«Καί ότε ήνοιξε την δευτέραν σφραγίδα,ήκουσα το δεύτερον ζώον λέγον,”Έρχου και βλέπε”. Και εξήλθεν άλλος ίππος κόκκινος• και εις τον καθήμενον επ’αυτόν εδόθη να σηκώσει την ειρήνην από την γην, και να σφάξωσιν αλλήλους, και εδόθη εις αυτόν μάχαιρα μεγάλη». Αποκάλυψη ζ’ 3-4
«Καί ότε ήνοιξε την δευτέραν σφραγίδα,ήκουσα το δεύτερον ζώον λέγον,”Έρχου και βλέπε”. Και εξήλθεν άλλος ίππος κόκκινος• και εις τον καθήμενον επ’αυτόν εδόθη να σηκώσει την ειρήνην από την γην, και να σφάξωσιν αλλήλους, και εδόθη εις αυτόν μάχαιρα μεγάλη». Αποκάλυψη ζ’ 3-4
Γνωστό το σενάριο ε; Προ καιρού, τα νέα ήδη δεν ήταν διόλου ευχάριστα. Ακούγαμε για νέες απειλές, για τον ατελείωτο πόλεμο στη Συρία, βλέπαμε σιγά σιγά να αυξάνεται ο αριθμός των προσφύγων, να θαλασσοπνίγονται άνθρωποι και μικρά παιδιά….
Κι εγώ που βαθιά μέσα μου πιστεύω πως ζούμε σε έσχατες μέρες και πως όλα αυτά είναι αρχή ωδίνων, πήρα στα χέρια μου τη Γραφή και άρχισα να ξεφυλλίζω το βιβλίο της Αποκαλύψεως ψάχνοντας να βρω κάποια αναφορά για τα ζοφερά γεγονότα που ακούμε και βλέπουμε.
Άρχισα να ψάχνω τις εφτά σφραγίδες. Η δεύτερη σφραγίδα μου κίνησε το ενδιαφέρον. Μου φάνηκε πολύ γλαφυρή, πολύ παραστατική. Έκλεισα την Βίβλο και άνοιξα την τηλεόραση να ακούσω τις ειδήσεις και ξαφνικά βλέπω μπροστά μου στην μικρή οθόνη έναν κουκουλοφόρο τζιχαντιστή, να κρατάει στα χέρια του μια ρομφαία και να απειλεί να σκοτώσει έναν όμηρο, γονατισμένο μπροστά του, γεμάτο δέος και φόβο. Και τότε εγώ είπα μέσα μου… «τι χρείαν έχομεν πλέον μαρτύρων;»
Φίλε αναγνώστη, αν και εσύ έχεις την ίδια πεποίθηση και θέλεις να βεβαιωθείς για πράγματα μη ορατά προς στιγμή, μία είναι η συνταγή: «Ερευνάτε τας γραφάς».
Άλλωστε αν θέλουμε να εξηγήσουμε αυτήν την από αρχαιοτάτων χρόνων αντιπαλότητα των δύο κόσμων θα ανατρέξουμε (ή αλλιώς θα σερφάρουμε διαδικτυακά) στις γραφές.
Στο κεφάλαιο Ιε’ της Γένεσης, περιγράφεται όλο το σκηνικό από το οποίο ξεκίνησε η παγκόσμια αυτή δραματουργία, πριν από πολλούς αιώνες.
Κεντρικά πρόσωπα ο Αβραάμ, η Σάρα και η Άγαρ. Πριν ο Άβραμ γίνει Αβραάμ=πατήρ πλήθους εθνών, και πριν η Σάρα γίνει Σάρρα=ηγεμόνισσα. Η υπόσχεση του Κυρίου τελεσίδικη αλλά επαφίεται στον Άβραμ και στη Σάρα να προσδοκούν χωρίς αμφιβολία το απίστευτο αυτό δώρο.
Ποια ήταν η υπόσχεση;
«Και ιδού,λόγος Κυρίου έγινε προς αυτόν, λέγων, “Ανάβλεψον τώρα εις τον ουρανόν, και αρίθμησον τα άστρα, εάν δύνασαι να εξαριθμήσης αυτά”• και είπε προς αυτόν, “Ούτω θέλει είσθαι το σπέρμα σου”». Οποία ανέλπιστη υπόσχεση!!!
Ο καιρός όμως περνούσε, η υπόσχεση καθυστερούσε να εκπληρωθεί, ενώ το ζευγάρι γερνούσε. Η πίστη της Σάρας είχε εξαντληθεί. Λέει λοιπόν στον Άβραμ: «Ιδού ο Κύριος με απέκλεισε της τεκνοποιίας. Είσελθε λοιπόν εις την Άγαρ -την Αιγύπτια δούλη της-, ίσως αποκτήσω τέκνον εξ αυτής». Και ο Άβραμ υπάκουσε τον λόγον της Σάρας, (σύνηθες το φαινόμενο, λέω εγώ τώρα) και μόλις η Άγαρ συνέλαβε, άρχισε να καταφρονεί την κυρία της. Τότε η Σάρα είπε στον Άβραμ: «εξαιτίας σου αδικούμαι. Ας κρίνει ο Κύριος μεταξύ εμού και σου».Τότε ο Άβραμ παρέδωσε την Άγαρ στα χέρια της Σάρας η οποία την κακομεταχειρίστηκε, κι εκείνη «έφυγε από προσώπου της». Στην έρημο την βρήκε άγγελος Κυρίου και την ρώτησε, «Άγαρ, δούλη της Σάρας, πόθεν έρχεσαι και που υπάγεις;». Κι εκείνη είπε, «από προσώπου Σάρας της κυρίας μου φεύγω.»
-Έλα τώρα, Άγαρ, μην παραπονιέσαι. Κακό κορίτσι ήσουν και συ. Δεν φέρονται έτσι στην κυρία που σου παραχώρησε τον άνδρα της κι εσύ την περιφρόνησες. Εσένα έμοιασε και ο γιος σου ο Ισμαήλ κι έγινε άγριος και επιθετικός, και σήκωσε χέρι ενάντια σ’όλους, ακόμα τώρα και σε μας – οι απόγονοί σου.
Και ο άγγελος της είπε: «Επίστρεψον εις την κυρίαν σου, και ταπεινόθητι υπό τας χείρας αυτής. Είπεν έτι προς αυτήν, θέλω πληθύνει σφόδρα το σπέρμα σου, ώστε να μη αριθμήται διά το πλήθος… θέλεις γεννήσει υιόν και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ισμαήλ=ο Θεός ακούει. Διότι ήκουσε ο Κύριος την θλίψην σου• και ούτος θέλει είσθαι άνθρωπος άγριος• η χειρ αυτού θέλει είσθαι εναντίον πάντων, και η χειρ πάντων εναντίον αυτού».
Βλέπεις, φίλε αναγνώστη, από που ξεκινάει όλο το κακό. Είναι θέμα γονιδιακό.
Τώρα θα μου επιτρέψεις να αναφερθώ σε βίους παράλληλους της Άγαρ, της Σάρας και της Εύας.
Η Άγαρ, πήρε τελικά το μερίδιο της υπόσχεσης του Κυρίου πως θα κάνει τον υιό της μέγα έθνος. Η Σάρρα στα ενενήντα της γέννησε υιόν, κατά την υπόσχεση του Κυρίου (παρά την ολιγοπιστία της). Έζησε εκατόν είκοσι επτά χρόνια. Η Εύα με την ανυπακοή της εξεδιώχθει από τον παράδεισο της Εδέμ, αφού μας κληροδότησε τον… θάνατο, τον μισθό της αμαρτίας.
Τελικά δεν είμαι και τόσο περήφανη για το γυναικείο φύλο, εκτός εξαιρέσεων. Ούτε όμως και για το ανδρικό. Ο Αβραάμ, δεν έκανε καλό κουμάντο και υπάκουσε τη Σάρα να διώξει την Άγαρ και τον γιο της για να μη τον κληρονομήσει. Κι εκείνος «σηκωθείς ενωρίς το πρωί, έλαβεν άρτους, και ασκόν ύδατος, και έδωκεν εις την Άγαρ, επιθέσας αυτό επί τον ώμον αυτής• και το παιδίον και απέπεμψεν αυτήν».
Η Εύα πάλι, παρέσυρε σε ανυπακοή τον Αδάμ και ανάγκασαν τον Δημιουργό τους να τους αποπέμψει από τον παράδεισο, ντύνοντάς τους με δέρματα ζώων και έφυγαν ανεπιστρεπτί.
Υπάκουσαν τον εχθρό τους και παράκουσαν τον φίλο τους!!!!!
Ψήφισαν τον εχθρό τους και τον έκαναν «άρχοντα του αιώνος τούτου» και καταψήφισαν τον φίλο τους. Όπως πάντα. Αφελείς ψηφοφόροι…
Από όλο αυτό το αφήγημα, ας βγάλουμε τα κατάλληλα συμπεράσματα και ας ξοδέψουμε τον χρόνο μας «μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι πονηραί». Εφεσσίους ε’ 15-16.
Οι επόμενες σφραγίδες είναι απείρως πιο ζοφερές.
Υ.Γ. Ερευνάτε τας Γραφάς, και όχι πίστευε και μη ερεύνα.
Δέσποινα Χ. Ποικιλίδου
Ζωγράφος