Ουδέν σχόλιον ! Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Μη! Μη! Όχι! Όχι! Μην το πεις!
– Καλή χρονιά, φίλε μου!
– Τι σου λέω ρε τόση ώρα;
– Τι μου λες; Μη και μη, όχι κι όχι!
– Εσύ εκεί όμως! Μου πας κόντρα! Λες και δεν ξέρεις ότι είμαι νευρικός!
– Και τώρα από τα νεύρα σου δε μου δίνεις να καταλάβω…
– Τι μου ευχήθηκες;
– Καλή χρονιά !
– Το πιστεύεις;
– Μια ευχή σου ‘κανα ρε φίλε! Με πήρες από τα μούτρα!
– Την πιστεύεις;
– Ποια;
– Την ευχή!
– Ευχή είναι! Άστηνε κι ας πέσει κάτω…
– Όχι ρε! Δεν θέλω να την ακούσω!
– Γιατί;
– Έτσι ρε! Γιατί δεν θέλω.
– Δεν θες να είναι καλή η χρονιά;
– Εγώ θέλω! Αυτή θα είναι;
– Θα δείξει!
– Επειδή η όμορφη μέρα από το πρωί φαίνεται εγώ σου λέω… μια από τα ίδια! Τι θα αλλάξει; Περιμένεις από μια ευχή να αλλάξει ο κόσμος όλος; Τι καλή χρονιά; Καλή χρονιά σε σχέση με πέρυσι; Καλή χρονιά σε σχέση με του χρόνου; Με τι από όλα αυτά; Μη σου πω… προτείνω να καταργήσουμε την γιορτή της πρωτοχρονιάς… Γιατί να την γιορτάζουμε πλέον; Χώρια που ξοδευόμαστε τζάμπα και βερεσέ. Διότι δεν θα ξοδέψεις για αυτή την παραμονή; Να και την σαμπάνια σου… να και το ένα σου… να και το άλλο σου…
– Εγώ σαμπάνια δεν είχα…
– Τρόπος του λέγειν… Τα έξοδα όμως υπάρχουν… Που θα έπιαναν τόπο κάπου αλλού… Να χαρώ για μια βραδιά… ότι χαίρομαι ντε και καλά… και μετά; Ξυπνάς από το παραμύθι και λες καλημέρα άπονη ζωή…
– Δηλαδή να τα ισοπεδώσουμε όλα; Να πέσουμε στα πατώματα; Να μας πιάσει μια μιζέρια και μια κατάθλιψη;
– Όχι αυτό, ρε! Αλλά να δούμε τα πράγματα αντικειμενικά! Να αντιδράσουμε! Να μην συνεχίσουμε να κλειδωνόμαστε σε αυτή την παγίδα απομίμησης της ευτυχίας! Να αλλάξουμε τη ματιά μας…
– Κοίτα! Εγώ ένα στραβισμό τον έχω! Θα πιάσει;
