– Να πάρουμε και μαντήλια!
– Μαντήλια; Που τα θυμήθηκες;
– Να πάρουμε και μαντήλια!
– Μαντήλια; Που τα θυμήθηκες;
– Άλλο είναι να χαιρετάς με το χέρι μόνο, και άλλο να κουνάς το μαντήλι. Δεν είναι το ίδιο… Έχει άλλο χρώμα… Είναι πιο γραφικό… Πιο βίντατζ…
– Πάλι άρχισες τις ελληνικούρες; Τι είναι αυτό πάλι;
– Να ψάξεις να το βρεις… Να μάθεις και εσύ πέντε πράγματα… Να μην είσαι εκτός εποχής…
– Πας να μου την ξεφύγεις πάλι… Για πες μου λίγο για τα μαντήλια και τις χαιρετούρες; Θα ξενιτευτείς; Το αποφάσισες πια; Είναι τελεσίδικο;
– Όχι ρε, εγώ δεν πάω πουθενά…
– Τότε;
– Αυτοί οι γερμαναράδες γράφουν πάλι…
– Τι γράφουν πάλι;
– Να μας κάνουν κούρεμα χρέους…
– Όλα κι όλα… αυτό το κούρεμα το ακούω εδώ και μήνες… Ας έρθουν να μας κουρέψουν να τελειώνουμε.
– Όπα! Όπα! Για το κούρεμα έχω τις ενστάσεις μου!
– Δηλαδή;
– Τι είδους κούρεμα θα είναι αυτό; Άντε μερικές ψαλιδιές και τελειώνουμε; Δεν είναι κούρεμα αυτό! Είναι περιποίηση αυχένα και καλλωπισμός κόμης. Εμένα μ’ αρέσει το κούρεμα με την ψιλή! Είναι άλλο πράγμα! Παίρνει αέρα το κεφάλι σου, είναι αυτό που λένε ευάερο και ευήλιο. Μη σου πω ότι ξελαμπικάρει και ο εγκέφαλος… Και δεν έχεις να πας για κούρεμα σύντομα…
– Ναι, αλλά σου λέει, κούρεμα και αντίο…
– Α! Να φύγουμε δηλαδή; Δηλαδή το κούρεμα θα είναι η χάρη τους για να …τους ξεκουμπιστούμε;
– Έτσι πάει…
– Δηλαδή αν φύγουμε εμείς θα βρει το σωστό της δρόμο η Ευρώπη;
– Τι να σου πω!
– Τι να μου πεις; Αλλού βαρούν τα όργανα κι αλλού χορεύει η νύφη!