Γρ’αφει η Δέσποινα Χ. Ποικιλίδου Ζωγράφος – Λογοτέχνης
(μεσούντος του κορονοϊού)
Το Χριστεπώνυμο πλήθος, σιωπηλά μεν, μένοντας στο σπίτι, υπακούοντας τις άνωθεν εντολές, πλην όμως με πολύ σεβασμό και κατάνυξη συμμετείχαν στο θείο δράμα, που ο μονογενής Υιός του Θεού υπέμεινε προς χάριν τους «γενόμενος θυσία, μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού», για να σωθούν όσοι πιστεύουν σ’ Αυτόν, χαρίζοντάς τους αιώνια ζωή και το μέγα έλεος.
Και όλα δωρεάν! Και όλα πληρωμένα: Έτσι απλά. Απλώνεις το χέρι σου, και όλα χάρισμα…
Και όμως υπάρχουν κάποιοι που αρνούνται να δεχτούν αυτήν την δωρεάν σωτηρία, «της κείνου ρήμασι πειθόμενοι», τουτέστιν του ανθρωποκτόνου εχθρού μας, του άρχοντα του αιώνος τούτου, όπως τον αποκάλεσε ο ίδιος ο Χριστός.
Κλεισμένοι λοιπόν μέσα στα σπίτια , η πάνω στου κόσμου τα μπαλκόνια, παρέα με την .. Περσεφόνη, παρακολούθησαν από τα μεγάφωνα ή τις τηλεοράσεις τους ύμνους της εκκλησίας.
Έψαλλαν μαζί με την Κασσιανή το «Κύριε, η εν πολλές αμαρτίες περιπεσούσα γυνή», ή έβαλαν μαζί με τον Θωμά τον δάκτυλόν τους επί των «τύπων των ήλων», και είπαν μαζί του, «Ο Κύριος μου και ο Θεός μου».
Μαζί με τον αναστημένο Κύριο, κάθισαν στο τραπέζι εκεί στην Εμμαούς, και όταν είδαν τα σημάδια από τα καρφιά στα χέρια του, την ώρα που έκοψε τον άρτον και έγινε άφαντος, φώναξαν μαζί με τους μαθητές, «δεν εκαίετο εν ημίν η καρδία ημών όταν μας μιλούσε και μας εξηγούσε τις γραφές;»
Και τέλος ήταν εκεί μαζί με τους μαθητές που ο Κύριος τους έφερε έξω από την Βηθανία, και καθώς τους ευλογούσε, ανελήφθη στους ουρανούς και ένα σύννεφο τον σκέπασε…
Τότε δύο άγγελοι παρουσιάστηκαν και είπαν, «τι ίστασθε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; Ούτος ο Ιησους, όστις ανελήφθη αφ’ υμών εις τον ουρανόν, θέλει έλθει ούτω, καθ’ όν τρόπον είδετε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν». Πραξ. Α’ 9-10-11.
Τις μέρες αυτές οι ευχές δίνουν και παίρνουν κατά κόρον «Χριστός Ανέστη».
Και ποιος πιστός δεν θα ήθελε να ζήσει εκείνη τη στιγμή που ο Χριστός θα κατέλθει ενδόξως να κρίνει ζώντες και νεκρούς, του οποίου η βασιλεία δεν θα έχει τέλος.
Αλληλούια!!!
Αλληλούια, ας ψάλλουν όλα τα έθνη και οι λαοί.
Χριστός Ανέστη!
Ας ανθίσουν τ’ άνθη, τα φυτά μέσα στους κήπους.
Ας κελαηδήσουν τα πουλιά, πάνω στα κλαδιά των δέντρων.
Ας αλαλάξουν τα’ άστρα της αυγής, Χριστός Ανέστη, και έρχεται οσονούπω, να δεχτεί τους πιστούς αυτού.
Οι μεμψίμοιροι ας μείνουν με την κακόβουλη απορία, τι έκανε και που ήταν ο Χριστός μέχρι τα τριάντα του χρόνια; (Ανάρτηση στο face book).
Αν και η απορία τους είναι κακοπροαίρετη, η απάντηση, είναι δεδομένη.
Ο Χριστός δεν χρειαζόταν να πάει σε καμία σχολή αγνωστικιστών, ή των Εσσαίων, ή στην Ινδία για να διδαχθεί πώς να κάνει θαύματα με μαγικό τρόπο.
Ο Θεάνθρωπος Ιησούς γνώριζε τα πάντα όταν δωδεκαετής πήγε στον Ναό, τους τα είπε όλα απ’ έξω και ανακατωτά. Ηξερε τα πάντα από τις Γραφές, και οι αρχιερείς που τον άκουγαν έμειναν άφωνοι.
Τα υπόλοιπα χρόνια μέχρι να έλθει το πλήρωμα του χρόνου, σεμνός και ταπεινός, όπως ήταν το θείο βρέφος της Βηθλεέμ, που γεννήθηκε μέσα σε μια φάτνη των αλόγων, και όχι στα παλάτι του Δαβίδ, όλ’ αυτά τα χρόνια βοηθούσε τον Ιωσήφ, τον μαραγκό πατέρα του. Εξασκούσε ταπεινά ένα επάγγελμα ο βασιλεύς των βασιλέων και ο Κύριος των κυρίων και όχι σαν μερικούς σύγχρονους ανεπάγγελτους βολευτάδες.
Έτσι κι αλλιώς η Γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης». Τιμοθ. γ’ 16.
Και πάλι αλληλούια, διότι ο Χριστός Ανέστη κι έγινε απ’ αρχή των κεκοιμημένων και τώρα έχομε την μακαρίαν ελπίδα της ανάστασης των πιστών!!
Δέσποινα Χ. Ποικιλίδου
Ζωγράφος – Λογοτέχνης
