Του Γιάννη Κορομήλη
Ανάμεσα στους μεγάλους άνδρες της ιστορίας ξεχωριστή θέση κατέχει ο Μαχάτμα Γκάντι (1869-1948). Ένας κοντός, κακοφτιαγμένος μάλλον, με ξυρισμένο κεφάλι, μεγάλα αυτιά στρόγγυλα γυαλιά, ξυπόλυτος με σανδάλια και χιτώνα που κάλυπτε από το μισό του στήθος ως τα πόδια.. Το μικρό του όνομα «Μαχάτμα» δεν είναι το βαφτιστικό του, όπως θα λέγαμε, αλλά το παρόνομα, το παρατσούκλι. «Νονός» του ο μεγάλος Ινδός βραβευμένος με Νόμπελ λογοτεχνίες- που αρνήθηκε να πάει στην σχετική τελετή και να το παραλάβει Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ. Αυτός τον ονόμασε Μαχάτμα (που θα πει μεγάλη ψυχή).
Και ήταν όντως μια πολύ μεγάλη ψυχή. Το απέδειξε περίτρανα με τις πεποιθήσεις του, τα όσα έγραψε και κυρίως τα όσα αρνήθηκε να πράξει. Είναι ο «πατέρας» της μη βίας. Όταν ο Γκάντι έκανε απεργία πείνας έτριζαν τα θεμέλια της βρετανικής Αυτοκρατορίας.
Ο Σικελός φιλόσοφος, ζωγράφος, γλύπτης και ποιητής Lanza Del Vasto έγραψε, μετά τη πρώτη συνάντηση του με τον Γκάντι: «Μπροστά στα μάτια μου βρίσκεται ο μοναδικός άνθρωπος που μέσα στην έρημο αυτού του αιώνα (σ.σ.του 20ου) έδειξε μια αχτίδα πρασίνου. Αυτός που γνωρίζει το σκληρό νόμο της αγάπης, σκληρό και αστραφτερό, σαν το διαμάντι.
Ο στρατηγός των όπλων ο πατέρας των παριών που βασιλεύει ελέω Θεού με την αγιότητα του (,,) Έχει έρθει για να αποδείξει ότι η απόλυτη αθωότητα μπορεί να σταματήσει τις μηχανές, να αντιμετωπίσει τα κανόνια, να βάλει σε κίνδυνο μια αυτοκρατορία».
Ο Γκάντι ήταν Ινδουιστής. Όμως ευλαβόταν τον Ιησού Χριστό. Κάποτε κάποιος Ευρωπαίος ισχυρός τον επισκέφτηκε και θαυμάζοντας τις απόψεις του και τα έργα του, του ζήτησε να τον μυήσει στον Ινδουισμό. Τότε ο Γκάντι τον ρώτησε: ποιο είναι τα ο θρήσκευμα σου: Εκείνος απάντησε: Είμαι Χριστιανός αλλά θέλω να γίνω Ινδουιστής όπως εσείς. Δεν χρειάζεται του απάντησε. Μείνε Χριστιανός. Πιστός Χριστιανός Πραγματικός. Η θρησκεία σας είναι άριστη. Δυστυχώς καμιά θρησκεία δεν προδόθηκε τόσο από τους πιστούς της όσο ο χριστιανισμός!
Πίστευε αυτά που έλεγε. Αν ψάξει κανείς θα βρει ότι η ρίζα της μη βίας ξεκινάει, από κάποια από τα λόγια του θεανθρώπου στην «Επί του όρους ομιλία». Συγκεκριμένα στο κεφ 5 εδ.38-41 του κατά Ματθαίου Αγίου Ευαγγελίου: «Ακούσατε ότι ελέχθη, οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος. Εγώ δε σας λέω μη αντιστήναι τω πονηρώ. Αλλά όποιος σε ραπίσει στο δεξιό μάγουλο στρέψε σε αυτόν το αριστερό. Κι όποιος σε πάει στο δικαστήριο ζητώντας να σου πάρει το πουκάμισο, χάρισε του και το πανωφόρι σου».
Οι Χριστιανοί εμείς τα ξέρουμε αυτά και άλλα, αλλά σημαντικά. Όπως για παράδειγμα τη διδασκαλία του να αγαπάμε τους εχθρούς μας κλπ. Αυτές τις μεγάλες αλήθειες του Ιησού τις ξέρουμε. Όμως είναι μέσα μας τόσο παράταιρες και σε αντίθεση με όλα όσα ο κόσμος και οι άνθρωποι μας έχουν διδάξει ώστε να μην ξέρουμε πώς να τα εφαρμόσουμε. Χρειάστηκε να έλθει ένας Ινδουιστής ο ¨μεγάλη ψυχή» Γκάντι για να μας διδάξει αυτό που ξέραμε οι Χριστιανοί από πάντα. Και βέβαια τελικά δεν το μάθαμε πραγματικά. Απόδειξη;
Τα τελευταία εφτά χρόνια κι όχι μόνο, αλλά κυρίως- οι κυβερνήσεις μας, με χειρότερη όλων τη σημερινή (η πλειονότητα της οποίας μαζί με την ηγεσία της δεν πιστεύει στο Θεό), από τη μια μεριά και δανειστές (τάχα χριστιανοί και αυτοί) , από την άλλη εξαθλίωσαν τη συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων. Κι εμείς; Εμείς καθόμαστε άπραγοι .Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. «Δειλοί μοιραίοι και άβουλοι αντάμα», όπως έγραψε για άλλους λόγους βέβαια, ο κομμουνιστής ποιητής Κ. Βάρναλης. Αλλά ο Χριστός μας έδειξε το δρόμο. Ο Γκάντι τον εφάρμοσε και απελευθέρωσε, χωρίς βίας, την μεγάλη ………….. εκατοντάδων εκατομμυρίων κατοίκων από την σκλαβιά των βρετανών. Και εμάς μας κρατούν δεμένους «δυο άνθρωποι όλοι και όλοι»..
