Η γιορτή των γραμμάτων

Οι Τρείς Ιεράρχες, η μνήμη των οποίων εορτάζεται την 30η Ιανουαρίου, τιμώνται από σύμπασα την εκπαιδευτική κοινότητα  ως προστάτες των γραμμάτων και της παιδείας.

ΤΟΥ  ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΝΑ – ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ

Οι περιώνυμοι αυτοί εκκλησιαστικοί πατέρες συνέζευξαν αρμονικά την άνωθεν σοφία και την εξ αποκαλύψεως αλήθεια της Χριστιανικής διδασκαλίας με τους θησαυρούς της «θύραθεν» σοφίας, δηλ. της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και φιλοσοφίας και κατέστησαν με την διδασκαλία και τα συγγράμματά τους φωστήρες της οικουμένης, συνδυάζοντας στα πρόσωπά τους θεωρία και πράξη. Αποτελούν με την βιωτή και το έργο τους παιδαγωγικά πρότυπα , καθόσον θεμελίωσαν την παιδεία όχι απλώς και μόνο στη στείρα μετάδοση γνώσεων, αλλά κυρίως στην πνευματική ολοκλήρωση του ανθρώπου με τον εξοπλισμό του με ηθικές αρετές και πανανθρώπινες αξίες.

Είναι παγκοίνως γνωστό ότι  το θέμα  «παιδεία-εκπαίδευση» αποτελεί στη χώρα μας δυσεπίλυτο διαχρονικό  πρόβλημα με την αλλαγή κάθε τόσο του εκπαιδευτικού προγράμματος από τους εκάστοτε Υπουργούς Παιδείας. Η αριστεία και αξιολόγηση των εκπαιδευτικών βάσει ουσιαστικών προσόντων έχει μπει σε δεύτερη μοίρα.   Έτσι παρατηρείται το φαινόμενο  να υπηρετούν σήμερα  δάσκαλοι και καθηγητές  παντελώς ανεπαρκείς  και  ακατάλληλοι για  το θεμελιώδες έργο που τους εμπιστεύτηκε η Πολιτεία.

Παρά  όμως τις αθλιότητες   της  βαριάς νοσούσης  παιδείας μας είναι παρήγορο το γεγονός ότι υπάρχει  και ένας ικανός αριθμός φωτισμένων και άξιων εκπαιδευτικών ,που  κυριολεκτικά αναλίσκονται  στην επιτέλεση του έργου τους, αφιερώνοντας ώρες για την επαρκή προετοιμασία και  μετάδοση  όχι μόνο γνώσεων , αλλά  και αξιών και  δημιουργικών  οραμάτων ,ανοίγοντας στους νέους  ορίζοντες και πανιά αισιοδοξίας για το μέλλον τους.

Οι  εορταζόμενοι Τρεις Ιεράρχες προστάζουν «στώμεν καλώς» και ο  Κωστής Παλαμάς κρούει τον κώδωνα κινδύνου για το Έθνος μας στο  ποίημά του  «Στις Πολιτείας τη  μάνδρα οι λύκοι! Παντού είναι λύκοι! Στα όπλα Ακρίτες!»  Η επαγρύπνηση των άριστα καταρτισμένων και  ευαισθητοποιημένων εκπαιδευτικών  είναι η μόνη παρηγοριά για την αναστροφή  της απελπιστικής για την παιδεία μας κατάστασης.