Αγώνα «μέχρις εσχάτων» δίνει αυτές τις μέρες η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για να εξασφαλίσει τις 200 βουλευτικές ψήφους που απαιτεί το Σύνταγμα ώστε να εφαρμοσθεί ο νέος εκλογικός νόμος….
Αγώνα «μέχρις εσχάτων» δίνει αυτές τις μέρες η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για να εξασφαλίσει τις 200 βουλευτικές ψήφους που απαιτεί το Σύνταγμα ώστε να εφαρμοσθεί ο νέος εκλογικός νόμος (απλή αναλογική, ψήφος στα 17), από τις επόμενες εκλογές (όποτε γίνουν) κι όχι από τις μεθεπόμενες, αν δεν συγκεντρωθούν οι 200 ψήφοι. Κρίσιμο ερώτημα- όπως για κάθε αγώνα- είναι για ποιο σκοπό γίνεται. Αν δηλαδή όλος ο αγώνας γίνεται για να εξυπηρετηθεί το εθνικό συμφέρον ή απλά και μόνο το προσωπικό των κ. Τσίπρα και Καμμένου και των κομμάτων τους.
Η κυβερνητική ηγεσία υποστηρίζει ότι η απλή αναλογική αποτελεί πάγιο αίτημα της Αριστεράς συνεπώς είναι δίκαιο τώρα που κατέχει την εξουσία και με τη συνδρομή όσων σπεύσουν να συναινέσουν να ικανοποιηθεί αυτό το πολύχρονο αίτημα. Ως σκέψη (πάγιο αίτημα της Αριστεράς άρα δίκαιο και σωστό) δεν στέκεται ορθολογικά.
Δεν διαθέτει η Αριστερά ( και κανένα άλλο κόμμα το μονοπώλιο της αλήθειας και της δικαιοσύνης. Αν ήταν έτσι η Αριστερά θεωρεί «τη βία μαμή της ιστορίας» ή επιβεβλημένη τη «δικτατορία του προλεταριάτου» ή ότι «η αλήθεια είναι μια κακιά συνήθεια της αστικής τάξης» κι άλλα ηχηρά παρόμοια. Που έχουν κοινό γνώρισμα ότι δεν είναι ούτε δημοκρατικά, ούτε αληθινά, ούτε δίκαια.
Κατά συνέπεια πρόκειται για «προφάσεις εν αμαρτίαις». Άλλες είναι οι αιτίες και οι στόχοι του κ. Τσίπρα και της παρέας του. Δεν είναι η «αριστερή» τους συνείδηση το κίνητρο της ούτε η εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων ο στόχος τους. Το πολιτικό και προσωπικό τους συμφέρον υπηρετούν. Απόδειξη ότι πέρυσι που είχαν δεδομένη την πρωτιά ούτε κουβέντα έγινε περί απλής αναλογικής. Αλλά και νωρίτερα, το 2014, όταν ο κ. Βενιζέλος, βλέποντας τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ εισηγήθηκε φορτικά στον Πρωθυπουργό τότε Αντώνη Σαμαρά να ψηφίσουν την κατάργηση του bonus των 50 βουλευτών ο κ.Σαμαράς – «αφελής αστός και πατριώτης, θάλεγαν οι αριστεροί – δεν το αποδέχθηκε σκεφτόμενος, όπως είπε το καλό της χώρας.
Ο κ. Τσίπρας «ούτε φωνή ούτε ακρόαση για το «πάγιο αίτημα της Αριστεράς» και τις άλλες σαπουνόφουσκες που τώρα, κάτω από ψυχολογικό βάρος του δεύτερου στις επικείμενες εκλογές, προσπαθεί εκτός από τις ψήφους του κ. Λεβέντη και της Χρυσής Αυγής (!) να προσελκύσει με συσκέψεις περί μείωσης του πλαφόν του 3%, βουλευτές του Πασοκ και της ΔΗΜ.ΑΡ. Παλαιοκομματικά τερτίπια του χειρίστου είδους.-
Η συμπόρευση με τη Χρυσή Αυγή δεν ενοχλεί την «αριστερή συνείδησή του». Ούτε και το γεγονός ότι με την καθυστέρηση της απλής αναλογικής θα ενισχυθεί σίγουρα σε έδρες το αντιδημοκρατικό αυτό μόρφωμα.
Προφανώς ξέχασε ή δεν διδάχθηκε τίποτα από το πάθημα του, «αριστερού», επίσης αυτοχαρακτηριζόμενου Φρανσουά Μιτεράν, ο οποίος πριν 30 ακριβώς χρόνια (το 1986) εισήγαγε στη Γαλλία την απλή αναλογική στις τότε εκλογές με αποτέλεσμα να πει στην εθνοσυνέλευση το κόμμα του Ζαν Μαρί Λεπέν.
Ήταν, έλεγε κι εκείνος, «πάγιο αίτημα της γαλλικής Αριστεράς». Έτσι έλεγε. Ο στόχος του ήταν να εκμεταλλευτεί προς ίδιον όφελος τις διασπαστικές τάσεις της γαλλικής Δεξιάς. Αποτέλεσμα – μια και κατά το δάσκαλο Καρλ Μαρξ, «το αποτέλεσμα μετράει – σήμερα η ακροδεξιά της Γαλλίας, με επικεφαλής την κόρη του Λεπέν, διεκδικεί με αξιώσεις την πρωτιά, ως κόμμα, και την Προεδρία της Δημοκρατίας!
Προφανώς ο κ. Τσίπρας δεν τα σκέφτεται όλα αυτά. Προέχει η μανία της εξουσίας. Έτσι προωθεί την απλή αναλογική ώστε να μην μπορέσει η ΝΔ να σχηματίσει κυβέρνηση, να πάρει εκείνος ως δεύτερο κόμμα την εντολή και ίσως μπορέσει να κάνει αυτός ( όπως έγινε και στην Πορτογαλία) Κυβέρνηση. Δηλαδή να τον απομακρύνει ο λαός από την εξουσία κι εκείνος να επιστρέψει από το παράθυρο και ανεξάρτητα από τη θέληση του λαού.
Κατά τα άλλα δεν δέχεται να αμφισβητούν τη δημοκρατικότητά του!
Συνεχίζεται