Κρέας από αέρα «κοπανιστό» και μενού από απομεινάρια τροφίμων

Εταιρίες χρησιμοποιώντας μικροοργανισμούς μετατρέπουν το διοξείδιο του άνθρακα σε πρωτεϊνη και καταφέρνουν να φτιάξουν κρέας με τη γεύση και την υφή του πραγματικού κρέατος, κάτι που θεωρητικά μπορεί να αποτελέσει λύση στην επισιτιστική κρίση αλλά και να μειώσει την ατμοσφαιρική ρύπανση.

Άλλες παρασκευάζουν ύφασμα από απόβλητα γάλακτος και άλλες μελάνι από καυσαέρια.

Και τα παραπάνω δεν αφορούν σενάρια επιστημονικής φαντασίας, αλλά πράγματα που ήδη συμβαίνουν στο εξωτερικό και προβλέπεται ότι θα επεκταθούν τα επόμενα χρόνια υπαγορευμένα από τις νέες καταναλωτικές τάσεις κυρίως των νεότερων γενιών, που αποζητούν την επιστροφή στη φύση, σε συνδυασμό και όχι σε αντιπαράθεση με τις νέες τεχνολογίες.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά των νέων τάσεων; Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Καθημερινής, γίνεται πολύ μεγαλύτερη χρήση των φυσικών συστατικών, κυρίως στη συσκευασία, πλήρης αξιοποίηση της κυκλικής οικονομίας, συνδυασμός του παραδοσιακού με τις νέες τεχνολογίες, αποδοχή του μη τέλειου.

Η μεγαλύτερη καινοτομία αυτήν την εποχή στην Σίλικον Βάλεϊ είναι το Air Protein, καθώς στην ομώνυμη startup η οποία παρασκευάζει κρέας, μετατρέποντας σε πρωτεϊνη το διοξείδιο του άνθρακα που εκλύουν οι βιομηχανίες.

Έτσι χρησιμοποιώντας ειδικούς βιοαντιδραστήρες μετατρέπει με τη βοήθεια μικροοργανισμών το διοξείδιο του άνθρακα σε πρωτεϊνη η οποία στη συνέχεια παίρνει τη μορφή σκόνης και μπορεί από αυτή να παρασκευαστεί κρέας ή ακόμη και γιαούρτι.

Στη Γερμανία εστιατόρια φτιάχνουν φαγητό το οποίο προέρχεται από απομεινάρια τροφίμων.

Σε άλλες χώρες αντί τα νωπά λαχανικά και φρούτα να συσκευάζονται, χρησιμοποιούνται ειδικά μελάνια έτσι ώστε να αναγράφονται πάνω σε αυτά, π.χ. πάνω σε μια πατάτα, η χώρα προέλευσης και άλλες απαραίτητες ενδείξεις.

Μείγματα για σούπα συσκευάζονται σε ζελατίνα η οποία αποτελεί και αυτή ένα από τα συστατικά του μείγματος και αυτή διαλύεται μέσα στο φαγητό.

Σε κυρίαρχη τάση εξελίσσεται επίσης και το χειροποίητο, καθώς θεωρείται και που υπηρετεί τη βιωσιμότητα σε σύγκριση με τη βιομηχανοποιημένο προϊόν.

Κια πλέον δεν πωλείται το χειροποίητο σε πάγκους υπαίθριων αγορών αλλά μέσω ηλεκτρικών καταστημάτων με τη χρήση εφαρμογών, συνδυάζοντας έτσι το παλιό με το νέο.