Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Να σου ευχηθώ;
– Τι ερώτηση κι αυτή; Άμα σου κάνει κόπο μην δίνεις ευχές! Δεν θα πληρώσεις και τίποτα!
– Ρε, μου ήρθε μια φλασιά τώρα!
– Μπα, από πότε απόκτησες και φλας; Δουλεύουν καλά;
– Ρε, κόψε τις μ&%$#@*ς χρονιάρες μέρες, με κάνεις και αμαρτάνω!
– Σιγά τα ωά! Αμαρτωλέ!
– Ρε, ξέρεις τι μου ήρθε;
– Μια κεραμίδα στο κεφάλι…
– Ρε, το φαντάζεσαι να πληρώναμε και τις ευχές;
– Δηλαδή;
– Να πληρώναμε φόρο!
– Α, ρε πάγαινε παραπέρα!
– Γιατί ρε; Καλή ιδέα!
– Βάζε ιδέες εσύ! Τέτοια ψάχνουν να βρουν οι άλλοι…
– Δηλαδή, πόσες ευχές δίνεις; Τόσες! Πάρ’ του το κεφάλι! Δίνεις πολλές ευχές; Έχει μεγάλο κύκλο αυτός! Άρα γνωρίζει πολύ κόσμο! Και γιατί παρακαλώ γνωρίζει πολύ κόσμο; Γιατί ο κύκλος γνωριμιών του είναι μεγάλος; Από δω θα βγει λαγός
– Ναι, ρε είναι και επίκαιρος ο λαγός λόγω Πάσχα!
– Άρα οι δουλειές σου πάνε καλά! Έχεις πολλούς πελάτες! Άρα;
– Άρα είσαι ένας βλάκας και μισός!
– Εγώ ρε; Καλά… Ρε, ό,τι νάναι! Αν σου πω ότι το πάλαι ποτέ…
– Πόσο παλιά δηλαδή;
– Πολύ παλιά! Μερικούς αιώνες πριν, στην Αγγλία υπήρχε ο φόρος παραθύρων! Όσα περισσότερα παράθυρα είχες τόσο μεγάλωνε ο φόρος.. Για αυτό τώρα αν πας στην Αγγλία…
– Ναι, τρέχω να κόψω εισιτήριο…
– Θα δεις σε παλιά σπίτια χτισμένα παράθυρα!
– Αυτό το σπορ των φορομπηχτών είναι παμπάλαιο δηλαδή!
– Για αυτό σου λέω, δεν υπάρχει λογική στο γιατί πληρώνεις ένα φόρο, το θέμα είναι πως θα τον πληρώσεις!
– Ναι, και οι δημόσιοι υπάλληλοι που εξυπηρετούν ένα σωρό κόσμο; Αυτοί δεν έχουν μεγάλο κύκλο;
– Αυτό δεν το σκέφτηκα! Μπορεί να υπάρχει ένα άρθρο που να λέει ότι αυτοί απαλλάσσονται… Αλλά είδες τι γινόταν παλιά; Πόσους έπιαναν για χρηματισμό; Τώρα δεν ξέρω τι γίνεται, αλλά είναι δυνατόν να έχει ξεχαστεί κι αυτό το σπορ; Οπότε σου λέει πίσω έχει η αχλάδα την ουρά! Και να στα δημόσια ταμεία λεφτά με ουρά!
– Τι ουρά; Λαγού;
– Όχι! Πιάνου!
– Εκ του ρήματος πιάνω;
– Ναι, πιάνω στα πράσα!
