Ανακεφαλαιοποιήθηκαν και σώθηκαν από την καταστροφή με δικά μας λεφτά, με 52 δισεκατομμύρια. Εμείς υποφέρουμε από την κρίση και την ακρίβεια, γινόμαστε κάθε μέρα φτωχότεροι, ενώ αυτές βγάζουν κέρδη δισεκατομμύρια.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Κι αντί να έχουν ευγνωμοσύνη για το καλό που τις κάναμε, συνέχεια μάς κάνουν τη ζωή όλο και πιο δύσκολη.
Να θυμηθούμε μερικά πράγματα για τις τράπεζες μας:
Πήγαιναν για φούντο και χρεοκοπία και εμείς οι πολίτες, μέσα στην κρίση και τα μνημόνια κάναμε κόμπο την καρδιά και το άδειο πορτοφόλι μας, και από το υστέρημα μας τίς σώσαμε με τις περίφημες “ανακεφαλαιοποιήσεις”. Ως χώρα δανειστήκαμε 183 δισεκατομμύρια και από αυτά δώσαμε στις τράπεζες για να μη κλείσουν. Δηλαδή το 61% του τεράστιου δημοσίου μας χρέους μας δημιουργήθηκε για να σωθούν οι τράπεζες.
Μέσα σε όλο τον χαμό και τη φτωχοποίηση μας, οι τράπεζες, αντίθετα, βγάζουν συνέχεια κέρδη, γύρω στα 4 δισεκατομμύρια το χρόνο με υπέρογκες χρεώσεις στις συναλλαγές, με κάρτες και επιτόκια.
Κι επειδή ο χορτάτος δεν καταλαβαίνει τον πεινασμένο, τα 70 δισεκατομμύρια που οι πολίτες είχαμε δανειστεί αλλά δεν μπορούμε να τα εξοφλήσουμε, τα περίφημα “κόκκινα δάνεια”, τα έδωσαν στους απρόσωπους services και funds, κι αυτοί μάς πάνε σε πλειστηριασμούς για να μάς πάρουν τα σπίτια.
Φαίνεται ότι όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους τραπεζίτες. Καλοέμαθαν και δεν τούς ενδιαφέρει η ταλαιπωρία μας. Κλείνουν υποκαταστήματα, μειώνουν το προσωπικό, μάς χρεώνουν ένα σωρό έξοδα και προμήθειες.
Ίσως ο μόνος τρόπος για να συγκινηθούν θα ήταν να τούς πληρώνουμε με το ίδιο νόμισμα. Πώς θα τούς φαινόταν, για παράδειγμα, αν πήγαιναν να ψωνίσουν σε ένα κατάστημα και εκεί συναντούσαν παρόμοιες δυσκολίες και ταλαιπωρία;
Ας πάρουμε ένα υποθετικό παράδειγμα, ένα κρεοπωλείο. Το οποίο, όπως και οι τράπεζες, θα ήταν κλειστό όλα τα Σάββατα. Πού θα δούλευε, όπως οι τράπεζες, μόνο μισή μέρα μέχρι τις 2 το μεσημέρι.
Για σκεφτείτε τι θα γινόταν εάν κύριε τραπεζίτη περίμενες στην ουρά έξω από το κρεοπωλείο κι όταν κάποτε έφτανε η σειρά σου για να μπεις μέσα ο κρεοπώλης θα σε έδιωχνε και θα ζητούσε να κλείσεις ραντεβού από το τηλέφωνο;
Τι θα γινόταν, εάν εκτός από την τιμή του κιμά σού χρέωνε επιπλέον και με έξοδα χαρτιού περιτυλίγματος, προμήθεια ρύθμισης θερμοκρασίας ψυγείου, καθαρής ποδιάς, με 50 ευρώ ετήσιας χρέωσης τήρησης πελατολογίου κλπ.;
Πώς θα σού φαινόταν εάν, αντί να σε εξυπηρετήσει στον πάγκο σε έστελνε να πας έξω από το κρεοπωλείο να εξυπηρετηθείτε μόνος σου στο ΜΑΠ;
Τι είναι το ΜΑΠ;
Είναι κάτι σαν το ΑΤΜ έξω από τις τράπεζες: Μηχάνημα Αυτόματων Πωλήσεων. Έχει διάφορα ράφια, με πακεταρισμένα κοτόπουλα, κιμά χοιρινό, μοσχαρίσιο και ανάμεικτο, γλώσσα μοσχαρίσια, κοκορέτσι, ποδαράκια για πατσά κλπ.
Για να το χρησιμοποιήσετε κύριοι τραπεζίτες πρέπει να βγάλετε κάρτα και να έχετε ΠΙΝ. Για να βγάλετε κάρτα πρέπει να έχετε Ιντερνέτ και να κάνετε ηλεκτρονική αίτηση στην Αθήνα, στα κεντρικά, στην Ομοσπονδία Κρεοπωλείων. Και μετά από 10-15 μέρες θα την παραλάβετε στο σπίτι και κατόπιν θα πάτε στο ΜΑΠ να την ενεργοποιήσετε και να δώσετε ΠΙΝ.
Τέλος, μετά από όλα αυτά, δεν θα μπορείτε να ψωνίζετε, ούτε μέσα στο κρεοπωλείο ούτε έξω στο μηχάνημα, εάν δεν κάνετε πρώτα “Επικαιροποίηση Στοιχείων Πελάτη”.
Για να γίνει αυτό πρέπει να φέρετε τα εξής απαραίτητα δικαιολογητικά (αφού πρώτα κλείσετε νέο ραντεβού):
- Δελτίο Αστυνομικής Ταυτότητας
- Εκκαθαριστικό Εφορίας πρόσφατο
- Λογαριασμό ΔΕΚΟ, που να γράφει το ΑΦΜ σας και διεύθυνση κατοικίας.
- Οι μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού Βεβαίωση μονίμου κατοικίας, αποδοχών ή σύνταξης, όλα μεταφρασμένα επίσημα και με Apostile, και θεωρημένα από το Προξενείο.
Μετά από όλα αυτά θα περιμένετε ο κρεοπώλης να αποστείλει τα δικαιολογητικά στα κεντρικά στην Αθήνα, και μετά από 10-15 μέρες να εγκριθεί το ξεπάγωμα του πελατολογίου για να μπορείτε να κλείνετε πλέον ραντεβού και να εξυπηρετείστε…
