Ουδέν σχόλιον ! Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Καλά πάμε, ρε! Έξω καρδιά! Όλα θα γίνουν!
– Το παν είναι να πουλάς λίγη τρέλα!
– Αλλιώς δεν την βγάζεις καθαρή!
– Σα να μου φαίνεται ότι βγήκαμε λίγο από τη σφαίρα της κατάθλιψης και οδεύουμε ολοταχώς στην λεωφόρο της παράνοιας!
– Κοίτα να σου πω η κατάθλιψη παραμένει. Δεν νομίζω να φύγει τόσο εύκολα. Λίγο πολύ την έχουμε συνηθίσει. Έγινε ένα με το πετσί μας! Σαν να είναι κάτι δικό μας. Κάτι που μας συμπληρώνει.
– Δηλαδή τι θες να πεις; Ότι αν μας τελειώσει η κατάθλιψη θα πάθουμε κάτι;
– Ναι! Θα επιβαρυνθούμε με το σύνδρομο της στέρησης! Καταλαβαίνεις δηλαδή! Θα χτυπιόμαστε αλυσοδεμένοι φωνάζοντας και κραυγάζοντας δώστε την κατάθλιψη μας πίσω! Είναι δική μας!
– Έτσι κι αλλιώς η παράνοια έχει κάποια σχέση με την κατάθλιψη! Μόνο παρανοϊκές σκέψεις σου ‘ρχονται με την κατάθλιψη!
– Καλά που το θυμήθηκες! Τελικά τι θα έχουμε; Τέταρτο μνημόνιο ή επικαιροποίηση του τρέχοντος;
– Το ίδιο πράγμα δεν είναι; Αφού διαβάζω ότι θα μπούνε κι άλλοι φόροι! Για να καλυφθεί η διαφορά. Τι σε νοιάζει λοιπόν πως θα λέγεται; Και δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα!
– Δεν θα αλλάξει τίποτα; Και με άλλους φόρους;
– Δεν εννοώ αυτό, ρε!
– Για τους αφέντες μιλάω! Δεν πρόκειται να κάνουν ρούπι πίσω!
– Λες; Τζάμπα πήγε τόσος κόπος του Ομπάμα;
– Ρε, έχουν εκλογές, ρε, οι Γερμανοί! Είναι δυνατόν να δείξουν ότι θα βοηθήσουν; Θα πάρουν φούμο! Για τέτοια είναι;
– Άρα, λόγια και πάλι λόγια, παλιολόγια!
– Απλώς θα ανακατεύεται η σούπα, θα γυροφέρνει, θα κάνει λίγο πλιτς πλατς… θα ξεφεύγει καμιά σταγόνα από το τσουκάλι… και θα βλέπεις ολόκληρο τσούρμο να τρέχει να αρπάξει λίγη υγρασία διότι μια σταγόνα τι να σου κάνει; Βάλε και την εξάτμιση, διότι μια καταχνιά πρωί πρωί θα υπάρχει. Ποιος θα βγει κερδισμένος;
– Άσε ρε, η υγρασία με πειράζει! Πάλι χαμένος θα είμαι!
