Αγαπημένε μου Αλέκο, Μόνος ξεκίνησες στα νιάτα σου για την Κατερίνη, αφήνοντας πίσω την μάνα σου (αγαπημένη μου θεία Θωμαή) και τ’ αδέλφια σου, Σταύρο και Ελένη. Δύσκολα χρόνια για όλους, μα πιο δύσκολα για εσένα. Παιδί για θελήματα στο ανθοπωλείο του αξέχαστου Μιχάλη Ξανθίδη από τα δέκα σου χρόνια, βοηθώντας στα ισχνά έσοδα της οικογένειας. Ο αείμνηστος Μιχάλης, αναγνωρίζοντας την εργατικότητα και την τιμιότητα σου, αποφάσισε να συνεταιριστεί μαζί σου για το στήσιμο του πρώτου ανθοπωλείου στην Κατερίνη. Πέρασαν χρόνια… Ο Μιχάλης αποχώρησε και το ανέλαβες μόνος σου. Δούλεψες σκληρά. Στην αρχή κοιμόσουν στο πατάρι του μαγαζιού, με μεγάλη οικονομία και εργατικότητα, στηρίζοντας την οικογένεια στη Νάουσα.
Πέτυχες! Αναδείχθηκες επαγγελματικά σε Πανελλήνιο επίπεδο! Έγινες Πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος του Παγκόσμιου Δικτύου Ανθοπωλών INTERFLORA. Ταξίδεψες πολύ! Γνώρισες κόσμο, φυλές, ήθη και έθιμα! Πάντα, όμως, μοναδική σου αγάπη κι έγνοια ήταν τ’ αδέλφια σου!
Αγκάλιασες την Κατερίνη, τη δεύτερη πατρίδα σου, με πολύ αγάπη. Ανέπτυξες έντονη κοινωνική δράση κι άφησες μεγάλη παρακαταθήκη στον αθλητισμό και τον πολιτισμό της Πιερίας και όλης της Μακεδονίας. Δημιουργικός, προκομένος, αλτρουιστής, πάντα χαμογελαστός, με ανιδιοτέλεια και ακούραστη διάθεση για προσφορά!
Ιδιαίτερη αδυναμία σου το μπάσκετ. Το αγαπούσες το μπάσκετ. Με το ξεκίνημα του Πιερικού στο μπάσκετ, το πήρες στην πλάτη σου για να το ανεβάσεις στην α΄ εθνική κατηγορία σε λίγα χρόνια. Καθιερώθηκες ως ο στηλοβάτης του μπάσκετ στην Πιερία και όχι μόνο.
Στον πολιτισμό; Στην Εστία Πιερίδων Μουσών Κατερίνης συνέβαλες σημαντικά, ώστε ο σύλλογος να γίνει ο κυριότερος προστάτης της τέχνης και του πολιτισμού της πόλης.
Ιδρυτικό μέλος του Φεστιβάλ Ολύμπου. Στόχος η αξιοποίηση του αρχαιολογικού πλούτου του Ολύμπου και του αρχαίου Δίου.
Η Κατερίνη και η Πιερία σου οφείλουν πολλά.
Αθόρυβος, διακριτικός, ευγενικός, και φιλάνθρωπος με αγάπη για το διπλανό σου. Πάντα να συμβουλεύεις, να βοηθάς, να προσφέρεις με ανιδιοτέλεια σε όποιον ζητούσε τη συμπαράσταση σου.
Αγαπημένε μου ξάδελφε, ήσουν ο μεγάλος μου αδελφός.
Τώρα έκλεισε ένας μεγάλος κύκλος. Ξεκίνησε στα 1960, όταν έφυγες μόνος για την Κατερίνη, αφήνοντας στη Νάουσα τη μάνα και τ’ αδέλφια σου, που φρόντιζες και προστάτευες, θυσιάζοντας ακόμη και το να κάνεις δική σου οικογένεια….Τώρα μας φεύγεις πάντα μόνος για το μεγάλο ταξίδι, για να ξανασυναντήσεις αυτούς που τόσο αγάπησες.
Καλό σου ταξίδι, αγαπημένε μου Αλέκο. Θα σε θυμάμαι πάντα με αγάπη και σεβασμό.
Νάουσα, 13-6-2022
Λάζαρος Τέμας