Μια πρωτοποριακή δράση ενταγμένη στο πλαίσιο των πολιτιστικών εκδηλώσεων «Αικατερίνεια 2025» υλοποίησαν από κοινού ο Δήμος Κατερίνης μέσω της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού και η Εκπαιδευτική Κοινότητα του 2ου Δημοτικού Σχολείου Κατερίνης. Εκδήλωση με εισηγητές τις μαθήτριες και μαθητές της έκτης τάξης του Σχολείου και εκπαιδευόμενους αντιπροσώπους της πολιτείας.
Τους εκπροσώπους των θεσμών ξενάγησαν και ενημέρωσαν υπό μορφή περιπάτου, την Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2025 στο Δημοτικό Κήπο Κατερίνης, τόσο για την ιστορική συνέχεια του εμβληματικού πάρκου της πόλης, όσο και τα ευρισκόμενα σε αυτό τοπόσημά του, οι μαθήτριες και οι μαθητές του 2ου Δημοτικού Σχολείου Κατερίνης, υπό την επίβλεψη και συντονισμό του Διευθυντή του Σχολείου Νικόλαου Ναχόπουλου, Δρ Τοπικής Ιστορίας και των εκπαιδευτών, του Υποδιευθυντή Πολύκαρπου Ανδριόπουλου και της Δασκάλας Αναστασίας Κουκουσέλα.
Στην προσφώνηση της υποδοχής των προσκεκλημένων και του ενημερωτικού πλαισίου της δράσης ο κ. Ναχόπουλος γνωστοποίησε ότι η δράση αυτή αποτελεί προϊόν της συνεργασίας με το Δήμο Κατερίνης και ιδιαίτερα την Αντιδημαρχία Πολιτισμού, εντάσσεται στα φετινά «Αικατερίνεια» και αποσκοπεί στο να γνωρίσουμε την ιστορία της πόλης μέσω της ενημερωτικής διδασκαλίας των μαθητών, οι οποίο με αναφορά το θεσμικό πλαίσιο «Συστήνω τον Τόπο μου» θα μας πληροφορήσουν τόσο για τον κεντρικό πνεύμονα πρασίνου, όσο και για τα τοπόσημά του, δηλαδή το μνημείο πεσόντων των Βαλκανικών Πολέμων και της Μικρασιατικής Εκστρατείας, αλλά και τα ιστορικά κανόνια και το σιντριβάνι.
Στο ρόλο των «εκπαιδευόμενων» ο Δήμαρχος Κατερίνης Ιωάννης Ντούμος, η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού Ελίνα Διαμαντοπούλου ως οικοδεσπότες της εκδήλωσης, καθώς ο εκπρόσωπος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεωργίου Πανασιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Μελέτιος, οι Βουλευτές Πιερίας Άννα Μάνη-Παπαδημητρίου και Σπυρίδων Κουλκουδίνας, η Διευθύντρια Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Πιερίας Παρθενόπη Τριανταφυλλίδου και η Υπεύθυνη Σχολικών Δραστηριοτήτων της Πρωτοβάθμιας Μαργαρίτα Αμανατίδου. Όλοι τους υπέβαλαν ερωτήσεις στις μαθήτριες και τους μαθητές και τοποθετήθηκαν σε προσωπικές στιγμές από τη διαβίωσή τους στην Κατερίνη. Παράλληλα συνεχάρησαν τον ιδιαίτερα δραστήριο και αεικίνητο Διευθυντή Νικόλαο Ναχόπουλο (συνηγορώ ως υπογράφων το ρεπορτάζ) καθώς τους εκπαιδευτές και τις μαθήτριες και μαθητές της έκτης τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου Κατερίνης που επιμελήθηκαν την πρωτοποριακή δράση που θα έχει συνέχεια.
Ο Δήμαρχος-Η Αντιδήμαρχος
Εκφράζοντας τον ενθουσιασμό τους για την επιτυχία του εγχειρήματος δήλωσαν:
Ιωάννης Ντούμος -Δήμαρχος Κατερίνης
«Μέσα από τα μάτια των παιδιών μας γνωρίζουμε ξανά την ιστορία και την ψυχή της πόλης μας. Τους ευχαριστούμε για τη ζωντάνια και την αγάπη με την οποία παρουσίασαν τον τόπο μας».
Ελίνα Διαμαντοπούλου-Αντιδήμαρχος Πολιτισμού
«Η σύνδεση της εκπαίδευσης με τον πολιτισμό μάς επιτρέπει να καλλιεργούμε στις νέες γενιές την αγάπη για τον τόπο τους. Οι δράσεις αυτές διδάσκουν στα παιδιά ότι η ιστορία και η παράδοσή μας είναι ζωντανό κομμάτι της καθημερινότητάς μας.»
Οι παρουσιάσεις των μαθητών
Παραθέτουμε σχεδόν αυτούσιες τις ξεναγήσεις, όπως αυτές ακούστηκαν από τους μαθητές και μαθήτριες σε ρόλο ξεναγού.
«Καλημέρα και καλωσορίσατε!
Κυρίες και κύριοι
Είμαστε μαθητές και μαθήτριες της ΣΤ΄ τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου Κατερίνης που φέρει το τιμητικό προσωνύμιο «Χρίστος Τσολάκης» και σήμερα έχουμε τη χαρά και την τιμή να σας ξεναγήσουμε στο πάρκο της πόλης μας.
Το πάρκο της Κατερίνης είναι από τα πιο ωραία σημεία της πόλης μας και από ένα τα ωραιότερα πάρκα της χώρας μας.
Το πάρκο αυτό δεν είναι απλώς ένας χώρος πρασίνου και αναψυχής, αλλά είναι ένα ζωντανό κομμάτι της ιστορίας της πόλης μας.
Η σημερινή ξενάγηση περιλαμβάνει:
- μια σύντομη αναφορά στην ιστορία του χώρου που βρίσκεται το πάρκο σήμερα
- μια αναφορά – ξενάγηση στο σιντριβάνι του πάρκου
- μια αναφορά – ξενάγηση στα κανόνια του πάρκου και θα κλείσουμε με
- μια αναφορά – ξενάγηση στο μνημείο πεσόντων των Βαλκανικών πολέμων και της Μικρασιατικής Εκστρατείας.
Σας ευχαριστούμε πολύ που είστε σήμερα κοντά μας και σας ευχόμαστε καλή περιήγηση! (Ζωή Τζαφέρη).
Πολλές φορές τυχαίνει, ίσως και καθημερινά, να περνούμε δίπλα από κάποιο χώρο, από κάποιον τόπο, χωρίς να γνωρίζουμε την ιστορία του, χωρίς να γνωρίζουμε όλα εκείνα που συνέβησαν σε εκείνον τον τόπο παλαιότερα και τα οποία έχουν ξεχαστεί, ή τα γνωρίζουν ελάχιστοι και κυρίως ειδικοί επιστήμονες. Ιστορικοί, αρχαιολόγοι, κοινωνιολόγοι.
Και αυτό συμβαίνει γιατί έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε μνημεία κυρίως τις ανθρώπινες κατασκευές που έχουν διασωθεί από το παρελθόν, ενώ δυσκολευόμαστε να αντιμετωπίσουμε ως μνημείο το ίδιο το τοπίο, τον χώρο, πάνω στο οποίο έχει επέμβει ο άνθρωπος. Όμως, μνημεία δεν είναι μόνο τα κάστρα, οι ναοί, τα αγάλματα, αλλά μνημεία είναι και οι αγροί, οι δρόμοι, τα λιμάνια και τα στρατόπεδα όπου οι άνθρωποι ανέπτυξαν τις δραστηριότητές τους. Οφείλουμε λοιπόν ως μαθητές να ανακαλύψουμε την ιστορικότητα του τοπίου και του τόπου στον οποίο διαμένουμε. (Παναγιώτης Διαμάντης).
Το πάρκο της Κατερίνης, όπως ειπώθηκε και νωρίτερα, είναι ένα από τα ωραιότερα πάρκα της χώρας μας και αποτελεί έναν χώρο πρασίνου, αναψυχής και πολιτιστικών εκδηλώσεων των κατοίκων της πόλης μας.
Έχει έκταση 50 περίπου στρέμματα και περίμετρο ένα χιλιόμετρο.
Περιλαμβάνει περίπου 2000 φυτά και δέντρα από 50 περίπου διαφορετικά είδη φυτών και δέντρων.
Τα δέντρα εκείνα που ξεχωρίζουν είναι τα μεγάλα πλατάνια που υπάρχουν στις άκρες του πάρκου και τα οποία υπάρχουν από την εποχή της οθωμανικής κυριαρχίας, από την εποχή που έχουμε συνηθίσει να τη λέμε Τουρκοκρατία. (Θεοφανία Στεργιούλα).
Ας δούμε λοιπόν τι υπήρχε στο χώρο αυτό κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, ή πιο σωστά τα χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας,.
Κατά τους προηγούμενους αιώνες που την περιοχή μας την εξουσίαζαν οι Οθωμανοί, στο χώρο αυτό που σήμερα είναι το δημοτικό πάρκο της Κατερίνης ήταν το στρατόπεδο των Οθωμανών, ο κισλάς, όπως τον έλεγαν στη γλώσσα τους. Στη δυτική πλευρά της περιοχής, εκεί, προς το παλιό νοσοκομείο, ήταν εγκατεστημένοι οι στρατώνες, ενώ ο υπόλοιπος χώρος χρησίμευε για στρατιωτικές ασκήσεις.
Στο χώρο αυτό δεν υπήρχαν όλα αυτά τα δέντρα που βλέπουμε σήμερα. Υπήρχαν μόνο τα μεγάλα πλατάνια που υπάρχουν και σήμερα. Τα πλατάνια τα ήθελαν για τη σκιά τους και τη δροσιά τους κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Επειδή ήταν στρατόπεδο τον υπόλοιπο χώρο τον ήθελαν ελεύθερο και καθαρό για να μπορούν να κάνουν τις στρατιωτικές τους ασκήσεις και τα γυμνάσματα. Επίσης δεν ήθελαν θάμνους ώστε να μπορούν να ελέγχουν το χώρο και να μην μπορεί να κρυφτεί κάποιος που ήθελε να τους κάνει κακό.
Ο δρόμος που περνάει μπροστά από το πάρκο είναι πολύ παλιός και τα χρόνια εκείνα συνέδεε την Ελάσσονα με τη Θεσσαλονίκη. (Σπετσιώτη Ιωάννα).
Το 1912, κατά τη διάρκεια του Α Βαλκανικού πολέμου ο ελληνικός στρατός μπήκε στην πόλη της Κατερίνη στις 16 Οκτωβρίου 1912 και την ελευθέρωσε από τους Οθωμανούς.
Όταν έφυγαν οι Οθωμανοί και ελευθερώθηκε η πόλη της Κατερίνης, ο χώρος που ήταν ο στρατώνας άδειασε, πέρασε στην κοινότητα της Κατερίνης και έμεινε για κάμποσα χρόνια αναξιοποίητος. (Τρίγκας Δημήτρης)
Μετά την απελευθέρωση, οι τότε αρχές της πόλης αποφάσισαν να κηρύξουν το χώρο αυτό κοινοτική-δημοτική έκταση και να τον διαμορφώσουν σε χώρο πλατείας και πρασίνου. Μάλιστα τον ονόμασαν πλατεία Ολυμπιάδος.
Τα χρόνια όμως που ακολούθησαν μετά την απελευθέρωση της Κατερίνης ήταν δύσκολα για ειρηνικά έργα και έργα υποδομής. Συγκεκριμένα ακολούθησε ο Β’ Βαλκανικός Πόλεμος (1913), ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1914-1918) και μετά η Μικρασιατική Εκστρατεία (1919-1922) που οδήγησε σε καταστροφή και ξεριζωμό των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. (Νταντάμης Σταύρος).
Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή ήρθαν σε ολόκληρη τη Μακεδονία πολλοί Έλληνες κυνηγημένοι από τους Τούρκους του Κεμάλ. Τότε από το 1922-1924 έφτασαν και στην περιοχή μας στα χωριά της Πιερίας αλλά και στην Κατερίνη πολλοί πρόσφυγες. Όσοι ήταν αγρότες από αγροτικές περιοχές του μοίρασαν σε χωριά της Πιερίας. Όσοι ήταν από αστικές περιοχές, από πόλεις δηλαδή τους έφεραν εδώ στην Κατερίνη. (Καραδήμου Κατερίνα).
Τότε οι πρόσφυγες εκείνοι ζήτησαν να τους παραχωρηθεί αυτή εδώ η περιοχή, που είχε μείνει αναξιοποίητη μετά την αποχώρηση των Οθωμανών, για να χτίσουν σπίτια και να κατοικήσουν. Κατάφεραν μάλιστα να πάρουν και υπουργική απόφαση για το σκοπό αυτό και κουβάλησαν εδώ οικοδομικά υλικά και άρχισαν μάλιστα να χτίζουν από την πλευρά που είναι ο κεντρικός δρόμος Μεγάλου Αλεξάνδρου. Όμως ξεσηκώθηκαν οι κάτοικοι της Κατερίνης και ζήτησαν να αποχωρήσουν να σταματήσουν οι εργασίες και να αποχωρήσουν οι πρόσφυγες από το χώρο.
Επικεφαλής μάλιστα των κινητοποιήσεων ήταν το κοινοτικό συμβούλιο της Κατερίνης και ακολουθούσε πολύς κόσμος και παραλίγο να γίνουν και επεισόδια. Τελικά οι Μικρασιάτες πρόσφυγες υποχώρησαν. Τότε η κυβέρνηση μαζί με την επιτροπή αποκαταστάσεως προσφύγων κατασκεύασε σπίτια σε άλλη περιοχή της πόλης, απέναντι από το παλιό Γυμνάσιο που κάνουμε παρέλαση και τα μοίρασε στους πρόσφυγες. Η περιοχή εκείνη ονομάστηκε «Αστικά» και έτσι λέγετε μέχρι σήμερα. Έτσι γλίτωσε ο χώρος και δεν έγινε οικόπεδα, σε μια εποχή που γύρω από την μικρή τότε πόλη υπήρχαν πολλά οικόπεδα και χωράφια. (Κασνακίδης Γιώργος).
Αφού έληξε η περιπέτεια και γλύτωσε ο χώρος από την οικοπεδοποίηση κ κοινότητα της Κατερίνης άρχισε η πρώτη διαμόρφωση του χώρου ως πάρκο. Το 1922 η κοινοτικές αρχές ίδρυσαν το φυτώριο των πεύκων. Αγοράστηκαν και τα πρώτα παγκάκια, όπως επίσης και αγκαθωτό σύρμα για την περίφραξή του χώρου.
Το 1926 παραγγέλθηκαν από την Δεντροκομικό Κηπουρικό Σταθμό Αθηνών 2000 δεντρύλλια. Μαζί με την παραγγελία αυτή, κλήθηκε επίσης από την Αθήνα γεωπόνος Μπένος για να επιβλέπει στη φύτευση και την τοποθέτηση των δέντρων και δεντρυλλίων. Περίπου την ίδια περίοδο παραγγέλθηκαν από την Ευρώπη, και συγκεκριμένα από την Αυστρία, κέδροι και πεύκα για να φυτευτούν στο πάρκο. (Κωνσταντινίδης Χρήστος).
Γήπεδο Ποδοσφαίρου. Στη δεκαετία του ‘30, ίσως και λίγο νωρίτερα, προς τη νότια πλευρά του πάρκου, απέναντι από το 2ο Δημοτικό, ο χώρος χρησιμοποιήθηκε για γήπεδο ποδοσφαίρου και κατελάμβανε μια αρκετά μεγάλη έκταση. Το γήπεδο ήταν πρόχειρα περιφραγμένο με συρματόπλεγμα και είχε δύο εισόδους, μία από την βορινή πλευρά του πάρκου και από τη νότια πλευρά, προς Μυλαύλακο.
Στο γήπεδο λοιπόν αυτό, είχαν τις έδρες τους οι ποδοσφαιρικές ομάδες ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, και ΟΛΥΜΠΟΣ, από τις οποίες, μετά την ενοποίησή τους, ξεπήδησε ο ιστορικός σύλλογος «Πιερικός»
Το γήπεδο αυτό στο τέλος της δεκαετίας του ’50 καταργήθηκε και δόθηκε για άλλες χρήσεις. (Τσαγκαλίδης Αλέξανδρος).
Σχολικός κήπος. Επίσης, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το 4ο Γυμνάσιο και Λύκειο το 1933 ιδρύθηκε ένας σχολικός κήπος έκτασης 3 περίπου στρεμμάτων. Το είχαν μοιραστεί μεταξύ τους τα σχολεία της πόλης και είχαν το καθένα τον κήπο του για να διδάσκονται τα μαθήματα της κηπουρικής της δενδροκομίας και της βοτανικής. Τα σχολεία που υπήρχαν τότε ήταν το 1ο που στεγαζόταν στην Αστική Σχολή, το 2ο και 3ο που στεγάζονταν στο κτήριο του 2ου, το 4ο που στεγαζόταν στα παλιά Τούρκικα σχολεία, στον ίδιο χώρο που βρίσκονται και σήμερα και το 5ο που στεγαζόταν σε ένα παλαιό κτήριο που υπήρχε στην αυλή της Ευαγγελικής Εκκλησίας και δεν υπάρχει σήμερα.
Έτσι, τα παιδιά ξεκινούσαν μια φορά την εβδομάδα, φορτωμένα με τσάπες, φτυάρια και ποτιστήρια και πήγαιναν να καλλιεργήσουν το σχολικό κήπο. Υπήρχαν λαχανόκηποι, ανθόκηποι και δεντρόκηποι, φυτεμένοι σε παρτέρια. Στο 2ο Δημοτικό υπάρχει φωτογραφία του κήπου μαζί με τα παιδιά και τους δασκάλους που εργάζονται.
Ο κήπος αυτός ήταν περιφραγμένος για να προστατεύεται από τα αδέσποτα ζώα. Όταν ήρθαν οι Γερμανοί το 1941 μέσα στον σχολικό κήπο έκλεισαν τα άλογα και τα μουλάρια. Τα ζώα κατέστρεψαν όχι μόνο τα λαχανικά αλλά και τα δέντρα. Έτσι όταν έφυγαν οι Γερμανοί ο σχολικός κήπος είχε καταστραφεί. (Βλάγκα Μαρία).
Δεκαετία 40, 50, 60. Η δεκαετία του ’40 πέρασε όλη με πολέμους, (Β’ παγκόσμιος Πόλεμος και εμφύλιος πόλεμος), οπότε δεν έγιναν κάποιες σοβαρές εργασίες στο χώρο. Από τη δεκαετία του ’50 και μετά άρχισαν να γίνονται εργασίες ώστε ο χώρος να μετατραπεί σε ένα όμορφο και προστατευμένο πάρκο. Το περιέφραξαν με μαντρότοιχο, όπως είναι περίπου η περίφραξη που υπάρχει γύρω από το παλιό νοσοκομείο. Στο χώρο φυτεύτηκαν δέντρα και έγιναν εργασίες ανάπλασης του χώρου.
Το 1952 το πάρκο διαμορφώθηκε από τον καθηγητή πανεπιστημίου Ν. Κανταρτζή. Για την εποχή εκείνη ήταν πολύ όμορφο και πολύ μεγάλο. Είχε καλλωπιστικά δέντρα και φυτά, λουλούδια, παρτέρια, ψηλά πεύκα, πλατάνια και κέδρους.
Ζωολογικός κήπος Στην δυτική πλευρά του πάρκου κατασκευάσθηκε και ένας μικρός ζωολογικός κήπος. Αποτελούσε πόλο έλξης και προσοχής μικρών και μεγάλων. Φιλοξενούσε ελάφια, ζαρκάδια, αλεπού, λύκους, παγόνια, περιστέρια μαϊμούδες (ο Ζάχος αποτελούσε την ατραξιόν του ζωολογικού κήπου) και άλλα διάφορα ζώα και πτηνά. Μέχρι πριν μερικά χρόνια μάλιστα στο σημείο εκείνο υπήρχαν ακόμη οι περιστερώνες. Σήμερα έχουν φύγει απ΄ και στο σημείο αυτό υπάρχει μια παιδική χαρά.
Δημοτικό Καφενείο «Μουλέν Ρουζ» – «Εκάβη» Στο σημερινό χώρο της «Εκάβης» λειτουργούσε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ΄60 το δημοτικό καφενείο με την επωνυμία «Μουλέν Ρουζ». Τ’ όνομα το έδωσε τότε κάποιος από τους ενοικιαστές του στην μεταπολεμική περίοδο. Το αρχικό κτήριο κατασκευάστηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’30, και εκείνο τον καιρό αποτελούσε ένα όμορφο κτήριο. Σήμερα στη θέση αυτή περίπου δεσπόζει το Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου Κατερίνης. (Κουτρούπα Μαρία).
Γυμνάσιο – Λύκειο Στη δεκαετία του ‘ 70, εκεί όπου παλαιότερα υπήρχε ο σχολικός κήπος, χτίστηκε ένα σχολικό κτήριο το οποίο αρχικά, το 1971, λειτούργησε ως Γυμνάσιο θηλέων Κατερίνης. Στη Συνέχεια στεγάσθηκε το 3ο Γυμνάσιο και 3ο Λύκειο και σήμερα στεγάζεται το 4ο Γυμνάσιο και 4ο Λύκειο Κατερίνης.
Στη δεκαετία του ’90 γκρεμίσθηκε ο μαντρότοιχος που πάρκου και έγινε ανάπλαση του χώρου. (Φωλίδου Ευφροσύνη).
Το σιντριβάνι κατασκευάστηκε, σύμφωνα με την επιγραφή που υπάρχει στη βάση του σιντριβανιού, επι δημαρχίας Σολομώντα Παπαδόπουλου, το 1957. Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες, ο τότε δήμαρχος Σολομών Παπαδόπουλος, επέβλεψε προσωπικά για την κατασκευή του.
Για την εποχή του θεωρήθηκε πρωτοπόρο έργο, διότι διέθετε έγχρωμους προβολείς, που το φώτιζαν όταν λειτουργούσε το βράδυ. Στη δεξαμενή του υπήρχαν μεγάλα χρυσόψαρα. που προκαλούσαν το θαυμασμό όλων των επισκεπτών».
Το πάρκο Κατερίνης υπήρξε ανέκαθεν και χώρος φωτογράφησης. Υπήρχαν υπαίθριοι φωτογράφοι με κάτι μεγάλες φωτογραφικές μηχανές, με φυσούνες και κουκούλα, στημένες πάνω σε τρίποδα. Ένας από αυτούς τους φωτογράφους ήταν κι ο Τζανής. (Κουτσιώνας Θάνος)
Τα κανόνια του πάρκου Αυτά τα δύο κανόνια συνδέονται με την απελευθέρωση της πόλης. Στις 15 Οκτωβρίου 2012 ο ελληνικός στρατός, ερχόμενος από την Λάρισα μέσω Ελασσόνας, έφτασε λίγο έξω από την Κατερίνη με σκοπό να την ελευθερώσει. Εκεί τους περίμενε ι Τουρκικός στρατός που έχε ως έδρα του την περιοχή της Κατερίνης. Οι δύο στρατοί συγκρούστηκαν και από την πλευρά των Ελλήνων σκοτώθηκε ο συνταγματάρχης Σβορώνος, ο υπολοχαγός Δημήτριος Νίκας, ο Απόστολος Κονταξάκης και ορισμένοι ακόμη. Επειδή νύχτωσε η μάχη σταμάτησε. Ο ελληνικός στρατός στρατοπέδευσε κοντά στο πεδίο της μάχης, ενώ ο τουρκικός στρατός υποχώρησε και στρατοπέδευσε τη νύχτα στην περιοχή της Ανδρομάχης. Την νύχτα ο τουρκικός στρατός έλαβε εντολή μόλις ξημερώσει να εγκαταλείψουν την Κατερίνη και να φύγουν προς το Κίτρος και το Αιγίνιο περιμένοντας νεότερες εντολές. Τότε ο τουρκικός στρατός πήρε από το χώρο του στρατοπέδου τον χρήσιμο πολεμικό και εξοπλισμό, εγκαταλείποντας στο χώρο ό,τι δεν τους χρειάζονταν πιά.
Ανάμεσα στα άλλα υλικά που εγκατέλειψαν στο χώρο αυτό, ήταν και αυτά τα δύο κανόνια, επειδή πλέον ήταν παλιά και άχρηστα. Μετά την αποχώρηση των Τούρκων οι Έλληνες βρήκαν αυτά τα κανόνια τα οποία και για αυτούς ήταν άχρηστα. Όταν την δεκαετία του 50 σχεδιάσθηκε ο συγκεκριμένος χώρος ως πάρκο τα δύο κανόνια τοποθετήθηκαν μέσα από την βορεινή είσοδο του πάρκου για να θυμίζουν την οθωμανική κυριαρχία, αλλά και την απελευθέρωση της πόλης μας. Τα δύο κανόνια τότε είχαν τοποθετηθεί σε χαμηλές βάσεις και σχεδόν παράλληλα με το έδαφος. Την δεκαετία του ’90 όταν έγινε η ανάπλαση του χώρου του πάρκου τοποθετήθηκαν στις δυο βάσεις που τα βλέπουμε σήμερα. (Νατστιάβας Σταύρος).
Μνημείο πεσόντων. Βρισκόμαστε την βορειοανατολική πλευρά του πάρκου, εδώ που παλιότερα ήταν η κεντρική είσοδος του πάρκου, όταν αυτό ήταν περιφραγμένο με μαντρότοιχο. Η πύλη αυτή έκλεινε με μια τρίφυλλη σιδερένια πόρτα.
Το μνημείο έχει ανεγερθεί στη μνήμη αυτών που σκοτώθηκαν στους Βαλκανικούς Πολέμους και στην Μικρασιατική Εκστρατεία
Αναφέρονται τα ονόματα όσων κατάγονταν από την Κατερίνη, αλλά δεν αναφέρονται τα ονόματα αυτών που σκοτώθηκαν σε εκείνον τον πόλεμο για την απελευθέρωση της Κατερίνης, δηλαδή, στον πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο.
Κατασκευάσθηκε σύμφωνα με επιγραφή που υπάρχει στο μνημείο από την Κοινότητα Κατερίνης. Το γεγονός αυτό μας βοηθάει να υπολογίσουμε την περίοδο κατασκευής του μνημείου, επειδή πάνω του δεν υπάρχει το έτος κατασκευής. Το μνημείο πρέπει να κατασκευάσθηκε ανάμεσα στο 1923, μετά δηλαδή την Μικρασιατική Καταστροφή και μέχρι το έτος 1929, γιατί από το 1930 και μετά η Κατερίνη έγινε Δήμος.
Από την αρχή κατασκευάσθηκε και τοποθετήθηκε στην ίδια θέση, αλλά δεν είχε ακριβώς την ίδια μορφή. Δεν υπήρχε η κυβοτιόσχημη βάση που βλέπουμε σήμερα, αλλά ακουμπούσε η στήλη απευθείας στο χαλικοστρωμένο έδαφος.
Στη δεκαετία του ’90 που έγινε η ανάπλαση του περιβάλλοντος χώρου, έγιναν και αλλαγές στο ίδιο το μνημείο, αλλά στον χώρο που το περιβάλλει.
Τοποθετήθηκε σε πιο ψηλό βάθρο, πλακοστρώθηκε ο χώρος και πίσω του φυτεύτηκαν δυο φοίνικες.
Για πολλά χρόνια αποτελούσε το μοναδικό μνημείο της πόλης και επίκεντρο των εθνικών επετείων. Εδώ γίνονταν οι καταθέσεις στεφάνων και από εδώ ξεκινούσαν οι παρελάσεις. (Δόγας Γιώργος).
Ρεπορτάζ: Περικλής Χατζηγιάννης
