Λαμπρή, μέτρα να πέφτουνε βροχή.

Σφήνες του Αφεντούλη

Κατόπιν της πασχαλινής ανάπαυλας, «Χριστός ανέστη», από καρδιάς εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, ευχόμαστε, αναγνώστες μου, επανερχόμενοι δριμύτεροι επί της σημερινής θυελλώδους αφήγησης, ως ο τίτλος δηλοί.

Τόσο δριμείς, ώστε να υπάρξει η δέουσα παραστατικότητα κατά τη διεκτραγώδηση των πώς τα χάρηκε ο υπό τους α λα Μποστ «ψαλμούς» των δισεγγονών, αδόντων: «Φιλελέ παππού, τι ζώο είναι το αρνί, έχει φτερά, έχει φωνή;» εορτάσας χαμηλοσυνταξιούχος, φιλελεύθερος «Μήτσος», με τ’ όνομα και σύζυγο τη συντρόφισσα παιδαγωγό των ατίθασων αοιδών.

Αυτή κι αν είναι ζημιά, νυμφευμένοι μου, ας όψεται το λάθος να αγνοήσουμε πριν βάλουμε την κουλούρα τον θείο στο βουνό, μάρτυς μας κι η ανιψιά που στο άκουσμά του έπιασε τον αντάρτικο ύμνο:

Αριστερά – Ευημερία – Λευτεριά.

Τ’ ακρόβουνο και η κοιλάδα,

που ο θείος μαχόταν σθεναρά,.

μηνούν εμπρός για την Ελλάδα,

το δίκιο και τη λευτεριά,

εισπράττοντας, ως οφείλαμε, το σε διασκευή πολλών και διάφορων ποιημάτων, αντιπολιτευτικό στιχούργημα:

Λευτεριά, λυπήσου, κλάψε,

δέσμια η Αριστερά,

πιστωτές της λένε πάψε

να γυρεύεις δανεικά.

Για να πέσουνε οι δόσεις,

ν’ απομακρυνθεί ο γκρεμός,

επιβάλλονται μειώσεις,

θα θυσιαστεί λαός,

θα θυσιαστεί λαός,

δεν περνά ο ακτιβισμός!

Αποτέλεσμα; Ιδού, ως ήτο αναμενόμενο, μανδάμ ωρυόμενη: «Συριζαίων ακτιβισμός ή Γιώργου σοσιαλισμός κι Αντώνη φιλελευθερισμός έσκασαν το “κανόνι” που παλεύουμε να αφοπλίσουμε μόνοι;» με την αφεντιά μας διερωτώμενη: «Η από Eurogroup σε Eurogroup, “δεύτερη φορά αριστερά” υπερπροσπάθεια να προσδιοριστεί ο χρόνος και το μέγεθος των επερχομένων “φοροκαταιγίδων” μετέτρεψε τον οβελία σε κότα;» κι άλλο που δεν ήθελε η συντρόφισσα, αναγνώστες μου.

Άλλο που δεν ήθελε, αφού προτείνοντας: «Καπιταλίστες είστε, για μετεωρολογικές προγνώσεις απευθυνθείτε στη Μαρμότα», στις επίπονες αναλύσεις του απαισιόδοξου ενεστώτα προσέθεσε και τη διερεύνηση τής κρίσιμης συζυγίας:

Μαρμότα και κότα.

Σκίουρος, κινήσεις του οποίου παρακολουθούν οι πέραν του ατλαντικού, Πενσιλβάνια, για την ακρίβεια, κάθε 2 του Φλεβάρη, ανήμερα της Υπαπαντής του Σωτήρος, Κύριε ελέησον(!), μήπως προμαντέψουν το τέλος του χειμώνα, τυγχάνει το τρωκτικό, χειμαζόμενοι οφειλέτες μου.

Το πτηνό το ξέρετε, έδεσμα προσιτής τιμής σε τρώγοντες τα κρέατά τους σαν κι ελόγου μας γαρ, το είπαμε, οπότε με τα κατά «ορόσημα» περαίωσης της δεύτερης αξιολόγησης κουβέρνο να μετατοπίζονται, προ της Λαμπρής, από το Eurogroup της 5^ης Δεκεμβρίου, στο της 26^ης Ιανουαρίου, 20^ης Φεβρουαρίου, 20^ης Μαρτίου, 7^ης Απριλίου, μήπως δούμε «λευκό καπνό», και τη συντρόφισσα αναφωνούσα: «αχ αυτά τα “μαγειρέματα” των Θεσμών, τα φοβούμαι, κακό χρόνο να ‘χουνε!» τι μενού προσδοκάτε;

Πάσχα(!), κι όρνιθας φτερούγες επί σούβλας τριγυρίζουν,

ΔουΝουΤου οι απαιτήσεις δίαιτα αυστηρή «μυρίζουν»,

κάτω τ’ αφορολόγητο ο Τόμσεν επιμένει,

παρέα με τον Σόιμπλε πρόγραμμα εξυφαίνει.

Αν οι συντάξεις μειωθούν στα όρια του Αίμου,

αμφότεροι ελπίζουνε πολλά μποφόρ ανέμου

να ξεσηκώσουν εκλογείς που, δώσε, τα ‘χουν παίξει,

στα κεραμίδια ν’ ανεβούν, να φύγουν τον Αλέξη,

σύντροφοι υποσχόμενοι εγγύς «ζωή και κότα»,

«ήξεις-αφήξεις» μήνυμα έστειλε η μαρμότα(!),

καλοφαγάδες μου, αλλά επειδή το χαρτί τέλειωσε, «μετεωρολογικές» διασαφήσεις, προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων, θα παράσχουμε σε εύθετο χρόνο κι ως τότε;

«Καλή Ανάσταση,», από καρδιάς, επαναλαμβάνουμε. Όχι, η ταχέως, έως ορίων εμφράγματος, παλλόμενη στο άκουσμα λυπητερών δική μας, χρεοφειλέτες μου. Η αδούλωτη του θείου!…

-Ω-