Ήταν να το δούμε κι αυτό, από τηλεοράσεως, αφού τις προάλλες (27/11/2015, για την ακρίβεια, αν δεν απατόμαστε) σε αίθουσα μάζωξης τής ΟΤΟΕ (σ.σ. οι εργαζόμενοι στις τράπεζες, ντε!), προς μεγάλη απογοήτευση των εκπροσώπων της εξουσίας που τίμησαν το συνδικάτο, αληθώς υποθέτουμε, «πέταξε» κόρακας επί ιστού την άλλη άκρη του οποίου κρατούσε άνθρωπος, ας όψονται τα μηνιάτικα – πουρμπουάρ.
Ήταν να το δούμε κι αυτό, από τηλεοράσεως, αφού τις προάλλες (27/11/2015, για την ακρίβεια, αν δεν απατόμαστε) σε αίθουσα μάζωξης τής ΟΤΟΕ (σ.σ. οι εργαζόμενοι στις τράπεζες, ντε!), προς μεγάλη απογοήτευση των εκπροσώπων της εξουσίας που τίμησαν το συνδικάτο, αληθώς υποθέτουμε, «πέταξε» κόρακας επί ιστού την άλλη άκρη του οποίου κρατούσε άνθρωπος, ας όψονται τα μηνιάτικα – πουρμπουάρ.
Ναι, για(!) και προφανώς δεν εννοούμε κάτι «παιδί, τα ρέστα ρεγάλο κ.λπ. κ.λπ.» που λέγαμε προ ετών με τις τσέπες γεμάτες, Κώστα, μεγάλη η χάρη σου!
Όχι, χαρές μου. Ο τίτλος τού εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, «κελαηδάει», λέμε τώρα, τους μισθούς και συντάξεις πείνας που προοιωνίζεται το Κουαρτέτο για την πάρτη μας, δείτε και τον μικροσυνταξιούχο, «Μήτσο», να δρα σε σενάριο, Δημήτρη Ψαθά, αναρριχώμενος:
Επί των επάλξεων για τις συντάξεις.
Τελικά, το φιλμ, «Ξύπνα Βασίλη», κινηματογραφική διασκευή έργου του μεγάλου κωμωδιογράφου, για να μην ξεχνιόμαστε, είναι επίκαιρο όσο ποτέ, επί των ανοικονόμητων ημερών μας, οπότε παρασυρμένοι, από τον ποιητή «Φανφάρα», διερωτηθήκαμε, άδοντες:
– Μαύρα κοράκια, κόκκινα κοράκια,
τι πρέπει να ‘ναι τα μαύρα και τα κόκκινα κοράκια;
Αααα!..
– Ένα και δύο μετράω τα πλήγματα,
τέλη και χαράτσια μέσα(!),
ποιος θα μας δώσει ανάσες, καρδούλα μου,
που στεγνώσαμε στην «πρέσα»;
Ένα και δύο τους στέλνω μηνύματα,
ναι, σου λέω, θα το κάνω:
αν δεν έχω να ζήσω, καρδούλα μου,
με κατράμι θα τους ράνω.
Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε
κόμματα τις συνταξούλες γιατί κόβουνε, καλέ(;),
απάντησε, η μανδάμ «Μήτσαινα», παραφράζοντας παλαιά επιτυχία, κι άντε να μαντέψει τις αληθείς προθέσεις των ιθυνόντων για το εργασιακό, το ασφαλιστικό, ή άλλα ακανθώδη ζητήματα, ο σύζυγος που βαρέθηκε να ψηφίζει «σωτήρες» και να καταριέται τους «ολετήρες», κατόπιν εορτής, τις δημοσιονομικές προσαρμογές μέσα!
Εσείς, αναγνώστες μου; Απαυδημένους σάς κόβω και με το δίκιο σας, εδώ που τα λέμε, όταν όλες οι παρατάξεις του «συνταγματικού τόξου» έχουν μια κάποια έφεση στις «αιματηρές» θυσίες ημών με τις εύκολες (σ.σ. διαβάστε οριζόντιες!) αποφάσεις αυτών, πλην «Τιμημένου», ασφαλώς, προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων.
Ωστόσο, κι ο «Μήτσος» δεν θέλει πολύ να τα πάρει από τρελού και να παραφράσει «Φανφάρα», παρουσιάζοντας τη νέα δημιουργία:
Ο πικραμένος.
Φαρμάκι έχω στην ψυχή, περικοπές στο πι και φι.
Ακόμα κι η Αριστερά θυσίες ζήτησε ξανά,
αχαριστία με κερνά, εβίβα μου!
Πίκρα κερνάνε για πιοτό, πώπω-πωπώ, πώπω-πωπώ,
λυσσάω και αγανακτώ, πώπω-πωπώ, πώπω-πωπώ,
τι θ’ απογίνουμε ρωτώ, πώπω-πωπώ, πώπω-πωπώ!
«Ας τολμήσουν να πειράξουν τις συντάξεις οι νυν ηγούμενοι, χωρίς να απολογηθούν για την κατάντια των Ταμείων οι προηγούμενοι, και θα τους “λυσσάξω” όλους μαζί. Πίσσα και πούπουλα, το είπαμε!» πετάχτηκε, η μανδάμ, πάντα απειλητική, και το χειρότερο;
Παρότι ο σύζυγος υπενθύμισε: «“Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει!”. Εννόησες, βρε θηρίο, που μου συγχύζεσαι, τζάμπα και βερεσέ;» η «Μπουμπουλίνα» δεν το έβαλε κάτω.
Αναφώνησε, λοιπόν: « Εντάξει αλλά κι εγώ η κορακοζώητη θα κράζω εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν!» κι ας το έχουν υπόψη οι πολιτικοί μας, για το καλό τους.
Διότι, αν συνεχίσουν να μην έχουν την κοινωνική δικαιοσύνη στον πυρήνα των αποφάσεών τους… «φωνή κόρακος “κρα”!», ως γνωστόν. Ή μήπως όχι;…
-Ω-