Μπορεί κι απόψε η Κατερίνη να ΄ναι έρημη.
Μπορεί τα φώτα να μη δείχνουν όσα θέλουν.
Μπορεί ο Βαρδάρης στο παράθυρο να πάγωσε,
νύχτα απόψε μείνε, μη τελειώνεις.
Δύο κεριά στο βάζο μόλις άναψα,
να ρίχνουν και τα δυο το φως, σε σένα.
Όλες τις σκέψεις που με κούραζαν τις μάζεψα,
νύχτα μοναδική, οι δυο μας, ένα.
Στα χέρια μου κρατώ το ραδιόφωνο.
Όπου να ψάξω οι συχνότητες, λατρεία.
Κομμάτια της ψυχής μου που συμμάζεψα,
απόψε ζω μαζί σου, μια μαγεία.
Θέλω πολλά να πω, όμως δε γίνεται.
Δε βγαίνουν εύκολα οι λέξεις απ΄ τα χείλη.
Χάνουν τον ήχο τα αισθήματα, οι πόθοι μου,
κράτα τη νύχτα μη τελειώσει, να μη φύγει.
Πεθύμησα κρασί στ΄ άδειο ποτήρι μου.
Βάλε να πιούμε κι έχει απόψε τόσο κρύο.
Να ξεχαστούμε αυτή τη νύχτα μεσοΦλέβαρα,
να νιώσουμε ξανά την ευτυχία, μεγαλείο.
Ποιητική Συλλογή “Ερωτικά”
Άγγελος Αγγελίδης – Κατερίνη
