Επειδή, το συχνό σερβίρισμα Μεταναστευτικού από της στήλης, τελευταία, σαν να μη υπάρχουν άλλα σοβαρά γεγονότα στην επικαιρότητα, όλο και θα ενόχλησε τους εκλεκτούς αναγνώστες μας, αληθώς υποθέτουμε..
Η Δαμασκός ποτέ δεν πεθαίνει.
Επειδή, το συχνό σερβίρισμα Μεταναστευτικού από της στήλης, τελευταία, σαν να μη υπάρχουν άλλα σοβαρά γεγονότα στην επικαιρότητα, όλο και θα ενόχλησε τους εκλεκτούς αναγνώστες μας, αληθώς υποθέτουμε, ανιαρή η μονοτονία γαρ, ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, σπεύδει να διευκρινίσει ότι το μεγαλύτερο μέρος της πληροφόρησης των «σφηνών» βασίζεται σε ρεπορτάζ των καναλιών, όπου δίνει και παίρνει, όταν δεν απεργούν, βεβαίως – βεβαίως, το σίριαλ:
Κοντρόλ ζαπτιέ στον εμιγκρέ.
Όσο, λοιπόν, οι ειδήσεις της «ναυαρχίδας» του πλουραλισμού, ΕΡΤ, τι γράφω ο άνθρωπος(!), αρχίζουν στην Ειδομένη και τελειώνουν με το δελτίο στην αραβική, το μενού μας θα είναι ανάλογο κι αντιρρήσεις δεν δεχόμεθα.
Διότι, αν συνεχιστούν οι διαμαρτυρίες, η πένα μας δεν το έχει πολύ να επιλέξει το ανορθόγραφο στιλ του επινοητή του τίτλου Μποστ, για να ψάχνετε διερμηνέα να μεταφράσει τα γραφόμενα μας στην ελληνική, και τώρα που ξεκαθαρίσαμε τη θέση μας έναντι του παρόντος (σ.σ. όχι το κείμενο. Η επικαιρότητα, χαρές μου, η επικαιρότητα!) μπαίνουμε στο ψητό με τον μικροσυνταξιούχο «Μήτσο», να παραφράζει παλαιά επιτυχία του Λάκη Χαλκιά, άδοντας:
Η φάμπρικα δε σταματά,
δουλεύει νύχτα μέρα,
βλέπω στο πλάνο το καρέ,
δουλέμπορο ή εμιγκρέ,
να καταλάβω δεν μπορώ
τι τρέχει εκεί πέρα.
Δουλεύει φουλ η μηχανή,
στις βάρκες δέκα – δέκα,
και να(!), την ύστατη στιγμή,
οι Τούρκοι στέλνουν ελεγκτή
να του πετάξει στο αυτί,
δυο λόγια νέτα σκέτα.
Άκου καρντάση εμιγκρέ,
π’ αψήφησες το κύμα,
προς την Ευρώπη δεν περνάς,
χαρτιά Συρίας δεν κρατάς,
άναυλα, φίλε μου, γυρνάς,
λυπούμεθα, τι κρίμα!
Κι αυτός να απαντά χλωμός,
σαν εύρη τη μιλιά του,
χιλιάδες έδωσα εφτά,
δολάρια κολλαριστά,
ρωτώντας τους, γονατιστός,
πού πήγαν τα λεφτά του…
Έλα μου, ντε(!), δύσκολο ερώτημα. Λέμε τώρα, αφού με τις καθημερινές «ριπές» προσφυγικού, από τηλεοράσεως, όλοι γνωρίζουμε λίγο πολύ τα ανά τη Μεσόγειο κυκλώματα εμπορίας της αγωνίας των ξεριζωμένων, πρόσφυγες ή μετανάστες, τι σημασία έχει, όταν εγκαταλείπεις, άρον – άρον, την εστία σου, υπό τον φόβο να μην ξυπνήσεις ζωντανός την επαύριον, και για του λόγου το αληθές, ακούστε τη μανδάμ «Μήτσαινα» αναφωνούσα:
Τι θα λέγατε για τους δουλεμπόρους;
Αναγνώστες μου, μια φορά κι έναν καιρό, η οικογένεια Νασρεντίν, επιστρέφοντας από ταξίδι, βρέθηκε προ της διάρρηξης του σπιτικού τους, και το χειρότερο;
Ο Χότζας δέχτηκε τις επιπλήξεις της συζύγου για το ενδεχόμενο αμελούς αμπαρώματος της εξώθυρας, τις παρατηρήσεις των γειτόνων που βρήκαν πλημμελώς ασφαλισμένα τα παράθυρα και άλλα επιτιμητικά.
Τόσο επιτιμητικά, που τον ανάγκασαν να αναρωτηθεί: «Τι θα λέγατε για τους κλέφτες;», ώστε να πάψει επί τέλους το παραμύθι να ενοχοποιούμε τα θύματα αντί των δραστών, αλλά πού(;), μην πιάσει ο «Μήτσος» στο στόμα την από 17ης Μαρτίου συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας.
Ναι, για(!), ας όψονται οι ξένοι αξιωματούχοι με ρόλο χωροφύλακα, «ζαπτιέδες» τουρκιστί, που εγκαταστάθηκαν στα νησιά μας, για να αποδεικνύουν καθημερινά πως η ανωτέρω προκατάληψη καλά κρατεί, λύσεις να καθυστερεί.
Επομένως, πρέπει να αρθεί, μήπως τιμωρηθούν όσοι εγκληματίες κάνουν επάγγελμα τον πόνο του εμιγκρέ για να έχουμε χρεία ζαπτιέδων, αλλά περί αυτού τον πρώτο λόγο έχει το κουβέρνο. Ακούει κανείς;…
-Ω-
