Το υψηλό κόστος ζωής οδηγεί τους εργαζόμενους σε απασχόληση δίχως προσδιορισμένο ωράριο ακόμη και σε παράλληλη εργασία, προκειμένου να συμπληρώσουν το εισόδημά τους για να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της καθημερινότητας. Αυτό, βέβαια, γίνεται με σημαντικό ψυχικό κόστος για τους ίδιους.
Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι οι Έλληνες αισθάνονται σε μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους το “burnout”, δηλαδή την επαγγελματική εξουθένωση, αφού η ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής δεν τηρείται επαρκώς στην ελληνική πραγματικότητα.
Επιπλέον, το υψηλό κόστος ζωής σε συνδυασμό με τους ανεπαρκείς μισθούς παγιδεύει ειδικά τους νεότερους σε «στασιμότητα», καθώς δεν τους επιτρέπει να αυτονομηθούν, φεύγοντας από το πατρικό τους. Σύμφωνα με τη Eurostat, 7 στους 10 Έλληνες μένουν στο σπίτι των γονιών τους, με τον μέσο όρο ηλικίας τους να υπολογίζεται στα 30,7 έτη.
Τη στιγμή που το κοινωνικό κράτος – ένας ιστορικός θεσμός για την Ευρώπη – βάλλεται, η εργασία καθίσταται αποκλειστικά μέσο επιβίωσης αλλά όχι και ευημερίας.
Η Πρωτομαγιά δεν είναι μόνο μέρα μνήμης. Είναι διαρκές κάλεσμα διεκδίκησης καλύτερων όρων εργασίας και υπεράσπισης των κοινωνικών και εργασιακών κεκτημένων.
