Λόγω γήρατος

Σαν να ήμουν σε κανονική άδεια διαρκείας, εφ΄όρου ζωής.

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης 

Ξυπνούσα το πρωί ή το μεσημέρι, όποτε ήθελα, χωρίς να κοιτάζω το ρολόι, πήγαινα για ψάρεμα, πήγαινα εκδρομές με το ΚΑΠΗ, και γενικά, δόξα το Θεό, μέχρι σήμερα μήνας μπαίνει – μήνας βγαίνει, η σύνταξη μπαίνει στον λογαριασμό.

Προχτές με στενοχώρησε πάλι λίγο ο οφθαλμίατρος, όταν πήγα να μού αλλάξει τα γυαλιά πρεσβυωπίας για κοντινό διάβασμα. Έγραψε στην διάγνωση «Χρήζει λόγω αρχόμενου γεροντικού καταρράκτη». Αυτό το «γεροντικού» με πείραξε και δεν μού άρεσε καθόλου. Μού θύμισε και το τραγούδι με τον Γιώργο Ζαμπέτα:

«Πατέρα κάτσε φρόνιμα, μη γίνεσαι ρεζίλι, δεν είσαι εσύ για τσαχπινιές, τα νιάτα θέλουν έρωτα, οι γέροι χαμομήλι…».