Τελικά, γρήγορα περνάει ο καιρός, και πριν πει κύμινο, ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, έφτασε η Παρασκευή τού ασφαλιστικού, που μας απασχόλησε στην αρχή της εβδομάδας.
Τελικά, γρήγορα περνάει ο καιρός, και πριν πει κύμινο, ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, έφτασε η Παρασκευή τού ασφαλιστικού, που μας απασχόλησε στην αρχή της εβδομάδας.
Εξ ου ο τίτλος, λοιπόν, που παρώθησε τον μικροσυνταξιούχο, «Μήτσο», να προτείνει να καταπιαστούμε με την ουσία, αντί να αναλωθούμε επί της διαδικασίας, ήτοι αν ή πότε θα υπερψηφίσει η Βουλή το σχετικό νομοσχέδιο, κ.λπ. κ.λπ., αναφωνώντας:
Αποχαιρέτα την επικουρική που χάνεις.
Κακά τα ψέματα. Ακόμα κι ο Αλεξανδρινός, που παραφράσαμε ανωτέρω, αν έβαζε την απαίτηση των εταίρων-δανειστών για αποχή τού κρατικού κορβανά απ’ τη συνταξιοδοτική δαπάνη στο πλάι των εξαντλημένων ασφαλιστικών ταμείων, μετά και το «κούρεμα» του Χρέους επί συγκυβερνήσεως Λουκά Παπαδήμου, θα έκανε ιάλεμο (σ.σ. αρχαίο μοιρολόι, όπως ξαναγράψαμε. Αμ πώς!) τις επερχόμενες περικοπές, «εν χρω» ή «ψυχρώ» δεν παίρνουμε όρκο.
Όμως, σιγά μην αφήσουμε να πάει το δάκρυ κορόμηλο με το «καλημέρα», όταν ο «Μήτσος» ξέρει να δίνει οικονομική χροιά σε πιο αισιόδοξες πλην εγνωσμένης αξίας δημιουργίες, άδοντας:
Θυμάμαι, ακηδεμόνευτος ακόμα,
με δυο συντάξεις μπούκωνα το στόμα,
κι έτρεχα στην αγορά για ψώνια,
καλούδια να κομίσω στα εγγόνια.
Πέρασα μεσημέρια, βράδια,
λύπες, γιορτές και χτυποκάρδια,
χάρη στην επικουρική,
πληρώνοντας εδώ κι εκεί,
είχα την τσέπη ευχερή,
χάρη στην επικουρική.
Μα ήρθαν χρόνια δίσεκτα, μας πάνε στον κουρέα,
και να ‘μαι με τη σύνταξη για «hair cut» παρέα,
αυτή «κουρεύουνε» εν χρω
κι εμέ «ξουρίζουν» εν ψυχρώ.
Στη γύρα να ‘μαστε «γουλί»,
αδέκαροι και καραφλοί,
στείλ’ ουρανέ μ’ ένα πουλί,
να πάει στ’ αγγόνια υπομονή.
«Για “ακούρευτο” μηνιάτικο, μήπως η οικουμενική κυβέρνηση είναι “μια κάποια λύσις”, που θα ‘λεγε κι ο Κωνσταντίνος Καβάφης ή ο Βασίλης Λεβέντης δεν παίρνω όρκο;» αναρωτήθηκε, ευλόγως, η μανδάμ «Μήτσαινα», με τον σύζυγο να απαντά:
Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η καράφλα μένει,
ν’ αναπολούμε το μαλλί που μας το πήραν Γερμανοί,
ωχ, τι μας περιμένει,
και προς αποφυγή τυχόν άγχους, ενημερώνουμε πως τη στήλη επισκέφτηκε, από τηλεοράσεως, για δεύτερη φόρα, εντός ολίγων ημερών…
Ο κυρ-Αλέκος.
Αναδρομή στις αρχές τού περασμένου Οκτώβρη, με το κουβέρνο να τυγχάνει τής ψήφου εμπιστοσύνης στη Βουλή και κάποια κανάλια να ανεμίζουν πομπωδώς, χειρόγραφη σημείωση του υπουργού Επικρατείας, Αλέκου Φλαμπουράρη, με τη φράση: «Λεβέντης: στην πορεία. Όχι τώρα», χωρίς να ξέρουν τι εννοούσε ο άνθρωπος, βεβαίως-βεβαίως.
Τέλος πάντων. Παρότι οι «Σφήνες» δεν βγάζουν στη φόρα προσωπικά δεδομένα, ως γνωστόν, σήμερα θα κάνουμε μικρή εξαίρεση, ας όψεται ο «Μήτσος» που επέλεξε να ενισχύσει την κυβερνητική στήριξη, σε παράφραση Χαράλαμπου Βασιλειάδη, άδοντας:
Κυρ-Αλέκο, απ’ το κουβέρνο,
«Ένωση Κεντρώων» φέρνω.
Κυρ-Αλέκο, κυρ-Αλέκο,
στο Μαξίμου παραστέκω,
κυρ-Αλέκο, κυρ-Αλέκο,
τις θυσίες δεν αντέχω.
Τη σύνταξη την αγαπώ,
είν’ η χαρά μου, θα στο πω,
την «κουρέψανε» οι άλλοι
και μου ήρθε παραζάλη,
κυρ-Αλέκο, κυρ-Αλέκο,
την «ψαλίδα» δεν αντέχω.
Αχ, κυρ-Αλέκο, να χαρείς,
κάνε κι εσύ ό,τι μπορείς,
καλοδέξου τον Λεβέντη,
Τσίπρα να ‘χουμε αφέντη,
κυρ-Αλέκο, κυρ-Αλέκο,
τις θυσίες δεν αντέχω.
Συνταξιούχοι μου, λήξη πολιτικού συναγερμού κι όσο για το «κούρεμα» πού είστε;
Με τις υγείες μας!…
-Ω-