωρήσαμε από το σχολείο γεμάτοι συναισθήματα: υπερηφάνεια, συγκίνηση, νοσταλγία, αλλά και ελπίδα. Γιατί όσο υπάρχουν άνθρωποι που χορεύουν, που μιλούν ελληνικά, που κρατούν ζωντανές τις παραδόσεις, η Κωνσταντινούπολη θα έχει πάντα έναν παλμό ελληνικό.

Η Θράκη, η Πόλη, το Ζωγράφειο και εμείς… Ένας αδιάσπαστος κρίκος, μια αλυσίδα που ενώνει το παρελθόν με το παρόν και οδηγεί στο μέλλον.