To Οικουμενικό πατριαρχείο και ο Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης εργάζεται μέχρι σήμερα για την ενίσχυση της πανορθόδοξης κοινότητας και συνεργασίας . Και για αυτό, η ομολογία τους συνδέεται με συμπροσευχές , μεταξύ των διαφόρων Θρησκευτικών ηγετών , οι οποίοι αντιπροσωπεύουν την κοπτική , παπική εκκλησία , αλλά και άλλους αιρετικούς εκπροσώπους της μουσουλμανικής κοινότητας , οι οποίοι ανάμεσα στα πλάνα μηνύματα των ετεροδόξων και των αλλοθρήσκων που επισκέφθηκαν τις σεισμόπληκτες περιοχές της Αντιόχειας της Τουρκίας .
Δεν ξέχασαν να μας υπενθυμίσουν την αναποτελεσματικότητα των Οικουμενικών διαλόγων και συμπροσευχών , τις δράσεις και την ιερή καθεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη στην χώρα της Τουρκίας , την νεοεποχιτική προσέγγιση της ενότητας στην διαφορετικότητα , ακόμα και σε θέματα πίστεως .
Την επίτευξη άλλων σκοπιμοτήτων , ακόμα και τον πολλαπλασιασμό των προσωπείων που υπάρχουν και χρησιμοποιούνται αναλόγως τις καταστάσεις , τις περιστάσεις , τις συγκυρίες , και της εμφάνισης των σημερινών μελών και οπαδών του .
Εκείνο πάλι που προβληματίζει είναι ότι η σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ο Οικουμενικός Πατριάρχης , πολύ εύκολα χωρίς να γνωρίζουμε τα κριτήρια και τις προϋποθέσεις για να αναγνωριστεί κάποιος άνθρωπος ώς Άγιος , από την Μεγάλη του Χριστού εκκλησία της Κωνσταντινούπολης , έχει περάσει αβίαστα την αντίληψη , ότι μόνο η συνείδηση του πληρώματος της εκκλησίας , και η μαρτυρία των ανθρώπων . Αρκούν για να ανακηρυχθεί η αγιότητα προσώπων που λειτούργησαν και ανήκουν στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης ,η στην ευρύτερη περιοχή της Τουρκίας και Μικράς Ασίας.
Αλλά και στον μοναχικό βίο ενός κόσμου , που έζησε και βίωσε την υπακοή των γερόντων , σε ένα ευρύτερο πλαίσιο που οδεύει στο πνεύμα της λατρείας των ανατολικών θεοτήτων , και του επηρεασμού της από την ζωή της Τουρκίας .
Βέβαια η Αγιότητα του μόνου Αγίου Ιησού Χριστού , μας σώζει και μας αγιοποιεί , την οποία το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως μητέρα εκκλησία , δεν φαίνεται να την ανιχνεύει στα αθέατα περάσματα της Αγιοσύνης του, πάνω σε σημαντικά πρόσωπα του Ελληνισμού και της Ορθόδοξης αλήθειας , μέσα από την οποία πηγάζει η ιερατική και η χριστιανική συνείδηση και το Αναστάσιμο φως .
Ίσως και επειδή το Άγιο πνεύμα και το φως της αληθινής ορθοδοξίας , δεν επισκέφθηκε τα πνευματικά αιτήματα του Οικουμενικού Πατριάρχη , στον Αναστάσιμο λόγο του , και στο μέγα Θαύμα της Αγιοσύνης , ιδιαίτερα των προσώπων που δεν προσελκύουν τους προσκυνητές , και την συνείδηση του πληρώματος για την ορθότητα των αποφάσεων του πνευματικού τους πατέρα .
Η λέξη Άγιος είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον ίδιο τον Θεό , και δεν έχει καμία σχέση με την προσπάθεια να μας δώσουν μια γενική εικόνα που διαπραγματεύεται την φιλοδοξία των Οικουμενιστών και την πρωτοκαθεδρία του Πατριάρχη , σε θέσεις και αποφάσεις που κρύβουν πολιτικά κίνητρα και αναιρούνται θεμελιώδεις αρχές της ορθοδόξου πίστεως .
Το Οικουμενικό πατριαρχείο και ο Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης , διατηρεί την συμμετοχή του στο παγκόσμιο συμβούλιο των εκκλησιών , στο διάλογο με τις λουθηριανές και ευαγγελικές εκκλησίες , με την αγγλικανική και ρωμαιοκαθολική εκκλησία , αλλά όχι με το πνεύμα του Θεού , για να συμπροσεύχεται και να θέτει ιερούς κανόνες , για την αγιοποίηση προσώπων , που είναι μέλη και λειτουργοί του Πατριαρχείου στο Φανάρι και στην ευρύτερη περιοχής της Τουρκίας .
Σόκολος Νίκος .
