Του Γιάννη Κορομήλη
«Ο κόσμος τρελαίνετε να τον εξαπατούν» έγραψε ο Ed. Galeano, γνωστός και βραβευμένος Λατινοαμερικανός συγγραφέας. Και δεν μιλούσε ειδικά για τους κατοίκους της πατρίδας του, τη Ουρουγουάης, αλλά γενικά, για τους ανθρώπους. Εμείς οι Έλληνες το ξέρουμε καλά. Τόσο από τους αρχαίους προγόνους μας (με τους γνωστούς δημαγωγούς), όσο κι από τους άλλους προγόνους μας επίσης, για τους οποίους δεν δείχνουμε μα τρέφουμε τον ίδιο θαυμασμό, ούτε να νιώθουμε την ίδια περηφάνια, τους Βυζαντινούς.( Αντίθετα δεν ασχολούμαστε- κακώς κάκιστα- παρά ελάχιστα μαζί τους). Ανεξάρτητα πάντως από τα δικά μας συναισθήματα και τις προτιμήσεις μας, Έλληνες ήταν και οι Αρχαίοι Έλληνες και οι Βυζαντινοί Έλληνες και εμείς οι Νεοέλληνες. Η φυλή μας μια απ΄ τις τρείς, όλες και όλες σε παγκόσμιο επίπεδο, μακροβιότερος. Τα ίχνη της χάνονται στο βάθος της προϊστορίας.
Αυτό λοιπόν που μας λέει, ο Γκαλεάνο το ξέρουμε από πρώτο χέρι. Και από πολλούς, πάρα πολλούς αιώνες πριν αυτός το γράψει. Επιπλέον το ζούμε – και το πληρώνουμε ακριβά- τα 200 περίπου χρόνια του νεοελληνικού κράτους. Από τους Δεληγιάννηδες μέχρι τους Παπανδρέου και τώρα με τον Αλ. Τσίπρα και το δεξί ου χέρι, τον Π. Καμμένο. Για να περιοριστούμε στο σημερινό Πρωθυπουργό (για τους προηγούμενους γράψαμε επανειλημμένα) ας θυμηθούμε μόνο τις δυο τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Του Ιανουαρίου και του Σεπτεμβρίου του 2015.
Των πρώτων (της 25ης Ιανουαρίου) είχαν προηγηθεί οι «άπειρου κάλλους» δεσμεύσεις και υποσχέσεις του φιλόδοξου κι «αδίσταχτου» πολιτικά αρχηγού, τότε, της αξιωματικής αντιπολίτευσης από την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης κυρίως, αλλά και από το προεκλογικό «κυβερνητικό πρόγραμμα» του ΣΥΡΙΖΑ. Υποσχέθηκε στους πάντες τα πάντα. «Και ποτάμια θα σας φέρουμε, και παιδιά θα σας κάνουμε!!», που καταπώς λέγεται χρόνια τώρα, υποσχόταν ο αείμνηστος Λεωνίδας Ιασωνίδης. Ναι, ναι σε τέτοιο βαθμό. Όλοι εξάλλου τα θυμόμαστε.
Για εκείνες τις εκλογές ο σημερινός Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλωντ Γιούνκερ είπε, λίγο μετά τη διεξαγωγή τους: « Αν εγώ έταζα στο λαό της χώρας μου όσα έταξε ο κ. Τσίπρας στους Έλληνες θα έπαιρνα 80% κι όχι μόνο 36% που πήρε ο κ. Τσίπρας» (ρεζίλι διεθνώς δηλαδή). Υποθέτω ότι θα ήξερε, μια ζωή πολιτικός (Πρωθυπουργός, Πρόεδρος Γιούρογκρουπ κ.λ.π.), πως το 36% επί των έγκυρων κι μόνο ψηφοδελτίων πήρε ο κ. Τσίπρας κι όχι επί τους συνόλου του εκλογικού σώματος. Αν ο εκλογικός νόμος προέβλεπε τον υπολογισμό στο σύνολο (δηλ. μαζί με την υπέρογκη αποχή, τα άκυρα, τα λευκά, μείον τους δικαιολογημένα μη ψηφίσαντες) το πραγματικό ποσοστό των Ελλήνων πολιτών που τον ψήφισε ήταν στην πραγματικότητα μόλις το 25%. Ένας στους τέσσερις δηλαδή. Κι ο Πρωθυπουργός μας κοκορεύεται εντός και εκτός της Ελλάδας πως έχει λέει την εντολή της… μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Σα να λέμε ότι το 25% είναι πολύ μεγαλύτερο του 75% που δεν τον ψήφισε!!
Αλλά έστω κι έτσι το βέβαιο είναι ότι οι Έλληνες πολίτες ανέδειξαν πρώτο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (έτσι ισχυρίζεται, τουλάχιστον το ίδιο). Δεν ήξεραν την ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ (κρατικισμός, εξίσωση προς τα κάτω, «δημοκρατικός συγκεντρωτισμός κ.λ.π.); Δεν ήξεραν μήπως την απειρία του και τις εναντίον της Ενωμένης Ευρώπης και του ευρώ θέσεις του; Τα ήξεραν ασφαλώς. Όμως αγανακτισμένος και εξαθλιωμένος ο περισσότερος κόσμος πίστεψε ότι για όλα ευθύνονται τα μεγάλα κόμματα (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) και συνεπώς αυτά έπρεπε πρώτα να τιμωρήσει και τα τιμώρησε. Περισσότερο το Πα.σο.κ. λιγότερο τη Ν.Δ;